1
00:01:22,308 --> 00:01:24,433
นายถูกจับแล้ว
2
00:01:25,433 --> 00:01:26,849
คุกเข่าลง
3
00:01:27,016 --> 00:01:29,058
ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลย
4
00:01:29,224 --> 00:01:31,224
ชูมือขึ้นๆ
5
00:01:31,391 --> 00:01:35,766
วิลเลี่ยม แม่บอกให้เอาเสื้อผ้าไปซักไง
6
00:01:43,349 --> 00:01:44,391
บิลลี่ นายจะไปไหน
7
00:01:44,558 --> 00:01:45,766
ซักผ้า
8
00:01:46,183 --> 00:01:47,058
ซักให้ฉันด้วยสิ
9
00:01:47,224 --> 00:01:48,683
ไม่
10
00:01:50,433 --> 00:01:53,141
ขอให้เชอร์แมนมาเล่นงานนาย
11
00:01:56,683 --> 00:02:00,933
"คาบรินี-กรีน ค.ศ. 1977"
12
00:02:05,558 --> 00:02:06,558
ถ้านายเห็นเขา บอกเราด้วย
13
00:02:06,724 --> 00:02:09,058
เราไม่อยากให้เขาทำร้ายเด็กแถวนี้อีก
เข้าใจนะ
14
00:02:11,766 --> 00:02:13,808
"เห็นชายคนนี้บ้างไหม"
15
00:02:31,724 --> 00:02:34,141
และนั่นคือความจริง พวกเด็กๆ...
16
00:02:34,391 --> 00:02:36,266
พวกนั้นยังหาตัวเขาอยู่
17
00:02:37,891 --> 00:02:39,808
แค่อย่าออกจากบ้านยามวิกาล แค่นั้นเอง
18
00:02:40,349 --> 00:02:42,016
ฉันก็ว่างั้น
19
00:04:17,808 --> 00:04:20,641
- ไม่มีข้อมูลใหม่เลย
- ไม่รู้สิ
20
00:04:24,933 --> 00:04:27,183
เราได้ยินเสียงร้องจากในตึก
21
00:04:27,349 --> 00:04:28,683
จะลองเข้าไปตรวจดู
22
00:05:01,474 --> 00:05:06,641
แคนดี้แมน
23
00:06:41,474 --> 00:06:43,016
- ตื่นเต้นเหรอ
- อะไรนะ
24
00:06:43,641 --> 00:06:44,516
{\an8}เธอมัวแต่หมุนขวด
25
00:06:44,641 --> 00:06:45,766
{\an8}"คาบรินี-กรีน ค.ศ. 2019"
26
00:06:45,891 --> 00:06:47,683
{\an8}- ดูกระวนกระวายน่ะ
- เปล่านี่
27
00:06:47,891 --> 00:06:49,016
{\an8}- ไม่
- ใช่
28
00:06:49,183 --> 00:06:50,141
เธอตื่นเต้นไหม
29
00:06:50,308 --> 00:06:53,599
ไม่เลย ฉันกำลังจะได้ไปตีซี้กับพี่สาวเธอ
30
00:06:53,766 --> 00:06:55,599
แล้วเธอรู้สึกยังไงกันแน่
31
00:06:56,266 --> 00:06:57,308
ก็ดีนะ
32
00:07:07,141 --> 00:07:09,183
นี่ไวน์อะไร ของวอลกรีนส์เหรอ
33
00:07:09,349 --> 00:07:10,433
หรือของรอธส์ไชลด์
34
00:07:10,599 --> 00:07:13,599
เรามีมอสคาโต้ในตู้เย็น
ถ้ามันถูกปากนายมากกว่า
35
00:07:14,183 --> 00:07:16,016
โพสต์เมตส์น่าจะมีบริการส่งไวน์
36
00:07:16,224 --> 00:07:17,599
นี่ใช่ผลงานคุณหรือเปล่า
37
00:07:17,808 --> 00:07:20,224
ใช่ แต่วาดนานแล้ว
38
00:07:20,391 --> 00:07:21,891
เขาไม่ชอบที่ฉันแขวนไว้บนนั้น
39
00:07:22,474 --> 00:07:25,433
ถึงจุดๆ หนึ่งก็ทำใจแหละ
40
00:07:25,933 --> 00:07:28,724
แต่นายยังทำใจไม่ได้สินะ
สองปีวาดได้แค่ภาพเดียว
41
00:07:28,891 --> 00:07:32,808
จริงๆ แล้วนายเป็นแรงบันดาลใจฉัน
แต่เราดันไม่ค่อยเจอกันไง ทรอย
42
00:07:34,308 --> 00:07:35,474
ให้ตายเถอะ พอได้แล้ว
43
00:07:35,641 --> 00:07:37,224
- กัดเขาตลอดเลย
- ขอบคุณ
44
00:07:37,391 --> 00:07:38,849
- เอาเลย
- ให้มันหายใจก่อน
45
00:07:39,016 --> 00:07:41,183
เขายังเคืองที่เราไม่ยอมให้เขาเป็นนายหน้า
46
00:07:41,349 --> 00:07:42,141
รู้ก็ดีแล้ว
47
00:07:42,308 --> 00:07:43,974
น่าสงสาร ยอมทนได้ไง
48
00:07:44,141 --> 00:07:46,974
ไม่ใช่นะที่รัก เธอยังไม่รู้ความจริงเ
รื่องอสังหาฯ ที่ชิคาโก
49
00:07:47,141 --> 00:07:47,849
เขาชอบเธอ...
50
00:07:48,016 --> 00:07:50,308
ถึงได้แอ่นก้นให้เธอซะขนาดนั้น
51
00:07:50,808 --> 00:07:51,974
ก็แอ่นตลอดไม่ใช่เหรอ
52
00:07:52,141 --> 00:07:55,224
เธอซื้อแพงเกินไปนะบรี
แค่ภายในที่ดูดี
53
00:07:55,391 --> 00:07:56,558
มันอยู่ใกล้แกลเลอรี่
54
00:07:56,724 --> 00:07:57,808
ก็สมเหตุสมผลดี
55
00:07:58,016 --> 00:07:59,016
แล้วอะไรล่ะที่ไม่ดี
56
00:07:59,183 --> 00:08:00,016
ดีทุกอย่าง
57
00:08:00,183 --> 00:08:03,058
ฉันบอกพี่สาวฉันหลายครั้งแล้ว
ละแวกนี้มันเฮี้ยน
58
00:08:03,266 --> 00:08:05,391
- มันก็เฮี้ยนทุกที่แหละ
- ทรอย อย่าพูดแบบนั้น
59
00:08:05,558 --> 00:08:08,641
ก็ได้ เธอดันมาเลือกที่เคยเรียกว่าหลุมดำ
60
00:08:08,808 --> 00:08:10,099
และก็นรกบนดิน
61
00:08:10,266 --> 00:08:11,599
แล้วก็ย่านร้อยศพ
62
00:08:11,766 --> 00:08:12,724
เดี๋ยวนี้เรียกว่าอะไร
63
00:08:12,891 --> 00:08:14,141
คาบรินี-กรีน
64
00:08:14,683 --> 00:08:16,016
มันเป็นโครงการของรัฐ
65
00:08:16,183 --> 00:08:18,891
เขาขายบ้านราคาถูก
ในย่านที่ชื่อเสียงไม่ดี
66
00:08:19,099 --> 00:08:20,224
ไม่บอกไม่รู้นะเนี่ย
67
00:08:20,391 --> 00:08:22,724
ใช่ เพราะพวกเขาทุบมันทิ้ง
และสร้างตึกขึ้นมาใหม่
68
00:08:22,891 --> 00:08:25,808
พูดอีกแบบหนึ่ง คนผิวขาวสร้างสลัมขึ้นมา...
69
00:08:25,974 --> 00:08:29,016
แล้วทุบทิ้งตอนที่รู้ว่า มันกลายเป็นสลัม
70
00:08:29,183 --> 00:08:30,974
- ไม่ได้ว่านะ
- ไม่เป็นไรครับ
71
00:08:31,141 --> 00:08:33,558
พวกเขาทำให้มันน่าอยู่แล้ว
72
00:08:33,724 --> 00:08:35,016
ฉันน่าจะหาที่ดีกว่านี้ได้นะ
73
00:08:35,183 --> 00:08:37,308
พวกเขาบอกว่า จะพัฒนาย่านนี้ให้ดีขึ้น
74
00:08:37,473 --> 00:08:38,766
ย้ายคนไปโน่นมานี่...
75
00:08:38,933 --> 00:08:43,098
แต่จริงๆ แล้วพวกเขาแค่ทุบมันทิ้ง
เพื่อที่จะพัฒนาพื้นที่โดยรอบ
76
00:08:43,391 --> 00:08:45,058
อ้อ อย่างที่นี่เหรอ
77
00:08:49,391 --> 00:08:50,933
อยากฟังเรื่องสยองขวัญสักเรื่องไหม
78
00:08:52,558 --> 00:08:54,349
- ไม่
- แต่ฉันอยากเล่า
79
00:08:59,099 --> 00:09:00,683
ฉันบอกว่าไม่ฟังไง
80
00:09:01,099 --> 00:09:02,099
ทรอย...
81
00:09:03,474 --> 00:09:05,141
ให้ตายเถอะ
82
00:09:05,849 --> 00:09:07,266
เชื่อเขาเลย
83
00:09:19,766 --> 00:09:21,183
ขอให้น่ากลัวจริงๆ เถอะ
84
00:09:23,849 --> 00:09:25,891
นี่คือเรื่องเล่า...
85
00:09:26,058 --> 00:09:28,141
เกี่ยวกับผู้หญิงชื่อเฮเลน ไลล์
86
00:09:28,391 --> 00:09:31,183
นางเป็นนักศึกษาปริญญาโทผิวขาว
ที่กำลังทำวิทยานิพนธ์...
87
00:09:31,349 --> 00:09:33,974
เกี่ยวกับเ
รื่องเล่าอันลึกลับของคาบรินี-กรีน
88
00:09:35,349 --> 00:09:38,724
นางมาที่คาบรินี-กรีนสองสามครั้งเ
พื่อทำการวิจัย
89
00:09:39,099 --> 00:09:41,474
ถามคำถามกับชุมชน ถ่ายรูปกราฟฟิตี...
90
00:09:41,641 --> 00:09:42,766
รูปผู้คน
91
00:09:43,474 --> 00:09:46,391
และอยู่มาวันหนึ่ง...
92
00:09:47,183 --> 00:09:48,724
จู่ๆ นางก็...
93
00:09:49,599 --> 00:09:51,183
สติแตก
94
00:09:52,724 --> 00:09:54,683
นางตัดหัวร็อตไวเลอร์
95
00:09:54,849 --> 00:09:56,308
ตอนที่ตำรวจไปถึงที่นั่น...
96
00:09:56,474 --> 00:10:00,641
นางอยู่ในห้องอพาร์ตเมนต์
กวาดมือและเท้าตัวเองบนกองเลือด
97
00:10:00,808 --> 00:10:01,974
แหวะ เรื่องโกหก
98
00:10:02,641 --> 00:10:03,516
- ทรอย
- ฉันว่าโม้
99
00:10:03,683 --> 00:10:05,516
- ไปฟังมาจากไหน
- ไม่มีทางฆ่าร็อตไวเลอร์ได้
100
00:10:05,683 --> 00:10:07,141
นั่นสิ เธอไปโดนเขาหลอกมาแล้ว
101
00:10:07,308 --> 00:10:09,808
มีคนเอาเรื่องนี้ไปลงข่าวด้วย
ไปหามาอ่านซะ
102
00:10:10,516 --> 00:10:12,183
ทางการจับตัวนางไปขัง...
103
00:10:12,349 --> 00:10:13,974
แต่นางหนีออกมาได้แทบจะในทันที
104
00:10:14,599 --> 00:10:17,308
นางออกอาละวาดต่อ
105
00:10:17,474 --> 00:10:20,766
สังหารเหล่าผู้เคราะห์ร้ายศพแล้วศพเล่า
และจากนั้น...
106
00:10:20,974 --> 00:10:24,058
ทารกคนหนึ่งในละแวกนั้น ถูกลักพาตัวไป
107
00:10:24,474 --> 00:10:27,683
แม่ของเด็กใจสลาย ทุกคนออกตามหาตัวเด็ก...
108
00:10:27,849 --> 00:10:29,933
แต่ไม่พบ
109
00:10:30,099 --> 00:10:32,641
ในคืนฉลองรอบกองไฟประจำปี...
110
00:10:32,808 --> 00:10:35,391
ท่ามกลางสายตาของทุกคนในคาบรินี...
111
00:10:36,433 --> 00:10:37,933
เฮเลนปรากฏตัวขึ้น...
112
00:10:38,433 --> 00:10:41,974
พร้อมกับเครื่องบูชายัญ
113
00:10:42,808 --> 00:10:46,516
นางวิ่งเข้าใส่กองไฟพร้อมทารกในอ้อมแขน
แต่พวกเขาสกัดไว้ทัน
114
00:10:47,058 --> 00:10:50,599
นางเหมือนกับคนที่เสียสติไปหมดสิ้น
ดิ้นสู้อย่างบ้าคลั่ง
115
00:10:50,766 --> 00:10:52,766
แต่เด็กก็ถูกช่วยเอาไว้ได้
116
00:10:52,933 --> 00:10:55,266
ในขณะที่ทุกคนกำลังวุ่นกับทารกนั่น...
117
00:10:55,683 --> 00:10:57,099
เฮเลนยืนขึ้น...
118
00:10:58,141 --> 00:11:00,724
และเดินเข้าไปในกองไฟ
119
00:11:01,474 --> 00:11:03,808
และนางก็ตายคาที่ในกองไฟนั่น
120
00:11:04,058 --> 00:11:05,391
มอดไหม้เป็นตอตะโก...
121
00:11:05,558 --> 00:11:09,391
ใจกลางย่านคาบรินี-กรีน
122
00:11:11,349 --> 00:11:13,808
โรเซ่ของฉันยังอยู่ในตู้เย็นหรือเปล่า
123
00:11:15,183 --> 00:11:16,933
ไม่เอามอสคาโต้เหรอ
124
00:11:18,641 --> 00:11:20,599
มอสคาโต้เป็นไวน์ของหวาน
125
00:11:22,599 --> 00:11:23,849
บาย บรี-บรี
126
00:11:24,016 --> 00:11:25,599
รักนะ ยินดีที่ได้รู้จัก
127
00:11:25,808 --> 00:11:26,724
แอนโธนี ขยันหน่อย
128
00:11:26,891 --> 00:11:28,724
พี่สาวฉันไม่อยากเลี้ยงดูนาย ไปชั่วชีวิตนะ
129
00:11:28,891 --> 00:11:30,724
ลดหุ่นลงและหยิบพู่กันขึ้นมาซะ
130
00:11:30,891 --> 00:11:32,474
- ทรอย...
- ไม่เอาน่า
131
00:11:33,099 --> 00:11:34,099
เขาตลกดี
132
00:11:34,474 --> 00:11:37,308
เขาชอบพูดกวนประสาท
133
00:11:37,474 --> 00:11:38,891
เขาพูดถูก
134
00:11:45,391 --> 00:11:48,724
ฉันดีใจที่ทรอยได้คบกับคนปกติบ้าง
135
00:11:48,891 --> 00:11:54,474
ฉันเหนื่อยกับการที่ต้องไปรู้จักกับ
พวกแฟชั่นดีไซเนอร์ชาวยุโรปพวกนั้น
136
00:11:55,141 --> 00:11:56,433
อยู่ไหนน่ะ
137
00:11:57,641 --> 00:12:00,183
พรุ่งนี้ไคลฟ์จะมากี่โมง
138
00:12:00,391 --> 00:12:01,808
สิบโมงเช้า
139
00:12:02,683 --> 00:12:05,058
คุณพร้อมจะโชว์ภาพวาดให้เขาดูไหม
140
00:12:06,433 --> 00:12:07,933
คิดว่าพร้อมนะ
141
00:12:09,808 --> 00:12:11,516
เขาน่าจะชอบผลงานฉันนะ
142
00:12:19,349 --> 00:12:22,933
เธอฆ่าร็อตไวเลอร์จริงๆ ด้วย ให้ตายสิ
143
00:12:23,766 --> 00:12:25,266
ฉันไม่สนหรอก
144
00:12:25,433 --> 00:12:29,433
ฉันไม่อยากขนหัวลุกก่อนนอน
ในบ้านที่เพิ่งซื้อมาหรอกนะ
145
00:12:30,224 --> 00:12:32,933
บ้านใหม่ของคุณไม่มีผีสิงหรอก
146
00:12:33,391 --> 00:12:34,599
ถึงขนาดขายในซิลโลว์ด้วย
147
00:12:34,766 --> 00:12:36,433
บ้านใหม่ของเราต่างหาก
148
00:12:37,391 --> 00:12:38,516
โทษที
149
00:12:42,016 --> 00:12:43,433
มานี่เลย
150
00:12:50,099 --> 00:12:51,974
นายเป็นใครกันวะพวก
151
00:12:54,099 --> 00:12:55,058
ก็...
152
00:12:55,433 --> 00:12:58,183
นี่คือแอนโธนี แมคคอยเมื่อสองปีก่อน
153
00:12:58,349 --> 00:13:00,599
ฉันอยากได้แอนโธนี แมคคอยแห่งอนาคต
154
00:13:00,766 --> 00:13:03,933
อยากได้ภาพวาด
ที่ให้ความหวังของวงการศิลปะในชิคาโก
155
00:13:04,599 --> 00:13:08,433
ฝีมือของดาวรุ่งที่ฉันเห็นแวว
ตั้งแต่ตอนเรียนจบ
156
00:13:09,433 --> 00:13:12,349
ฟังนะ ฉันไม่อยากออกไปวิ่งเต้น...
157
00:13:12,516 --> 00:13:14,058
เพื่อหาคนอื่นมาแทนภาพของนาย...
158
00:13:14,224 --> 00:13:18,266
แต่นายเป็นคนเดียว ที่ยัง
ไม่แสดงความสามารถให้ฉันเอามาใช้ได้เลย
159
00:13:20,308 --> 00:13:21,224
ฉันกำลังคิดแนวใหม่อยู่
160
00:13:21,391 --> 00:13:23,391
ไปค้นคว้าเรื่องบรรพบุรุษของนายสิเพื่อน
161
00:13:23,558 --> 00:13:26,183
ฉันกำลังคิดถึงโครงการบ้านผู้ยากไร้
162
00:13:26,808 --> 00:13:29,933
- อย่างเช่นการใช้อำนาจของพวกคนขาว...
- คนผิวขาว
163
00:13:30,183 --> 00:13:34,683
ใช่ ว่าทำไมถึงเกิดช่องว่างระหว่างชนชั้น
และการทอดทิ้งสังคมของคนผิวสี...
164
00:13:34,849 --> 00:13:35,849
โดยเฉพาะคนผิวดำ
165
00:13:36,016 --> 00:13:37,058
ใช่ เหมือนที่บ้านเกิดนาย
166
00:13:37,224 --> 00:13:38,266
ใช่ บรอนซ์วิลล์
167
00:13:38,599 --> 00:13:41,141
แต่เซาธ์ไซด์มันซ้ำซากไปแล้ว
168
00:13:42,183 --> 00:13:44,224
หรือคาบรินี-กรีน
169
00:13:46,766 --> 00:13:48,349
ฉันหิวแล้ว
170
00:13:48,516 --> 00:13:49,599
เหมือนกัน
171
00:13:50,641 --> 00:13:52,808
บายที่รัก คืนนี้เราต้องไปที่บ้านแม่เธอนะ
172
00:13:53,058 --> 00:13:53,891
หนึ่งทุ่ม
173
00:13:57,724 --> 00:13:58,891
บาย
174
00:14:01,516 --> 00:14:05,058
"คาบรินี-กรีน อดีตและปัจจุบัน"
175
00:14:06,683 --> 00:14:08,224
"คาบรินีทาวเวอร์ถูกทุบทิ้ง
แต่ห้องแถวยังอยู่"
176
00:14:09,099 --> 00:14:11,058
"เฮเลน ไลล์"
177
00:14:11,224 --> 00:14:13,266
"กองไฟ เฮเลน ไลล์"
178
00:14:13,474 --> 00:14:15,224
"นักโทษหนีคดีเฮเลน ไลล์
ตายในกองไฟ"
179
00:17:24,766 --> 00:17:26,974
เมื่อก่อนไม่เห็นตำรวจโผล่หัวมาแถวนี้เลย
180
00:17:28,141 --> 00:17:30,474
นอกจากว่าจะมาจับใครสักคน
181
00:17:31,016 --> 00:17:33,433
แต่นั่นก็นานมาแล้ว
182
00:17:33,599 --> 00:17:35,933
เดี๋ยวนี้มาตระเวนไม่เลิกเลย
183
00:17:36,099 --> 00:17:38,766
พอตกดึกก็มาตรวจแถวบ้านพวกเรา
184
00:17:38,933 --> 00:17:41,516
จอดรถตำรวจไว้แถวๆ นี้
185
00:17:41,724 --> 00:17:43,474
คอยรักษาความปลอดภัยให้เรา...
186
00:17:44,849 --> 00:17:46,808
ไม่ก็คอยเฝ้าดูเรา
187
00:17:47,683 --> 00:17:49,266
คุณอยู่แถวนี้มานานแล้วสินะ
188
00:17:50,474 --> 00:17:53,099
ใช่ ตั้งแต่ก่อนที่เขาจะทุบตึกทิ้งอีก
189
00:17:53,308 --> 00:17:55,391
วิลเลี่ยม เบิร์ค
190
00:17:55,558 --> 00:17:56,891
แอนโธนี แมคคอย
191
00:17:59,974 --> 00:18:01,808
ให้ผมช่วยไหม
192
00:18:02,933 --> 00:18:05,099
บ้านแสนสุข
193
00:18:06,724 --> 00:18:09,391
หลายอย่างอาจจะเปลี่ยนไป
แต่บางอย่างไม่เปลี่ยนแปลง
194
00:18:09,558 --> 00:18:11,099
สบายดีไหม พี่ชาย
195
00:18:11,266 --> 00:18:14,891
ไปถามคนผิวขาวแถวนี้เรื่องชาโตญ่า เคลลี่
หรือแดรเทรล เดวิสสิ
196
00:18:15,058 --> 00:18:16,183
คงงงเป็นไก่ตาแตก
197
00:18:16,349 --> 00:18:19,724
แต่ถ้ามีผู้หญิงผิวขาวตายในย่านนี้
ข่าวนั่นจะอยู่ไปอีกทั้งชาติ
198
00:18:19,933 --> 00:18:21,724
คงเป็นข่าวที่น่าติดตามมั้ง
199
00:18:21,933 --> 00:18:24,058
ผมขอจดข้อมูลได้ไหม
200
00:18:28,099 --> 00:18:31,266
มันทำให้สงสัยว่า
อะไรทำให้คนสติแตกขนาดนั้นได้
201
00:18:31,516 --> 00:18:34,058
เฮเลน ไลล์มาที่นี่เพื่อตามหาแคนดี้แมน
202
00:18:34,224 --> 00:18:37,808
ถ้าถามฉัน ฉันว่าเธอเจอเขาแล้ว
203
00:18:38,849 --> 00:18:40,766
แคนดี้แมนเป็นใคร
204
00:18:42,308 --> 00:18:46,016
สำหรับฉัน แคนดี้แมนคือชายคนหนึ่ง
ขื่อว่าเชอร์แมน ฟิลด์
205
00:18:46,183 --> 00:18:48,516
มีมือข้างหนึ่งเป็นตะขอ
206
00:18:48,683 --> 00:18:50,391
คนแถวนี้รักเขา เขาจะออกไปยืน...
207
00:18:50,558 --> 00:18:53,141
และแจกลูกอมให้พวกเรา สมัยฉันยังเด็ก
208
00:18:53,683 --> 00:18:54,933
วันฮาโลวีนของปีหนึ่ง...
209
00:18:55,474 --> 00:18:59,183
มีคนเจอใบมีดโกนในลูกอมของเด็กผิวขาว
210
00:18:59,683 --> 00:19:02,349
ตำรวจมาที่นี่เพื่อล่าตัวเชอร์แมน
แต่เขาหายตัวไป
211
00:19:03,683 --> 00:19:04,433
อยู่มาวันหนึ่ง...
212
00:19:05,558 --> 00:19:07,599
ฉันเจอเขาตัวเป็นๆ
213
00:19:18,099 --> 00:19:19,808
เขาซ่อนตัวอยู่ในกำแพง
214
00:19:27,391 --> 00:19:28,724
เราได้ยินเสียงร้อง...
215
00:19:29,808 --> 00:19:32,266
ฉันได้เห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความกลัว
216
00:19:32,641 --> 00:19:34,766
เอาล่ะ ไปจับเขากัน มาเร็ว เร่งเข้า
217
00:19:34,933 --> 00:19:36,058
เร็วเข้า ไปกันเลย รีบสิ
218
00:19:36,433 --> 00:19:38,266
ไปเร็ว วิ่งเลย
219
00:20:02,599 --> 00:20:03,724
ไป เร็วเข้า ให้ไว
220
00:20:18,308 --> 00:20:19,266
ทางนี้!
221
00:20:19,433 --> 00:20:20,766
พาเด็กคนนี้ออกไปเร็ว
222
00:20:20,933 --> 00:20:23,308
เข้าไปๆ เร็วเข้าสิ
223
00:20:28,016 --> 00:20:29,599
เขาโดนรุม
224
00:20:31,516 --> 00:20:33,641
{\an8}"ซักรีด - ชั้นใต้ดิน"
225
00:20:36,266 --> 00:20:37,891
เขาถูกซ้อมจนตายตรงนั้น
226
00:20:42,349 --> 00:20:44,891
{\an8}ไม่
227
00:20:49,058 --> 00:20:51,308
รู้ไหมว่า เจออะไรสองสัปดาห์ต่อมา
228
00:20:52,391 --> 00:20:56,058
เด็กยังเจอใบมีดโกนในลูกอม
229
00:20:56,433 --> 00:20:59,683
ทำให้เรารู้ว่า เชอร์แมนเป็นผู้บริสุทธิ์
230
00:20:59,849 --> 00:21:01,391
ไร้พิษภัย
231
00:21:03,183 --> 00:21:05,141
แต่นั่นไม่ใช่ครั้งสุดท้ายที่เราเห็นเขา
232
00:21:59,141 --> 00:22:00,516
ฉันไม่รู้จะพูดยังไงดี
233
00:22:00,683 --> 00:22:03,183
บีชอว์ถอนตัวจากงานแสดงของฉัน
234
00:22:04,349 --> 00:22:07,849
ฉันบอกให้พาเธอเขาไปบำบัดตั้งนานแล้วนี่
235
00:22:08,224 --> 00:22:10,308
เธอก็หาทางสิ
236
00:22:25,141 --> 00:22:26,474
ว่าไง
237
00:22:27,266 --> 00:22:28,599
คุณลืมนัดของแม่คุณ
238
00:22:28,766 --> 00:22:30,474
เวรกรรม ผมขอโทษ
239
00:22:30,641 --> 00:22:32,308
ช่วยโทรไปหาแม่ด้วย
240
00:22:32,516 --> 00:22:34,433
- พรุ่งนี้
- เมื่อวานก็บอกพรุ่งนี้
241
00:22:34,599 --> 00:22:36,391
และคุณยังโชคดีที่ยังใช้เวลากับแม่ได้
242
00:22:36,558 --> 00:22:38,391
หลายคนไม่มีโอกาสแบบนั้น
243
00:22:39,599 --> 00:22:41,016
แม่สบายดีไหม
244
00:22:41,183 --> 00:22:44,474
แม่พูดประมาณว่าฉันให้เงินคุณ
คุณเลยไม่ไปเยี่ยมท่าน
245
00:22:45,641 --> 00:22:48,099
นิสัยแม่ยังเหมือนเดิมสินะ
246
00:22:48,349 --> 00:22:49,849
- หยุดเลย
- เยี่ยมมาก
247
00:22:50,016 --> 00:22:51,808
ผมอยากให้คุณดูอะไรบางอย่าง
248
00:22:54,391 --> 00:22:55,974
ฉันต้องขึ้นไปข้างบนไหม
249
00:22:56,141 --> 00:22:57,224
อยู่ตรงนั้นแหละ
250
00:22:57,391 --> 00:22:58,683
ก็ได้...
251
00:23:00,058 --> 00:23:03,391
ใบหน้าเชอร์แมนโดนซ้อมซะเละ
จนดูไม่ออกว่าเป็นใคร...
252
00:23:03,558 --> 00:23:06,099
และเรื่องราวเริ่มต้นจากตรงนั้น
253
00:23:06,349 --> 00:23:09,016
เรื่องที่คนเห็นเขาแถวคาบรินี
254
00:23:09,183 --> 00:23:11,266
เห็นเขาออกมาทำร้ายคน
255
00:23:11,808 --> 00:23:17,099
พอเวลาผ่านไป ชื่อของเขาก็ถูกลืม
แต่ทุกคนกลับเรียกว่าแคนดี้แมน
256
00:23:18,474 --> 00:23:19,558
คุณคิดว่าไง
257
00:23:19,724 --> 00:23:23,308
ภาพมันก็สื่อออกมาตรงๆ
258
00:23:23,974 --> 00:23:27,266
ไม่กระตุ้นให้ผู้ชมตีความเอง แบบว่า...
259
00:23:27,433 --> 00:23:30,224
ทำให้คนมองความรุนแรงในภาพ
เป็นเรื่องธรรมดาจนเกินไป
260
00:23:30,391 --> 00:23:31,183
งั้นเหรอ...
261
00:23:31,349 --> 00:23:33,349
แต่เห็นภาพแล้วรู้สึกยังไง
262
00:23:33,599 --> 00:23:35,391
มัน...
263
00:23:35,641 --> 00:23:37,266
เจ็บปวด
264
00:23:37,766 --> 00:23:39,183
ผมรู้สึกผูกพันกับมันมาก
265
00:23:39,349 --> 00:23:41,599
สมองไม่เคยโล่งแบบนี้มาก่อนเลย
266
00:23:42,641 --> 00:23:46,349
เหมือนมันช่วยทำให้ฉันรู้ว่า
ควรทำอะไรในตอนนี้
267
00:23:47,224 --> 00:23:50,516
ที่รัก เยี่ยมไปเลย
268
00:23:52,183 --> 00:23:53,849
ฉันมั่นใจว่า ไคลฟ์จะต้อง...
269
00:23:54,308 --> 00:23:56,599
มีอีกเรื่องหนึ่ง
270
00:23:57,058 --> 00:24:01,891
ตำนานเล่าว่า ถ้าคุณเอ่ยชื่อเขาห้าครั้ง
ในขณะที่ส่องกระจกอยู่...
271
00:24:02,308 --> 00:24:05,933
เขาจะปรากฏตัวในภาพสะท้อนมาฆ่าคุณ
272
00:24:07,058 --> 00:24:07,933
ดังนั้น...
273
00:24:08,391 --> 00:24:12,058
ผมคิดว่า เราน่าจะ...
274
00:24:12,224 --> 00:24:13,766
คุณคิดเรื่องอะไร
275
00:24:14,183 --> 00:24:15,641
เรียกเขามา
276
00:24:17,058 --> 00:24:18,766
ไม่เด็ดขาด
277
00:24:19,599 --> 00:24:20,974
ไม่
278
00:24:21,141 --> 00:24:22,516
แคนดี้แมน
279
00:24:22,683 --> 00:24:23,808
แอนโธนี
280
00:24:23,974 --> 00:24:26,641
- แคนดี้แมน
- แอนโธนี ไม่นะ
281
00:24:26,808 --> 00:24:28,974
- แคนดี้แมน
- หยุดนะ หยุด
282
00:24:29,141 --> 00:24:30,391
- แคนดี้แมน
- หยุด
283
00:24:30,558 --> 00:24:31,433
โอเค
284
00:24:31,641 --> 00:24:34,558
- อย่าเอ่ยครั้งสุดท้ายนะ
- โอเค ก็ได้ๆ
285
00:24:37,391 --> 00:24:39,974
- แคนดี้แมน
- แอนโธนี เล่นไม่เลิกนะ
286
00:24:40,141 --> 00:24:41,808
ไม่นะ หยุด
287
00:24:41,974 --> 00:24:43,558
มือคุณเป็นอะไร
288
00:24:43,724 --> 00:24:44,849
โดนผึ้งต่อย
289
00:24:45,058 --> 00:24:45,891
จริงเหรอ
290
00:24:46,058 --> 00:24:47,558
ใช่ โคตรเจ็บ
291
00:24:47,974 --> 00:24:49,391
น่าจะเจ็บอยู่
292
00:24:49,849 --> 00:24:50,683
จูบหน่อยสิ
293
00:24:50,849 --> 00:24:52,641
ไปไกลๆ เลย
294
00:24:52,849 --> 00:24:54,724
ช่วยด้วย
295
00:26:13,724 --> 00:26:16,266
"แอนโธนี แมคคอย
เรียกชื่อข้า 2019"
296
00:26:16,433 --> 00:26:17,391
"วิธีปลุก แคนดี้แมน"
297
00:26:17,516 --> 00:26:19,516
"เพียงมองไปในกระจก
และพูดชื่อเขาห้าครั้ง"
298
00:26:29,933 --> 00:26:31,141
เราไปกันเถอะจ๊ะ
299
00:26:31,308 --> 00:26:32,808
ได้ไปสักที
300
00:26:34,516 --> 00:26:38,474
ปีที่แล้ว เราจัดบูธเดี่ยวที่ฟรีซ
แอลเอกับเจมิสัน
301
00:26:38,641 --> 00:26:39,558
น่าประทับใจมาก
302
00:26:39,724 --> 00:26:41,141
เราสานต่อผลงานพวกนี้จากที่นั่น
303
00:26:41,349 --> 00:26:46,683
ซึ่งเขากำลังเรียบเรียงฟิล์มภาพเคลื่อนไหวเ
ก่า และฉายซ้ำในรูปแบบใหม่
304
00:26:48,016 --> 00:26:50,724
เชิญตามสบาย
ถ้าอยากได้อะไรก็บอกนะคะ
305
00:26:58,724 --> 00:27:01,391
ผลงานแหวกแนวจากที่ผ่านมาพอสมควร
306
00:27:03,183 --> 00:27:04,516
เอาเลยครับ ลองเปิดดู
307
00:27:12,433 --> 00:27:16,683
ผมพยายามเชื่อมโยงหลายเหตุการณ์
ที่มันเกิดขึ้นในสถานที่เดียวกัน
308
00:27:17,724 --> 00:27:20,766
ซึ่งมันคือการรวบรวมโศกนาฏกรรมไว้ทั้งหมด
309
00:27:20,933 --> 00:27:24,099
แล้วนำมาปะติดปะต่อถึงผลลัพธ์ในปัจจุบัน
310
00:27:25,016 --> 00:27:28,558
บริอันนา บอกแฟนเธอด้วย
จะกั๊กนักวิจารณ์ไว้คนเดียวไม่ได้นะ
311
00:27:30,224 --> 00:27:32,141
เหตุสุดวิสัยน่ะ
312
00:27:32,391 --> 00:27:33,349
เหรอ ไม่น่า...
313
00:27:33,558 --> 00:27:36,766
ฉันได้ยินมาว่า มันซับซ้อน
314
00:27:36,974 --> 00:27:40,474
ก็ดูเธอสนใจผลงานดีนี่
315
00:27:40,808 --> 00:27:44,516
เงาบนกระจกเชิญชวน
ให้คุณเรียกหาตัวตนของคุณ
316
00:27:49,266 --> 00:27:51,766
ผมคิดว่ามันเป็นเรื่องไม่สมควร
ที่มายืนเฝ้าผลงานตัวเอง
317
00:27:51,933 --> 00:27:54,016
เหมือนพวกไร้มารยาท
318
00:27:55,141 --> 00:27:56,266
ผลงานจะบอกเอง
319
00:27:56,433 --> 00:27:58,058
มันบอกแน่
320
00:27:59,266 --> 00:28:01,474
นัยยะจิกกัดเรื่องราวซ้ำซาก...
321
00:28:01,641 --> 00:28:05,183
เกี่ยวกับความรุนแรง
ในวงจรการปรับปรุงพื้นที่อยู่อาศัย
322
00:28:05,766 --> 00:28:10,099
แต่คนแบบพวกคุณ
เป็นต้นเหตุปัญหาอย่างที่รู้กัน
323
00:28:10,516 --> 00:28:11,766
หมายความว่าไง
324
00:28:12,683 --> 00:28:14,391
ศิลปิน
325
00:28:15,724 --> 00:28:19,433
พวกศิลปินมักจะพยายามหา
บ้านเช่าราคาถูกในชุมชนแออัด
326
00:28:19,599 --> 00:28:24,016
จะได้ติ๊สแตกอยู่ในสตูดิโอของตัวเอง
โดยไม่ต้องดิ้นรนออกไปหางานทำ
327
00:28:25,724 --> 00:28:27,558
ฉันไปหาอะไรดื่มก่อนนะ
328
00:28:36,808 --> 00:28:38,308
- ควรจะลองไหม
- อะไร
329
00:28:38,474 --> 00:28:40,058
เรียกชื่อแคนดี้แมน
330
00:28:40,641 --> 00:28:43,099
อย่าเชียวนะ จะเ
รียกพี่มืดที่ตายแล้วมาทำอะไร
331
00:28:43,266 --> 00:28:44,599
ไม่เอาน่า เรื่องหลอกเด็ก
332
00:28:44,766 --> 00:28:46,224
แล้วจะลองของไปทำไม
333
00:28:46,433 --> 00:28:48,308
คนผิวขาวชอบแกว่งเท้าหาเสี้ยนนะ
334
00:28:49,808 --> 00:28:51,433
แคนดี้แมน แคนดี้แมน
335
00:28:51,599 --> 00:28:53,433
เงียบเลย นี่ หยุดนะ
336
00:28:58,891 --> 00:29:00,224
- แคนดี้แมน
- เอ๊ะ อีนี่
337
00:29:05,308 --> 00:29:07,558
แน่ล่ะ ฉันติดค้างบริอันนาซะแล้ว
338
00:29:07,724 --> 00:29:10,641
เธอแนะนำฉันให้รู้จักเธลมา โกลเด้น
เมื่อสามปีก่อน
339
00:29:10,808 --> 00:29:12,891
นายยังติดค้างฉันอยู่
340
00:29:13,599 --> 00:29:14,349
และ...
341
00:29:16,266 --> 00:29:17,433
โทนี่ ใช่ไหม
342
00:29:17,683 --> 00:29:20,433
ฉันชอบการที่นายฉีกแนวออกมาแบบนี้
343
00:29:20,599 --> 00:29:22,974
การตีความแบบเดิม มันมันซ้ำซากน่าเบื่อ
344
00:29:23,141 --> 00:29:26,683
ฉันชอบที่นายซ่อนความหมายของภาพ
จนไม่รู้ว่าจะสื่ออะไร
345
00:29:26,891 --> 00:29:27,724
โคตรฉลาดเลย
346
00:29:27,891 --> 00:29:29,766
ผลงานของนาย ไม่ใส่จินตนาการเลยรึไง
347
00:29:29,933 --> 00:29:31,891
ไปหาแรงบันดาลใจมาจากไหนกัน
348
00:29:32,058 --> 00:29:33,391
จากร้านขายของยี่สิบบาทเหรอ
349
00:29:34,933 --> 00:29:38,433
ฉันเจอแรงบันดาลใจในสตูดิโอของฉันเอง
350
00:29:39,016 --> 00:29:40,933
ไอ้ปากดี
351
00:29:41,516 --> 00:29:42,266
นี่
352
00:29:42,558 --> 00:29:44,224
นี่พวกแก ไอ้พวกชอบซ้ำเติม
353
00:29:44,391 --> 00:29:45,766
- นี่ ไปกันเถอะ
- อะไรวะ
354
00:29:45,933 --> 00:29:47,266
ไคลฟ์
355
00:29:48,766 --> 00:29:51,308
คิดเหรอว่านายจะได้มาอยู่ที่นี่
ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ
356
00:29:51,474 --> 00:29:53,016
นายไม่ไปหายาคุมกำเนิด...
357
00:29:53,183 --> 00:29:55,266
- ให้เด็กฝึกงานก่อนกินตับกันเหรอ
- ทำเป็นเปลี่ยนเรื่อง
358
00:29:55,433 --> 00:29:58,141
ไม่เห็นจะเกี่ยวกันเลย
นี่คิดด่าฉันอยู่แล้วสินะ
359
00:29:58,308 --> 00:30:00,183
ก็ใช่น่ะสิ ไอ้หอกหัก
360
00:30:01,974 --> 00:30:04,599
ไม่เป็นไร จะว่าอะไรฉันก็เชิญเลย
361
00:30:04,933 --> 00:30:06,266
ไม่เป็นไร ฉันกินของฉันอยู่แล้ว
362
00:30:06,433 --> 00:30:07,683
ฉันรู้
363
00:30:09,391 --> 00:30:11,016
ขอบคุณที่มาร่วมงาน
364
00:30:36,766 --> 00:30:38,808
ฉันไม่เอาด้วยแล้ว
365
00:30:38,974 --> 00:30:41,224
บอกตามตรง
ถ้าเธอคุมอารมณ์แฟนตัวเองไม่ได้...
366
00:30:41,391 --> 00:30:42,683
เธอคุมไม่ได้แล้ว
367
00:30:42,849 --> 00:30:44,933
นั่นสิ แล้วเคยขอบคุณบ้างไหม
368
00:30:45,099 --> 00:30:48,724
ไม่เลย ตอนนี้ทำมาเป็นโอหัง
รับความจริงไม่ได้
369
00:30:49,183 --> 00:30:51,016
ทำตัวให้ฉันอึ้งเข้าไปอีก
370
00:30:51,349 --> 00:30:55,933
แค่คิดเอางานของแฟนเธอ
มาแสดงในคืนนี้ก็พลาดแล้ว
371
00:30:56,099 --> 00:30:57,141
พลาดเรื่องเดียว
372
00:30:57,308 --> 00:31:00,224
เธอจบเห่แล้ว และโทษใครไม่ได้นอกจากตัวเอง
373
00:31:00,391 --> 00:31:03,349
อย่าร่วมเตียงกับคนร่วมงาน
374
00:31:04,558 --> 00:31:05,849
ความรักจะแยกเราจากกัน
375
00:31:06,016 --> 00:31:08,474
ให้ตาย เจอร์ริกา
รู้กันหมดแล้วว่าเธอชอบจอย ดิวิชั่น
376
00:31:14,558 --> 00:31:16,308
แล้วไอ้นี่ มันยังไงนะ
377
00:31:16,474 --> 00:31:18,099
เรื่องอะไร
378
00:31:18,766 --> 00:31:20,266
นี่ไง
379
00:31:20,849 --> 00:31:23,058
พูดอะไรห้าครั้งหน้ากระจกเหรอ
380
00:31:23,724 --> 00:31:27,933
ถามฉันได้ไง เธอเตรียมงานคืนนี้ เจอร์ริกา
381
00:31:28,766 --> 00:31:30,183
"แคนดี้แมน"
382
00:31:31,099 --> 00:31:35,141
แต่อย่าพูดเลยดีกว่า
383
00:31:35,391 --> 00:31:37,516
ฉันไม่อยากให้เธอตายคืนนี้
384
00:31:38,683 --> 00:31:42,933
อย่างน้อยก็ขอกินเธอก่อน
385
00:31:44,558 --> 00:31:45,808
ที่แท้ก็ปอดแหกนี่เอง
386
00:31:45,974 --> 00:31:48,016
รู้อะไรไหม ฉันเปลี่ยนใจแล้ว พูดไป
387
00:31:48,183 --> 00:31:50,266
อยากลองมีอะไรกับศพสักครั้งก่อนตายเหมือนกัน
388
00:31:57,933 --> 00:31:59,933
งั้นจัดกันตรงนี้เลย
389
00:32:00,933 --> 00:32:02,349
ไม่ ฉันอยู่ที่นี่ทั้งวันแล้ว
390
00:32:02,849 --> 00:32:03,849
เถอะน่า
391
00:32:14,224 --> 00:32:15,474
แคนดี้แมน
392
00:32:15,683 --> 00:32:16,974
เอาจริงเหรอ
393
00:32:17,141 --> 00:32:18,683
เงียบ ไอ้ปอดแหก
394
00:32:26,224 --> 00:32:27,849
แคนดี้แมน
395
00:32:28,224 --> 00:32:30,016
แคนดี้แมน
396
00:32:32,808 --> 00:32:34,349
แคนดี้แมน
397
00:32:34,516 --> 00:32:36,058
แคนดี้แมน
398
00:32:53,474 --> 00:32:54,516
เห็นไหม
399
00:32:54,724 --> 00:32:56,141
ไม่มีอะไร
400
00:32:56,308 --> 00:32:58,308
นิทานหลอกเด็ก
401
00:33:07,058 --> 00:33:08,724
ของจริงเหรอเนี่ย
402
00:33:10,266 --> 00:33:11,974
นี่ของจริงเหรอ
403
00:33:12,141 --> 00:33:13,849
บ้าไปแล้ว
404
00:33:15,891 --> 00:33:17,558
อะไรกันวะ!
405
00:33:22,974 --> 00:33:24,349
ใครน่ะ
406
00:33:34,891 --> 00:33:36,474
อะไรกันวะ
407
00:33:45,308 --> 00:33:46,308
เวรเอ๊ย!
408
00:33:53,724 --> 00:33:55,266
เวรแล้ว
409
00:33:56,224 --> 00:33:58,183
ฉิบหาย รีบออกสิวะ
410
00:33:59,599 --> 00:34:01,058
ต้องรีบโกยแล้วโว้ย
411
00:34:09,224 --> 00:34:10,141
บ้าเอ๊ย
412
00:34:14,224 --> 00:34:15,724
อย่า! อย่า!
413
00:34:18,099 --> 00:34:20,474
หยุด หยุดเถอะ
414
00:34:20,891 --> 00:34:22,974
ไม่นะ ไม่
415
00:35:06,516 --> 00:35:08,641
ไอ้พวกมักง่าย...
416
00:35:33,808 --> 00:35:34,891
{\an8}การฆาตกรรมเกิดขึ้น...
417
00:35:35,058 --> 00:35:38,224
{\an8}หลังงานเปิดตัวเหล่าจิตรกรของแกลเลอรี่
418
00:35:38,391 --> 00:35:40,516
ศพถูกค้นพบหน้าภาพวาดหนึ่ง...
419
00:35:40,683 --> 00:35:44,308
ฝีมือของแอนโธนี แมคคอยชื่อว่า
"เรียกชื่อข้า"
420
00:35:44,516 --> 00:35:47,808
เจ้าหน้าที่ตำรวจบอกว่า
พวกเขากำลังสืบสวน...
421
00:35:52,766 --> 00:35:54,349
"เรียกชื่อข้า"
422
00:35:57,183 --> 00:35:58,849
พวกเขาพูดชื่อฉัน
423
00:36:00,599 --> 00:36:02,099
กับภาพวาดของฉัน
424
00:36:07,141 --> 00:36:08,808
ไม่รู้สิ แค่...
425
00:36:09,516 --> 00:36:11,808
รู้สึกดีที่มีคนเอ่ยถึง
426
00:36:15,849 --> 00:36:17,474
แต่จะว่าไป...
427
00:36:18,308 --> 00:36:20,516
นี่มันข่าวร้ายชัดๆ
428
00:36:21,183 --> 00:36:22,266
จริงเหรอ
429
00:36:40,808 --> 00:36:41,808
ไคลฟ์
430
00:36:46,308 --> 00:36:47,641
พ่อคะ
431
00:36:52,183 --> 00:36:54,849
ไปนั่งตรงนั้นทำไม
432
00:36:57,599 --> 00:36:59,016
ไง
433
00:37:00,808 --> 00:37:03,808
ลูกคงไม่รู้สินะว่าพ่อน่ะบินได้
434
00:37:04,724 --> 00:37:05,891
ใช่ไหมล่ะ
435
00:37:08,933 --> 00:37:10,183
พ่อจะบินให้ดู
436
00:37:40,683 --> 00:37:42,308
แอนโธนี?
437
00:37:51,933 --> 00:37:53,391
แอนโธนี
438
00:37:55,891 --> 00:37:57,349
คุณเป็นอะไรหรือเปล่า
439
00:37:58,974 --> 00:38:00,808
ผมฝันร้าย
440
00:38:01,641 --> 00:38:03,099
ฉันก็เหมือนกัน
441
00:38:04,266 --> 00:38:05,558
มันเป็นยังไง
442
00:38:06,974 --> 00:38:08,474
อะไรเป็นยังไง
443
00:38:09,558 --> 00:38:10,933
ความฝันน่ะ
444
00:38:15,474 --> 00:38:17,808
เดี๋ยวผมออกไป
445
00:38:21,974 --> 00:38:23,891
แอนโธนี
446
00:38:26,516 --> 00:38:31,183
ฉันไม่รู้มันคืออะไร
และไม่รู้คุณรู้ได้ยังไงว่ามันมีอยู่จริง
447
00:38:31,766 --> 00:38:34,058
แต่นี่คือทุกอย่างที่เ
รามีเกี่ยวกับ "เฮเลน ไลล์"
448
00:38:34,224 --> 00:38:37,016
ผมไม่รู้หรอก ผมถึงได้มาถามไง
449
00:38:39,349 --> 00:38:41,224
นี่แหละค่ะ
450
00:38:41,391 --> 00:38:42,641
ขอบคุณมากครับ
451
00:38:42,808 --> 00:38:44,808
ค่ะ ฉันเจอมันในหมวด "อาชญากรรมจริง"
452
00:38:44,974 --> 00:38:47,516
นักศึกษาภาคพิเศษนี่ไม่ไหวเลย
453
00:38:47,683 --> 00:38:49,641
คุณเป็นนักศึกษาเหรอ
454
00:38:52,641 --> 00:38:53,974
บางสิ่งที่เกิดขึ้น...
455
00:38:54,141 --> 00:38:55,849
ในคาบรินีตลอดหลายปีที่ผ่านมา...
456
00:38:56,016 --> 00:38:59,933
ความรุนแรงสุดโต่งอันน่าประหลาด
457
00:39:00,099 --> 00:39:04,349
ราวกับว่าความรุนแรง
คือพิธีกรรมอะไรบางอย่าง
458
00:39:04,516 --> 00:39:05,849
สิ่งที่แย่ที่สุด...
459
00:39:06,016 --> 00:39:08,308
ชาวบ้านต่างกลัวที่จะแจ้งตำรวจ
460
00:39:08,474 --> 00:39:11,641
คงสามัคคีกันไม่ปากโป้ง พวกเขากลัวตำรวจ
461
00:39:12,516 --> 00:39:15,266
แล้วก็โยนความผิดให้แคนดี้แมนตลอด
462
00:39:15,433 --> 00:39:17,974
มันอาจเชื่อมโยงไปถึงการอัญเชิญก็ได้
463
00:39:18,141 --> 00:39:20,933
มันชัดเจนว่าไม่มีใครแต่งเรื่องนี้ขึ้นมา
464
00:39:21,099 --> 00:39:24,266
มันเกิดขึ้นจากจิตใต้สำนึกโดยรวมของชุมชน
465
00:39:24,433 --> 00:39:29,891
เครื่องมือในการอยู่รอดที่วิวัฒนาการมาจาก
ความต้องการปกป้องชุมชนและลูกๆ...
466
00:39:30,058 --> 00:39:32,308
จากความน่าสะพรึงกลัวของคนข้างใน
467
00:39:33,891 --> 00:39:36,016
เบอร์นาเด็ตกับฉันลองเรียกชื่อเขาดู
468
00:39:36,183 --> 00:39:38,433
ผลที่ตามมามันน่าแปลกใจดีเหมือนกัน
469
00:39:38,599 --> 00:39:42,516
ความรู้สึกเหมือนเรากำลังถูกใครแอบตามอยู่
470
00:39:42,683 --> 00:39:46,016
เหมือนมีภาพเคลื่อนไหวที่เห็น
สะท้อนในเงากระจก
471
00:39:46,183 --> 00:39:50,808
แต่ฉันเข้าใจนะ มันรู้สึกอึดอัด...
472
00:39:51,016 --> 00:39:55,349
แต่ดึงดูดใจอย่างอธิบายไม่ถูก
กับการรู้ว่าจะได้เจอผี
473
00:40:03,308 --> 00:40:04,599
ปัดโธ่
474
00:41:22,558 --> 00:41:23,933
...และเธอได้ยินเสียง
475
00:41:24,099 --> 00:41:25,724
คุณจำชื่อเธอได้ไหม
476
00:41:25,891 --> 00:41:28,808
ฉันคิดว่าเธอชื่อรูธี่ จีน...
477
00:41:29,224 --> 00:41:30,891
และเธอได้ยินเสียงทุบกระแทก...
478
00:41:31,058 --> 00:41:33,016
เหมือนมีใครพยายามทุบกำแพงให้เป็นรู
479
00:41:33,141 --> 00:41:34,058
"แม่"
480
00:41:34,183 --> 00:41:37,433
รูธี่โทรแจ้งตำรวจ
เธอบอกว่ามีคนทะลุกำแพงออกมา
481
00:41:38,183 --> 00:41:39,516
พวกเขาไม่เชื่อเธอ
482
00:41:39,891 --> 00:41:42,099
พวกเขาคิดว่าเธอบ้า
483
00:41:42,766 --> 00:41:46,433
เธอจึงโทรแจ้งตำรวจอีกครั้ง
แต่พวกเขาก็ไม่ยอมเชื่อเธอ
484
00:41:46,766 --> 00:41:49,683
กว่าพวกเขาจะไปถึงที่นั่น เธอก็ตายแล้ว
485
00:41:50,058 --> 00:41:51,099
เธอถูกยิงเหรอ
486
00:41:52,433 --> 00:41:53,599
ไม่ใช่
487
00:41:53,766 --> 00:41:56,891
เธอถูกฆ่าด้วยตะขอ
488
00:41:57,266 --> 00:41:58,724
ใช่
489
00:41:58,891 --> 00:42:00,308
มันเป็นเรื่องจริงเหรอ
490
00:42:00,474 --> 00:42:02,849
เรื่องจริงสิ ฉันอ่านเจอในหนังสือพิมพ์
491
00:42:03,016 --> 00:42:05,183
แคนดี้แมนฆ่าเธอ
492
00:42:05,349 --> 00:42:08,849
นั่นสิ แต่ฉันไม่รู้เรื่องนั้นหรอก
493
00:42:11,516 --> 00:42:12,599
ผมจะออกไปข้างนอก
494
00:42:14,099 --> 00:42:15,808
เรามีนัดมื้อเย็นคืนนี้
495
00:42:15,974 --> 00:42:17,516
ผมไม่รู้จะไปนานแค่ไหน
496
00:42:17,683 --> 00:42:19,391
แจ็ค ไฮด์จะบินมาจากนิวยอร์ก...
497
00:42:19,558 --> 00:42:21,849
และเขาไม่เคยมาชิคาโก
498
00:42:22,724 --> 00:42:24,974
อย่าทำเรื่องนี้พังอีกล่ะ
499
00:42:25,266 --> 00:42:26,849
ไม่เป็นไรหรอกน่า
500
00:42:27,016 --> 00:42:28,433
ทำเพื่อฉัน
501
00:42:28,808 --> 00:42:31,849
อย่าทำชีวิตฉันพัง
502
00:43:16,974 --> 00:43:20,599
สองอาทิตย์ที่ผ่านมามันบ้ามากเลยนะ
503
00:43:22,099 --> 00:43:24,349
เรียกว่าบ้ามันยังน้อยไป
504
00:43:26,266 --> 00:43:30,058
คุณน่าจะพอเดาออก
ฉันจะไม่เขียนเกี่ยวกับงานนิทรรศการแล้ว
505
00:43:31,183 --> 00:43:34,016
แต่คงเปลี่ยนเป็นบทความที่ครอบคลุม...
506
00:43:34,183 --> 00:43:39,599
ถึงผลงานที่ถูกนำมาแสดง
และแรงจูงใจที่ชักนำไปถึงการฆาตกรรม
507
00:43:40,183 --> 00:43:41,349
งั้นเหรอครับ
508
00:43:41,516 --> 00:43:45,516
เลยอยากขอความเห็นจากคุณสักหน่อย
509
00:43:46,683 --> 00:43:48,224
ผมไม่ค่อยรู้อะไรมากนัก
510
00:43:48,391 --> 00:43:51,349
ผลงานของคุณมันน่าขนลุก...
511
00:43:52,183 --> 00:43:55,391
ซึ่งมันน่าสนใจนะจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
512
00:43:56,308 --> 00:43:57,849
มันเป็นเรื่องบังเอิญ
513
00:43:58,016 --> 00:44:00,016
ฉันไม่ได้บอกว่าคุณเป็นคนผิด...
514
00:44:00,349 --> 00:44:02,808
และฉันก็ไม่ได้พูดว่า มีผีอาละวาด...
515
00:44:02,974 --> 00:44:07,058
ฆ่าพ่อค้างานศิลป์อันโด่งดัง
ตามเรื่องเล่าเก่าแก่
516
00:44:07,224 --> 00:44:09,724
ฉันแค่จะพูดว่า...
517
00:44:11,016 --> 00:44:14,183
เพียงชั่วข้ามคืน ผลงานคุณดูเหมือน...
518
00:44:15,933 --> 00:44:17,558
เป็นนิรันดร์
519
00:44:20,516 --> 00:44:21,808
จากนี้เอายังไงต่อ
520
00:44:23,933 --> 00:44:26,058
ผมจะขยายเหตุการณ์ต่างๆ เป็นเรื่องราว
521
00:44:27,558 --> 00:44:30,141
ผมหวังว่าจะได้จัดการแสดงเดี่ยว...
522
00:44:30,933 --> 00:44:33,224
ทุกอย่างเกี่ยวกับแคนดี้แมน
กระจายข่าวไป
523
00:44:33,599 --> 00:44:35,016
ฉันเห็นด้วยเลย
524
00:44:36,349 --> 00:44:40,599
ผมแปลกใจที่ความเห็นของคุณ
เกี่ยวกับงานของผมเปลี่ยนไปในเชิงบวก
525
00:44:41,433 --> 00:44:43,183
ความชอบมันเปลี่ยนกันได้
526
00:44:43,391 --> 00:44:44,849
ดูเหมือนคุณยังไม่เข้าใจมัน
527
00:44:45,016 --> 00:44:49,516
ฉันเข้าใจ เรื่องชุมชน การปรับปรุงพื้นที่
อะไรพวกนั้น
528
00:44:49,683 --> 00:44:52,808
ศิลปินช่วยพัฒนาชุมชน
529
00:44:53,349 --> 00:44:55,558
คุณคิดว่าใครสร้างชุมชนขึ้นมาล่ะ
530
00:44:56,933 --> 00:45:00,808
รัฐตัดสวัสดิการของชุมชนออก
และปล่อยให้มันตาย
531
00:45:02,183 --> 00:45:04,349
จากนั้นก็เชิญนายทุนเข้ามาและบอกว่า...
532
00:45:04,516 --> 00:45:06,516
"เฮ้ย พวกศิลปินทั้งหลาย...
533
00:45:06,683 --> 00:45:11,058
"พวกคนหนุ่มสาว คนผิวขาว
ถ้าเลือกได้ก็เอาแค่คนผิวขาว...
534
00:45:11,224 --> 00:45:13,516
"มาอยู่ย่านนี้สิ มันถูก
535
00:45:13,891 --> 00:45:17,891
"และถ้าคุณทนอยู่ไปได้อีกสองปี
เราจะเอาซูเปอร์มาร์เก็ตมาเปิดให้"
536
00:45:19,224 --> 00:45:21,099
คุณอยากมีส่วนร่วมกับตำนาน ใช่ไหม
537
00:45:21,308 --> 00:45:22,808
ในฐานะนักวิจารณ์ ฉันคิดว่าฉัน...
538
00:45:22,974 --> 00:45:25,183
การมีส่วนร่วมกับผลงานของผมจริงๆ...
539
00:45:25,391 --> 00:45:26,933
เพื่อ "เข้าถึงมัน"...
540
00:45:29,183 --> 00:45:30,266
คุณควรพูดมันออกมา
541
00:45:30,433 --> 00:45:32,099
- พูดอะไร
- พูดชื่อเขาไง
542
00:45:37,808 --> 00:45:39,433
ฉันขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อน
543
00:45:39,599 --> 00:45:41,808
- พูดตอนนี้ยังได้เลย
- ไม่
544
00:45:42,683 --> 00:45:44,224
ผมขอท้าคุณ
545
00:46:16,974 --> 00:46:19,599
ประตูจะเปิดทางด้านขวาที่สเตทแอนด์เลค
546
00:46:19,766 --> 00:46:23,974
เปลี่ยนเส้นทางไปรถไฟสายสีแดง
ที่สเตทแอนด์เลค
547
00:46:30,099 --> 00:46:32,599
แอนโธนี...
548
00:47:17,849 --> 00:47:19,516
ฟินลีย์
549
00:48:55,933 --> 00:48:57,766
คุณไม่เป็นไรใช่ไหม
550
00:49:04,808 --> 00:49:07,058
- ผมนึกว่า...
- อะไร
551
00:49:15,266 --> 00:49:16,808
ผมต้องไปแล้ว
552
00:49:58,474 --> 00:49:59,183
ระวังหน่อยค่ะ
553
00:50:00,891 --> 00:50:03,974
ฉันชอบมาที่นี่
554
00:50:04,141 --> 00:50:05,933
เหมือนอยู่ต่างจังหวัด แต่ก็น่าตื่นเต้น
555
00:50:06,933 --> 00:50:08,974
โอ้วคุณเจอดาเนียล แฮร์ริงตันหรือยัง
556
00:50:09,308 --> 00:50:10,391
เธอเป็นหัวหน้า...
557
00:50:10,558 --> 00:50:12,349
ภัณฑารักษ์ที่เอ็มซีเอ
558
00:50:12,516 --> 00:50:14,516
มันแปลกมากที่เรายังไม่เคยเจอกัน
559
00:50:14,724 --> 00:50:16,141
ฉันอยากเจอคุณมานานแล้ว
560
00:50:16,308 --> 00:50:17,558
อย่าเพิ่งเริ่มสิ
561
00:50:17,724 --> 00:50:21,474
ฉันขอเริ่มก่อน ไคลฟ์จำเป็นต้องตายจริงๆ
เพื่อให้บริอันนาเป็นอิสระ
562
00:50:21,891 --> 00:50:23,058
ขอโทษที
563
00:50:23,224 --> 00:50:25,766
เจมิสันกำลังจัดงานที่แกลเ
ลอรี่ฉันในนิวยอร์ก
564
00:50:26,266 --> 00:50:29,224
มันน่าจะเป็นโอกาสที่ดีสำหรับคุณ...
565
00:50:29,391 --> 00:50:30,849
จะได้แสดงฝีมือที่แท้จริงออกมา
566
00:50:31,016 --> 00:50:32,141
มาที่เมืองใหญ่สิ
567
00:50:32,308 --> 00:50:35,391
ฉันจะแนะนำให้คุณรู้จักผู้ใหญ่ในวงการ
ถ้าคุณมาที่นิวยอร์ก
568
00:50:35,558 --> 00:50:37,724
ว้าว ขอบคุณค่ะ
569
00:50:37,974 --> 00:50:40,933
ฉันคิดมาสักพักแล้วว่า
อยากลองไปลุยที่นั่นด้วยตัวเอง
570
00:50:41,099 --> 00:50:42,016
คุณไม่อยากเปลี่ยน
571
00:50:42,183 --> 00:50:45,558
มาทำงานกับศิลปิน
แทนที่จะไปไล่ตามหนี้ลูกค้าเหรอ
572
00:50:46,391 --> 00:50:50,266
คุณสามารถจัดวางระบบใหม่ให้องค์กรได้นะ
573
00:50:50,891 --> 00:50:52,766
ลองแวะมาที่พิพิธภัณฑ์บ้างสิ
574
00:50:53,183 --> 00:50:56,224
ได้ค่ะ ก็ดีเหมือนกันนะคะ
575
00:50:56,433 --> 00:50:57,641
นี่มันอะไรกัน
576
00:50:57,808 --> 00:50:58,641
- มีอะไร
- เกิดอะไรขึ้น
577
00:50:58,808 --> 00:51:00,599
ฟินลีย์ สตีเฟ่นส์ถูกพบเป็นศพในบ้านของเธอ
578
00:51:01,516 --> 00:51:03,224
สามีเธอเป็นคนไปเจอ
579
00:51:03,391 --> 00:51:06,183
น่าสงสาร เขาเลยตกเป็นผู้ต้องสงสัย
580
00:51:07,474 --> 00:51:08,224
ผมต้องไปแล้ว
581
00:51:08,641 --> 00:51:10,016
แอนโธนี
582
00:51:32,266 --> 00:51:33,224
แอนโธนี?
583
00:51:33,391 --> 00:51:34,974
เขาคือใครกันแน่
584
00:51:35,141 --> 00:51:39,308
แคนดี้แมนไม่ได้มีแค่เขา
แคนดี้แมนคือความทุกข์ของเหล่าคนผิวสี
585
00:51:40,683 --> 00:51:42,099
ยังมีคนอื่นอีกเหรอ
586
00:51:43,391 --> 00:51:45,141
ซามูเอล อีแวนส์
587
00:51:45,308 --> 00:51:48,599
โดนรุมระหว่างจลาจล
ในการปรับปรุงพื้นที่อาศัยช่วงยุค 50
588
00:51:49,058 --> 00:51:52,558
วิลเลี่ยม เบลล์ถูกศาลเตี้ยในช่วงยุค 20
589
00:51:53,016 --> 00:51:55,933
แต่เหยื่อรายแรก
จุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมด...
590
00:51:56,099 --> 00:51:58,099
เกิดขึ้นช่วงค.ศ. 1890
591
00:51:58,433 --> 00:52:02,099
มันเป็นเรื่องที่เฮเลนเจอ
เรื่องราวของแดเนียล โรบิไทล์
592
00:52:02,933 --> 00:52:07,141
เขามีชีวิตที่ดี เดินทางไปทั่วประเทศ
เพื่อวาดภาพเหมือนให้พวกคนรวย
593
00:52:07,308 --> 00:52:10,974
ส่วนใหญ่เป็นคนผิวขาว
และทุกคนต่างชอบเขา
594
00:52:11,141 --> 00:52:13,099
แต่นายรู้อยู่ว่ามันเป็นยังไง
595
00:52:14,016 --> 00:52:17,349
พวกเขาชอบแค่งานเรา แต่ไม่ใช่ตัวเรา
596
00:52:19,933 --> 00:52:21,433
วันหนึ่ง เขาได้รับการว่าจ้าง...
597
00:52:21,599 --> 00:52:25,599
ให้ไปวาดภาพลูกสาวเจ้าของโรงงานปศุสัตว์
รายใหญ่ในชิคาโก
598
00:52:25,808 --> 00:52:27,099
และแล้ว...
599
00:52:27,474 --> 00:52:29,849
โรบิไทล์แหกกฎอันร้ายแรงที่สุดในสมัยนั้น
600
00:52:31,308 --> 00:52:32,933
พวกเขาตกหลุมรักกัน
601
00:52:33,099 --> 00:52:35,266
มีอะไรกัน จนเธอตั้งท้อง
602
00:52:35,474 --> 00:52:38,433
หญิงสาวบอกพ่อของเธอ และจากนั้น...
603
00:52:38,766 --> 00:52:39,808
เขาจ้างคน...
604
00:52:39,974 --> 00:52:41,391
ให้ไปล่าตัวโรบิไทล์...
605
00:52:41,558 --> 00:52:43,016
สั่งพวกนั้นให้ค่อยๆ ทรมานเขา
606
00:52:43,724 --> 00:52:45,683
ไล่ล่าเขาที่นี่ตอนกลางวันแสกๆ
607
00:52:45,891 --> 00:52:49,391
เขาเหนื่อยจนล้มทั้งยืน
ใกล้หอคอยที่ถูกทุบทิ้งในแถบเชสต์นัท
608
00:52:49,933 --> 00:52:51,141
พวกมันซ้อมเขา
609
00:52:51,349 --> 00:52:52,308
ทรมานเขา
610
00:52:52,516 --> 00:52:56,224
พวกมันตัดแขนเขา
และยัดตะขอเกี่ยวเนื้อเข้าไปแทน
611
00:52:56,474 --> 00:53:00,599
จากนั้นก็ราดรวงผึ้งไว้บนอกเขา
และปล่อยให้ผึ้งต่อย
612
00:53:00,808 --> 00:53:03,599
ฝูงชนเริ่มมามุงดูว่าเกิดอะไรขึ้น
613
00:53:04,683 --> 00:53:06,308
รู้ไหมจบยังไง
614
00:53:06,683 --> 00:53:08,724
พวกมันจุดไฟเผาเขา...
615
00:53:08,974 --> 00:53:11,099
และในที่สุดเขาก็ตาย
616
00:53:12,474 --> 00:53:14,266
แต่เรื่องราวแบบนั้น...
617
00:53:14,433 --> 00:53:16,808
ความทุกข์ทรมานแบบนั้น...
618
00:53:17,391 --> 00:53:19,058
คงอยู่ไปตลอดกาล
619
00:53:21,016 --> 00:53:23,016
นั่นแหละแคนดี้แมน
620
00:53:27,516 --> 00:53:28,683
ถ้างั้น...
621
00:53:30,558 --> 00:53:31,808
เขามีตัวตนสินะ
622
00:53:32,016 --> 00:53:37,266
เบลล์มีอยู่จริง ซามูเอล เชอร์แมน
แดเนียล โรบิไทล์ ทุกคนมีอยู่จริงหมด
623
00:53:37,766 --> 00:53:40,724
แคนดี้แมนคือการรับมือของพวกเรา
ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นจริง
624
00:53:40,891 --> 00:53:42,933
และยังคงเกิดขึ้นจวบจนทุกวันนี้
625
00:53:45,933 --> 00:53:47,808
พักผ่อนเถอะ พ่อหนุ่ม
626
00:53:48,683 --> 00:53:50,891
พรุ่งนี้นายจะรู้สึกดีขึ้นเอง
627
00:54:07,224 --> 00:54:08,974
อย่ามองภาพพวกนั้น
628
00:54:10,224 --> 00:54:11,724
นี่มันบ้าอะไรกัน
629
00:54:12,391 --> 00:54:13,933
คุณไม่ควรเห็นภาพพวกนี้
630
00:54:15,974 --> 00:54:19,099
แอนโธนี แค่เห็นภาพพวกนี้
มันไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตายนะ
631
00:54:19,266 --> 00:54:21,599
เกิดอะไรขึ้น
632
00:54:22,349 --> 00:54:24,058
ผมคิดว่า...
633
00:54:26,183 --> 00:54:29,766
- ผมพลาดไปแล้ว บรี
- หมายความว่าไง
634
00:54:30,641 --> 00:54:31,766
ผมปลุกเขาขึ้นมา
635
00:54:31,933 --> 00:54:33,349
ใคร
636
00:54:33,933 --> 00:54:35,474
สัญญานะว่าจะไม่คิดว่าผมบ้า
637
00:54:35,641 --> 00:54:37,433
แอนโธนี ใคร
638
00:54:41,183 --> 00:54:42,641
โอ้ พระเจ้า...
639
00:54:43,266 --> 00:54:45,933
- เบิร์คบอกผมว่า...
- ให้ตายเถอะ ใครคือเบิร์ค
640
00:54:46,099 --> 00:54:47,808
จากร้านซักรีด เขารู้เรื่องมันทั้งหมด
641
00:54:47,974 --> 00:54:49,308
รู้เรื่องอะไร
642
00:54:50,724 --> 00:54:51,933
แคนดี้แมน
643
00:54:53,474 --> 00:54:55,683
- แคนดี้แมนไม่มีจริง
- ผมเห็นเขา
644
00:54:55,849 --> 00:54:58,933
แคนดี้แมนไม่มีจริง แอนโธนี
645
00:55:00,183 --> 00:55:03,474
รู้ไหมว่าอะไรมีจริง ฉันไง
646
00:55:03,641 --> 00:55:06,891
ฉันไงแอนโธนี นี่สิของจริง
647
00:55:08,391 --> 00:55:10,266
คุณไม่เข้าใจ
648
00:55:10,474 --> 00:55:12,558
ที่รัก ฉันจะพิสูจน์ให้ดู...
649
00:55:13,099 --> 00:55:14,266
ได้ โอเค
650
00:55:14,724 --> 00:55:15,558
แคนดี้แมน
651
00:55:15,724 --> 00:55:16,349
ไม่
652
00:55:16,474 --> 00:55:17,391
แคนดี้แมน
653
00:55:22,266 --> 00:55:23,099
อย่า...
654
00:55:24,266 --> 00:55:25,224
พูดชื่อเขา
655
00:55:25,391 --> 00:55:26,391
อย่าเข้ามานะ
656
00:55:26,558 --> 00:55:27,266
บริอันนา...
657
00:55:27,433 --> 00:55:29,599
อย่าตามฉันมา
658
00:55:38,433 --> 00:55:39,933
ลองไอ้บ้าจอมอาละวาดมาที่นี่สิ
659
00:55:40,141 --> 00:55:42,683
ไอ้จิตรกรใจทราม ถ่อยเกินคำบรรยาย
660
00:55:42,849 --> 00:55:44,808
เกรดี้จะตื้บให้เละเลย
661
00:55:45,308 --> 00:55:46,724
- ใช่ไหมล่ะ เกรดี้
- ถ้าฉันต้องตื้บ...
662
00:55:46,891 --> 00:55:50,016
- ...ฉันก็จะตื้บ
- เขาพูดออกมาเลยว่า...
663
00:55:50,558 --> 00:55:53,599
"ผมปลุกแคนดี้แมนขึ้นมา" และฉันก็แบบ...
664
00:55:53,808 --> 00:55:55,474
แคนดี้แมนมีจริงที่ไหนกันคะ
665
00:55:55,641 --> 00:55:58,683
บอกแล้วว่าอย่าไปคบพวกดูดีแค่ภายนอก...
666
00:55:58,849 --> 00:56:01,891
สร้างภาพไปเรื่อย งานการไม่รู้จักหาทำ...
667
00:56:02,058 --> 00:56:03,641
ทรอย พอก่อน
668
00:56:03,808 --> 00:56:06,516
ผู้ชายที่ชอบเรื่องลี้ลับไม่เ
คยอยู่ในสายตาฉันเลย
669
00:56:06,683 --> 00:56:08,141
พอได้แล้วทรอย หยุดพูด
670
00:56:08,308 --> 00:56:10,433
อะไร ฉันพูดเรื่องจริง ถ้าเกรดี้โผล่มา...
671
00:56:10,599 --> 00:56:12,766
ขว้างกระจกแบบนั้น...
672
00:56:14,099 --> 00:56:15,683
กระจก
673
00:56:16,433 --> 00:56:18,141
เขาพูดถูก
674
00:56:20,599 --> 00:56:21,349
เอาล่ะ...
675
00:56:21,516 --> 00:56:25,058
จัดนี่สักหน่อย
676
00:56:25,433 --> 00:56:27,724
ส่วนเธอช่วยเลิกด่าก่อน
677
00:56:28,058 --> 00:56:29,391
มานี่
678
00:56:30,474 --> 00:56:31,891
อย่ามาหวานกันแถวนี้
679
00:56:37,599 --> 00:56:39,933
ฉันคุยกับแม่...
680
00:56:40,308 --> 00:56:42,641
แม่อยากเลิกใช้บริการโกดังเก็บของ...
681
00:56:42,808 --> 00:56:45,558
เราจะได้จัดการกับผลงานของพ่อซะที
682
00:56:45,766 --> 00:56:48,224
ฉันคิดว่า บางทีเราน่าจะ...
683
00:56:48,849 --> 00:56:50,516
ขายหรือว่า...
684
00:56:51,599 --> 00:56:52,516
ถ้าเธออยากเก็บอะไรไว้...
685
00:56:52,683 --> 00:56:56,391
ฉันไม่อยากเก็บอะไรไว้ในบ้านฉัน
ขอบคุณ
686
00:56:56,558 --> 00:56:59,974
งั้นก็ขาย ไม่ก็จัดนิทรรศการ
เธอน่าจะหาพื้นที่จัดงาน...
687
00:57:00,141 --> 00:57:03,891
ฉันจะไม่จัดนิทรรศการ
ของสิ่งที่ฆ่าพ่อหรอกนะ ทรอย
688
00:57:04,058 --> 00:57:05,933
เธอจะปิดบังทุกอย่าง...
689
00:57:06,849 --> 00:57:07,974
- และหวังให้ลืมไปเองไม่ได้หรอก
- ทรอย
690
00:57:08,141 --> 00:57:08,849
เธอไม่ต้องอยู่ข้างศิลปิน...
691
00:57:09,016 --> 00:57:11,391
ทุกครั้งที่เขาสติแตกหรอกนะ
692
00:57:16,849 --> 00:57:18,141
ขอโทษนะ
693
00:57:20,724 --> 00:57:21,849
บรี
694
00:57:27,224 --> 00:57:29,308
ฉันดีใจที่เธอมาหานะ
695
00:57:31,141 --> 00:57:32,599
เธออยากอยู่นานแค่ไหนก็ได้...
696
00:57:32,766 --> 00:57:35,599
แต่ต้องไม่เรียกแคนดี้แมนมา
697
00:57:36,391 --> 00:57:38,141
ใครจะไปทำอย่างนั้น
698
00:57:38,849 --> 00:57:40,308
ว่าไงจ๊ะ
699
00:57:47,683 --> 00:57:49,808
ทรีน่าเมาเละเทะเมื่อสุดสัปดาห์
700
00:57:49,974 --> 00:57:53,308
- ทุกคน ฉันควรทำยังไงกับผมฉันดี
- ไม่มีใครสนหรอก แอนนิกา
701
00:57:53,516 --> 00:57:54,808
แอนนิกา ดูนี่สิ
702
00:57:54,974 --> 00:57:57,391
ทรีน่าเมาปลิ้นเลย ดูสิ
703
00:57:57,558 --> 00:57:58,558
- นี่ที่ไหน
- บ้านซาแมนธา
704
00:57:58,766 --> 00:58:00,891
- พระเจ้าช่วย
- น่าเศร้ามาก
705
00:58:02,308 --> 00:58:04,558
- เวรกรรม
- ดูที่หล่อนอ้วกออกมาสิ
706
00:58:04,724 --> 00:58:07,141
ให้ตายเถอะ ต่อหน้าทุกคนเลย
707
00:58:07,308 --> 00:58:09,724
พวกเธอเคยได้ยินเรื่องแคนดี้แมนไหม
708
00:58:10,391 --> 00:58:12,016
ช่างเถอะ ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ขอผ่าน...
709
00:58:12,183 --> 00:58:14,808
- ไม่เอาน่าบู๊ฟ อย่าปอดแหกสิ
- ทำไมล่ะ
710
00:58:14,974 --> 00:58:18,058
- เล่นด้วยกันมันอบอุ่นดีออก
- อย่าสิบู๊ฟ เราประจำที่กันแล้ว
711
00:58:18,224 --> 00:58:19,016
ก็ได้
712
00:58:19,183 --> 00:58:21,058
- เอาล่ะ พร้อมนะ
- แคนดี้แมน
713
00:58:21,641 --> 00:58:23,641
พูดพร้อมกันสิ ยัยบื้อ
714
00:58:26,724 --> 00:58:28,016
แคนดี้แมน
715
00:58:29,349 --> 00:58:31,558
แคนดี้แมน
716
00:58:32,141 --> 00:58:33,808
แคนดี้แมน
717
00:58:36,433 --> 00:58:38,266
- ไม่เอาด้วยแล้ว
- โธ่เอ๊ย
718
00:58:38,724 --> 00:58:40,349
อีกสองครั้ง
719
00:58:44,724 --> 00:58:46,516
แคนดี้แมน
720
00:58:46,683 --> 00:58:48,058
อีกครั้ง
721
00:58:49,474 --> 00:58:51,391
แคนดี้แมน
722
00:58:53,724 --> 00:58:56,558
เรายังมีชีวิตอยู่ ไงต่อ
723
00:59:00,349 --> 00:59:02,099
ไง ทรีน่า
724
00:59:03,099 --> 00:59:04,516
ไปกันเถอะ
725
00:59:08,933 --> 00:59:10,849
ไงทรีนี่ อาการเมาค้างเป็นยังไงบ้าง
726
00:59:11,016 --> 00:59:13,058
เธอเมาเละเทะเลย
727
00:59:16,849 --> 00:59:18,599
ทรีน่าเมาเหมือนหมาเลย
728
00:59:18,766 --> 00:59:21,766
- อย่าให้เธอดื่มมากขนาดนั้น
- นั่นมันระหว่างเธอกับพระเจ้า
729
00:59:22,516 --> 00:59:24,516
ทรีน่า เธอทำประตูพัง
730
00:59:28,391 --> 00:59:29,974
เฮลีย์ ฉันยังเด็กเกินกว่าจะตายนะ เปิดสิ
731
00:59:30,183 --> 00:59:31,849
ฉันก็พยายามเปิดอยู่
732
00:59:36,766 --> 00:59:37,558
ทุกคน...
733
00:59:37,724 --> 00:59:38,808
อะไรกันวะเนี่ย
734
00:59:39,058 --> 00:59:40,224
เดี๋ยว ฉันลืมบุหรี่ไฟฟ้า
735
00:59:40,391 --> 00:59:41,266
บู๊ฟ
736
00:59:41,433 --> 00:59:44,016
ฉันว่านะ เธออย่า...
737
00:59:46,349 --> 00:59:47,349
บู๊ฟ
738
00:59:48,599 --> 00:59:50,099
บู๊ฟ
739
00:59:52,433 --> 00:59:53,266
เธอจะทำอะไรน่ะ
740
01:00:07,183 --> 01:00:08,516
ให้ตายเถอะ เลิกงี่เง่าได้แล้ว
741
01:00:08,683 --> 01:00:10,391
อย่าไปตรงนั้นเลย เฮลีย์
742
01:00:24,933 --> 01:00:27,933
อะไรวะเนี่ย เซลีน นี่ไม่ตลกเลยนะ
743
01:00:29,308 --> 01:00:31,808
พวกเรา อะไรกันวะ แบบนี้ไม่ตลกนะ
744
01:00:43,683 --> 01:00:44,516
ไม่นะ
745
01:02:06,391 --> 01:02:09,766
เราพยายามปรับเปลี่ยนแนวทางให้สดใหม่
ตลอดสองสามปีที่ผ่านมา...
746
01:02:09,933 --> 01:02:13,808
และภัณฑารักษ์คนเก่าเป็นคนเก่ง
แต่ยังปรับแนวทางได้ไม่ดีนัก
747
01:02:13,974 --> 01:02:16,766
ฉันสังเกตเห็นว่ามีการเปลี่ยนแปลงหลายจุด...
748
01:02:16,933 --> 01:02:18,099
ตั้งแต่คุณทำงานที่นี่
749
01:02:18,266 --> 01:02:20,099
หวังว่ามันจะดีขึ้นแหละ
750
01:02:20,266 --> 01:02:22,766
ฉันดีใจมากที่ได้พบคุณที่นัดมื้อค่ำของแจ็ค
751
01:02:22,933 --> 01:02:24,099
ใช่ คุณรู้ไหม
752
01:02:24,266 --> 01:02:25,891
เขาน่าจะพยายามนัดเรา
เจอกันก่อนหน้านั้น
753
01:02:26,058 --> 01:02:28,849
เรื่องไคลฟ์มันบ้ามาก
754
01:02:29,016 --> 01:02:31,266
ได้ยินว่าคุณเป็นคนเจอศพพวกเขา
755
01:02:31,433 --> 01:02:32,849
ใช่...
756
01:02:34,349 --> 01:02:39,766
คุณได้กลายเป็นแบบอย่างให้ใครหลายคน
ท่ามกลางเรื่องวุ่นวายนี้
757
01:02:39,933 --> 01:02:42,433
ความคิดด้านงานแสดงของคุณก็ฟังดูดีมาก
758
01:02:42,599 --> 01:02:45,349
คุณกล้ามากที่ฉีกแนวของตัวเองออกมา
759
01:02:45,558 --> 01:02:48,516
อันที่จริง มันมีส่วนประกอบอยู่หลายอย่าง...
760
01:02:48,683 --> 01:02:51,974
เพื่อเพิ่มความหลากหลาย
เหมือนงานของอาร์โนลด์
761
01:02:52,141 --> 01:02:57,183
ศิลปะแบบแอบสแตรคท์ถูกตีความ
โดยการใช้จิตใต้สำนึกมานานแล้ว...
762
01:02:57,349 --> 01:02:59,724
- และฉันแค่อยากเจาะจงกับองค์ประกอบ
- แน่นอน
763
01:02:59,891 --> 01:03:03,308
แต่ระหว่างโศกนาฏกรรมเมื่อเร็วๆ นี้
และเรื่องราวของพ่อคุณ...
764
01:03:03,474 --> 01:03:06,599
คุณมีเรื่องราวที่น่าสนใจมาก
765
01:03:06,766 --> 01:03:08,183
ใช่
766
01:03:08,599 --> 01:03:10,933
และสายตาในการหาศิลปินดาวรุ่ง
767
01:03:11,099 --> 01:03:14,099
คุณทำงานกับแอนโทนี แมคคอย
มานานแค่ไหนแล้ว
768
01:03:14,266 --> 01:03:15,933
แค่ไม่กี่ปีเอง
769
01:03:16,099 --> 01:03:20,058
คณะกรรมการฉันกำลังฮือฮา
เรื่องผลงานของแมคคอย
770
01:03:20,224 --> 01:03:25,141
เราน่าจะรวบรวมผลงานของเขา
มาจัดแสดงดูนะ
771
01:03:25,933 --> 01:03:29,266
และของศิลปินคนอื่นที่คุณจับตามองอยู่ด้วย
772
01:03:35,141 --> 01:03:37,516
ชุมชนแถบนอร์ธไซด์ที่เคยรู้จักกันในชื่อ...
773
01:03:37,683 --> 01:03:42,516
คาบรินี-กรีน ต่างต้องตะลึงกับฆาตกรรมหมู่
ที่โรงเรียนโกลินคอลเลจเพร็พ
774
01:03:42,683 --> 01:03:45,683
ตำรวจได้เบาะแสที่เชื่อมโยงไปถึง
ฆาตกรรมในวงการศิลปะ...
775
01:03:45,849 --> 01:03:48,891
โดยเจาะจงไปที่ภาพวาดชื่อ เรียกชื่อข้า...
776
01:03:49,058 --> 01:03:51,391
ซึ่งถูกเขียนด้วยเลือดของผู้เคราะห์ร้าย
บนผนังห้องน้ำ
777
01:03:51,558 --> 01:03:53,641
ขอต้อนรับการกลับมานะคะ คุณแมคคอย
778
01:03:54,016 --> 01:03:55,599
อะไรนะ
779
01:03:55,766 --> 01:03:58,516
ฉันเห็นในแฟ้มของคุณ คุณเกิดที่นี่
780
01:04:00,516 --> 01:04:03,183
ผมเกิดที่เซาธ์ไซด์
781
01:04:04,099 --> 01:04:06,849
ในประวัติระบุคุณเกิดที่นี่
782
01:04:07,849 --> 01:04:10,266
อย่างไรก็ตาม
คุณเข้ามารักษาก็ถือเป็นเรื่องดีแล้ว
783
01:04:10,433 --> 01:04:12,141
เราต้องให้คุณนอนรักษาตัว...
784
01:04:12,308 --> 01:04:14,308
เพื่อคอยเฝ้าระวังและตรวจเพิ่มเติม
785
01:04:17,308 --> 01:04:19,724
แอนโธนี...
786
01:04:45,224 --> 01:04:48,933
แอนโธนี ลูกหายไปไหนมา
787
01:04:55,683 --> 01:04:57,766
มือลูกไปโดนอะไร
788
01:04:57,933 --> 01:04:59,516
ดูแย่จัง
789
01:05:01,266 --> 01:05:05,141
ผมไปโรงพยาบาลริเวอร์นอร์ธ เมโมเรียล
ใกล้ๆ คาบรินี
790
01:05:06,308 --> 01:05:08,266
พวกเขาทำแผลให้ผม
791
01:05:10,641 --> 01:05:12,974
ลูกได้วาดภาพบ้างไหม
792
01:05:14,808 --> 01:05:18,724
วาดครับ อันที่จริงผมได้แรงบันดาลใจอย่างมาก
793
01:05:18,891 --> 01:05:20,808
จากคาบรินี
794
01:05:22,058 --> 01:05:23,058
ดื่มชาสักหน่อยไหม
795
01:05:23,266 --> 01:05:25,891
ผมได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับกองไฟ
796
01:05:26,516 --> 01:05:29,141
ที่ฆ่าผู้หญิงชื่อเฮเลน ไลล์
797
01:05:29,933 --> 01:05:31,641
เด็กที่ถูกจับไป
798
01:05:32,933 --> 01:05:34,766
สิ่งที่คนเคยเรียกว่า แคนดี้แมน
799
01:05:37,183 --> 01:05:38,808
อย่า
800
01:05:38,974 --> 01:05:40,808
อย่าพูดชื่อนั้น
801
01:05:44,391 --> 01:05:47,016
แม่บอกว่าผมเกิดที่เซาธ์ไซด์
802
01:05:47,433 --> 01:05:50,391
ลูกคงจำได้ว่าลูกโตขึ้นที่ไหน
803
01:05:51,849 --> 01:05:55,349
แต่ลูกน่ะเกิดที่ริเวอร์นอร์ธ เมโมเรียล...
804
01:05:55,516 --> 01:05:59,016
และโตที่คาบรินีในช่วงสองขวบแรก
805
01:05:59,433 --> 01:06:01,558
ทำไมแม่ต้องโกหก
806
01:06:02,808 --> 01:06:04,891
เพื่อปกป้องลูกไง
807
01:06:09,183 --> 01:06:10,974
จากอะไร
808
01:06:13,808 --> 01:06:18,724
แม่แค่อยากให้ลูกโตมาอย่างมีความสุข...
809
01:06:18,891 --> 01:06:21,016
และปกติ
810
01:06:26,724 --> 01:06:28,974
แล้วผมดูปกติไหมล่ะ
811
01:06:34,641 --> 01:06:36,683
ผมจำเป็นต้องรู้
812
01:06:37,599 --> 01:06:39,099
เดี๋ยวนี้
813
01:06:49,058 --> 01:06:54,266
ตอนแรกที่ลูกถูกจับตัวไป
แม่นึกว่าเป็นฝีมือเธอ
814
01:07:07,391 --> 01:07:11,933
ตอนแรกที่ลูกถูกจับตัวไป
แม่นึกว่าเป็นฝีมือเธอ
815
01:07:12,308 --> 01:07:13,558
เฮเลน
816
01:07:18,224 --> 01:07:20,849
ตอนที่แม่เจอเธอในบ้านของเรา...
817
01:07:21,141 --> 01:07:23,224
ตัวเธอโชกไปด้วยเลือด
818
01:07:24,141 --> 01:07:27,183
เราทุกคนนึกว่าเธอเป็นบ้าไปแล้ว
819
01:07:32,391 --> 01:07:34,683
แต่เธอไม่ใช่ตัวการ
820
01:07:38,433 --> 01:07:40,099
มันเป็นเขาต่างหาก
821
01:07:43,724 --> 01:07:46,058
เขามีจุดมุ่งหมายสำหรับลูก
822
01:07:48,058 --> 01:07:52,558
เขาเลือกลูกให้เป็นหนึ่งในเหยื่อของเขา
823
01:07:52,808 --> 01:07:56,099
เขาอยากให้ลูกตายในกองไฟนั่น
824
01:07:56,266 --> 01:07:58,891
แต่เธอดึงลูกออกมา...
825
01:08:00,016 --> 01:08:03,391
และเอาลูกกลับมาคืนให้แม่
826
01:08:08,724 --> 01:08:10,141
แม่นึกว่าคืนนั้นทุกอย่างจะจบ
827
01:08:10,349 --> 01:08:11,266
เดี๋ยว
828
01:08:12,349 --> 01:08:15,641
แม่นึกว่าเธอจบทุกอย่างลงในกองไฟนั่น
829
01:08:17,266 --> 01:08:20,516
และเราสาบานไว้ว่าจะไม่เอ่ยชื่อเขาอีก
830
01:08:24,683 --> 01:08:26,141
แต่...
831
01:08:26,891 --> 01:08:30,848
ใครบางคนทำผิดคำสาบานและ...
832
01:08:31,016 --> 01:08:32,891
เขาก็มาเจอผม
833
01:08:39,891 --> 01:08:41,766
แม่ขอโทษ
834
01:08:46,683 --> 01:08:48,848
แอนโธนี รอก่อนลูก เดี๋ยวก่อน
835
01:08:49,016 --> 01:08:51,723
แอนโธนี ลูกจะไปไหน
836
01:08:51,891 --> 01:08:55,098
แอนโธนีจ๊ะ รอก่อนสิลูก
837
01:09:47,848 --> 01:09:49,723
แอนโธนี
838
01:09:49,891 --> 01:09:52,058
นี่ทรอยเอง
839
01:09:52,223 --> 01:09:56,308
ออกมาให้ฉันเห็นนายเดี๋ยวนี้
840
01:09:56,724 --> 01:09:59,808
- ออกมาเดี๋ยวนี้
- ทรอย หยุดเถอะ ให้ตายสิ
841
01:09:59,974 --> 01:10:03,516
เรามาเพื่อเก็บสัมภาระของเธอ...
842
01:10:03,683 --> 01:10:05,599
และเราก็จะ...
843
01:10:06,516 --> 01:10:08,683
ขนพวกมันออกไป
844
01:10:08,933 --> 01:10:11,349
เข้าใจแล้ว ขอบคุณ
845
01:10:11,516 --> 01:10:13,849
เขาไม่ได้อยู่กับโนอาห์เหมือนกัน
846
01:10:14,016 --> 01:10:15,474
นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น
847
01:10:15,641 --> 01:10:17,474
สงสัยโดนแคนดี้แมนเชือดไปแล้วมั้ง
848
01:10:17,641 --> 01:10:19,808
ไม่ตลกเลยนะ ทรอย
849
01:10:22,683 --> 01:10:25,474
"ร้านซักรีดหยอดเหรียญเบิร์ค"
850
01:10:58,683 --> 01:11:00,516
สวัสดีค่ะ
851
01:11:11,433 --> 01:11:13,391
แอนโธนี
852
01:11:31,808 --> 01:11:33,599
ไม่ดีกว่า
853
01:11:44,808 --> 01:11:45,808
ไอ้บ้าเอ๊ย
854
01:11:48,141 --> 01:11:49,058
คุณคะ
855
01:11:49,266 --> 01:11:51,099
ขอโทษทีค่ะ
856
01:11:51,266 --> 01:11:52,849
นี่คุณ
857
01:11:54,766 --> 01:11:55,724
คุณคะ
858
01:12:07,724 --> 01:12:09,058
ไปให้พ้น
859
01:12:09,224 --> 01:12:11,099
- ฉันอยากเล่นด้วย
- ไม่
860
01:12:11,266 --> 01:12:12,683
ขอร้องล่ะ ฉันหายกลัวแล้ว
861
01:12:12,849 --> 01:12:13,933
ไปเล่นกับหุ่นเชิดนายสิ
862
01:12:14,099 --> 01:12:16,474
ฉันจะฉี่บนเตียงเธอ ถ้าไม่ให้ฉันเข้าไป
863
01:12:16,641 --> 01:12:18,099
นายทำตัวได้น่ารำคาญมากนะ
864
01:12:18,266 --> 01:12:19,391
เธอกำลังจะทำอะไร
865
01:12:19,558 --> 01:12:21,099
อย่ามายุ่ง
866
01:12:21,266 --> 01:12:23,808
ไม่เอาน่า ให้ฉันเล่นด้วยสิ ขอร้อง
867
01:12:23,974 --> 01:12:26,974
นี่มันเกมของผู้ใหญ่ และนายยังเด็กอยู่
868
01:12:27,183 --> 01:12:28,516
ฉันไม่ใช่เด็กซะหน่อย
869
01:12:28,683 --> 01:12:30,224
ไปให้พ้น
870
01:12:31,474 --> 01:12:33,599
เอาล่ะ พร้อมหรือยัง
871
01:12:33,849 --> 01:12:36,141
ไม่ล่ะ มันไม่ได้ผลหรอก
872
01:12:37,099 --> 01:12:38,766
แคนดี้แมน
873
01:12:39,474 --> 01:12:41,224
แคนดี้แมน
874
01:12:43,933 --> 01:12:45,516
แคนดี้แมน
875
01:12:47,058 --> 01:12:48,891
แคนดี้แมน
876
01:12:49,974 --> 01:12:52,016
แคนดี้แมน
877
01:12:53,974 --> 01:12:55,266
ฉันบอกว่า...
878
01:12:56,516 --> 01:12:58,891
ซาบรีน่า
879
01:13:11,433 --> 01:13:12,849
เชอร์แมน
880
01:13:22,808 --> 01:13:24,099
เอาล่ะ...
881
01:13:25,766 --> 01:13:27,474
เรามีพยานแล้ว
882
01:13:34,349 --> 01:13:36,349
ใช่ เหมือนผมเจอคนที่คุณกำลังตามหา
883
01:13:36,516 --> 01:13:40,058
ฆาตกรคดี "เรียกชื่อข้า" น่ะ
เขามาเพ่นพ่านอยู่ตรงห้องแถวที่คาบรินี
884
01:13:40,224 --> 01:13:42,308
ชายผิวดำ อายุประมาณสามสิบปี
885
01:13:42,474 --> 01:13:44,016
เขาแกว่งตะขอและพูดเหมือนคนบ้า
886
01:13:44,183 --> 01:13:46,599
เขาน่าจะกำลังฆ่าคนแถวนั้น
887
01:13:47,474 --> 01:13:49,099
อะไรกัน
888
01:13:59,474 --> 01:14:01,308
อะไรกันเนี่ย
889
01:14:02,641 --> 01:14:04,558
ฉันล้างบาปครั้งแรกที่นี่
890
01:14:06,891 --> 01:14:08,308
งดงามมากใช่ไหมล่ะ
891
01:14:10,349 --> 01:14:11,433
แอนโธนี
892
01:14:13,724 --> 01:14:16,641
ท่าทางฉันกำลังวุ่นอยู่หลายเรื่องเลยสินะ
893
01:14:18,558 --> 01:14:20,766
เมื่อมีคราบปนเปื้อน...
894
01:14:20,933 --> 01:14:23,266
ถึงแม้เธอจะล้างมันออก...
895
01:14:23,433 --> 01:14:25,141
คราบก็ยังอยู่
896
01:14:25,599 --> 01:14:26,891
มันรู้สึกได้
897
01:14:27,849 --> 01:14:30,849
มันฝังลึกลงไปในใยผ้า
898
01:14:32,933 --> 01:14:35,474
ชุมชนในย่านนี้ มีแต่เรื่องสกปรกโสโครก
899
01:14:35,891 --> 01:14:41,433
มีคราบปนเปื้อนติดอยู่บนจุดเดิมๆ
ครั้งแล้วครั้งเล่า...
900
01:14:41,599 --> 01:14:44,308
จนในที่สุดมันก็เน่าเฟะจากด้านใน
901
01:14:45,433 --> 01:14:46,766
พวกมันทุบบ้านพวกเราทิ้ง...
902
01:14:46,933 --> 01:14:48,474
แล้วก็ยกโขยงกลับเข้ามา
903
01:14:48,641 --> 01:14:51,099
เราต้องการแคนดี้แมน...
904
01:14:51,766 --> 01:14:54,933
เพราะครั้งนี้ เขาจะได้ฆ่าพ่อของพวกมัน...
905
01:14:55,558 --> 01:14:59,058
ลูกพวกมัน พี่น้องพวกมัน
906
01:15:00,308 --> 01:15:05,058
มันก็แค่ขึ้นอยู่กับเวลา
ก่อนที่เด็กคนนั้นจะกลับมาที่นี่...
907
01:15:05,224 --> 01:15:07,266
เพื่อสานต่อทุกอย่างให้สมบูรณ์แบบ
908
01:15:07,433 --> 01:15:12,141
โอกาสให้แคนดี้แมนได้ยึด
สิ่งที่เป็นของเขาคืนมา
909
01:15:13,516 --> 01:15:14,474
ตำนานของเขา
910
01:15:21,266 --> 01:15:22,683
มือ
911
01:15:25,224 --> 01:15:26,891
ไม่ๆ
912
01:15:29,474 --> 01:15:30,724
แอนโธนี
913
01:15:39,641 --> 01:15:43,349
เห็นไหม นายสร้างเรื่องราวของนายได้เอง
914
01:15:43,641 --> 01:15:46,058
แต่มีรายละเอียดบางอย่าง...
915
01:15:46,933 --> 01:15:49,141
มันก็ต้องคงเอาไว้
916
01:16:00,891 --> 01:16:04,558
นี่คือเรื่องราวของแอนโธนี แมคคอย
917
01:16:04,724 --> 01:16:06,558
ศิลปินที่เสียสติ...
918
01:16:06,724 --> 01:16:08,933
และตำรวจก็โผล่มา
และยิงเขาอย่างเลือดเย็น...
919
01:16:09,099 --> 01:16:10,766
โดยไม่พูดอะไรสักคำ
920
01:16:12,391 --> 01:16:15,683
พูดชื่อเขาสิ ถ้านายกล้าพอ
921
01:16:15,849 --> 01:16:19,641
พูดมันห้าครั้งหน้ากระจก
ดูสิว่าจะเกิดอะไรขึ้น
922
01:16:21,058 --> 01:16:24,516
เมื่อทุกอย่างจบลง
ผู้คนจะเล่าเรื่องของเขา...
923
01:16:24,683 --> 01:16:27,349
และแคนดี้แมนจะยังคงอยู่...
924
01:16:29,766 --> 01:16:31,058
ตลอดไป
925
01:16:33,224 --> 01:16:34,933
ยกโขยงกันมาแล้ว
926
01:16:38,933 --> 01:16:40,599
พร้อมสำหรับพิธีรับศีลหรือยัง
927
01:16:46,766 --> 01:16:48,349
เฮ้ย
928
01:16:48,516 --> 01:16:50,433
เธอจะไปไหน
929
01:16:50,599 --> 01:16:52,891
ไม่อยากได้ลูกอมเหรอ
930
01:17:00,308 --> 01:17:01,641
บ้าเอ๊ย
931
01:17:08,849 --> 01:17:10,891
จะหนีไปไหน
932
01:18:10,266 --> 01:18:12,349
จะตายที่ไหนก็เหมือนกันแหละน่า
933
01:18:29,224 --> 01:18:30,558
เขาน่าจะตายแล้ว
934
01:18:36,516 --> 01:18:37,683
บริอันนา
935
01:18:58,683 --> 01:19:00,016
ไม่ ไม่ ไม่
936
01:19:01,849 --> 01:19:04,016
ลุกขึ้นแอนโธนี ลุกขึ้นมา
937
01:19:04,891 --> 01:19:06,849
ที่รัก ที่รัก
938
01:19:07,891 --> 01:19:10,099
ได้โปรด อย่าสิ
939
01:19:10,266 --> 01:19:11,974
แอนโธนี ที่รัก
940
01:19:12,183 --> 01:19:14,849
- ไม่เป็นไร
- ลุกขึ้นเถอะ ได้โปรด
941
01:19:15,724 --> 01:19:18,349
อยู่กับฉันก่อนนะ แอนโธนี ได้โปรด
942
01:19:18,516 --> 01:19:19,974
ขอร้องล่ะ ได้โปรด
943
01:19:20,141 --> 01:19:21,683
ลุกขึ้นมาเถอะ
944
01:19:21,891 --> 01:19:23,849
ได้โปรดลุกขึ้นมา แอนโธนี
945
01:19:25,308 --> 01:19:26,516
อย่าตายนะ
946
01:19:26,724 --> 01:19:29,266
เราจะหาคนมาช่วยคุณ
พาคุณไปโรงพยาบาลนะที่รัก
947
01:19:29,433 --> 01:19:30,724
เราจะพาคุณไปโรงพยาบาล
948
01:19:30,891 --> 01:19:32,474
ในนี้
949
01:19:34,141 --> 01:19:35,933
- ยกมือขึ้น
- เราต้องพาเขาไป...
950
01:20:25,558 --> 01:20:28,099
นี่ เดินดีๆ เร็วเข้า ไปสิ
951
01:20:28,266 --> 01:20:30,766
- เกิดอะไรขึ้น
- เราเจอผู้ต้องสงสัยสองคน ตายไปหนึ่ง
952
01:20:30,933 --> 01:20:33,224
- พาเธอขึ้นรถ
- ไปเร็ว
953
01:20:34,558 --> 01:20:36,599
เราไม่รู้จะทำยังไงดี
954
01:21:10,766 --> 01:21:13,933
สิ่งที่เกิดขึ้นกับแฟนคุณ
ถือเป็นเรื่องที่โชคร้ายมาก
955
01:21:16,516 --> 01:21:17,724
เราตามหาเขาอยู่
956
01:21:19,224 --> 01:21:21,099
มีคนแจ้งว่าเขาอยู่ที่นี่
957
01:21:22,891 --> 01:21:25,224
คุณรู้เรื่องอะไรบ้างรึเปล่า
958
01:21:28,433 --> 01:21:29,641
สิ่งที่คุณบอกช่วยเราได้
959
01:21:31,891 --> 01:21:34,016
จะดีมากถ้าคุณให้ความร่วมมือ
960
01:21:34,641 --> 01:21:36,599
การที่คุณพูดสิ่งที่เห็น
961
01:21:37,016 --> 01:21:38,558
ตอนที่เขาพุ่งเข้าหาโจนส์...
962
01:21:39,891 --> 01:21:42,516
และโจนส์ก็รู้ว่า เขาก่อเรื่องอะไรมาบ้าง...
963
01:21:42,683 --> 01:21:46,183
เมื่อเห็นตะขอของเขา
รู้ทันทีว่าคุณอยู่ในอันตราย...
964
01:21:46,349 --> 01:21:49,474
จำใจต้องวิสามัญแฟนของคุณ
965
01:21:53,516 --> 01:21:55,474
มันไม่ได้เป็นอย่างนั้นเหรอ
966
01:21:59,808 --> 01:22:04,141
หรือเธอเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด
967
01:22:05,516 --> 01:22:08,391
เธอมีหน้าที่กดเหยื่อ เขาเป็นคนเฉือน
968
01:22:09,891 --> 01:22:11,974
เขาตายเพราะกระโจนใส่ตำรวจ
969
01:22:12,808 --> 01:22:15,808
เธอติดคุกไปตลอดชีวิต
970
01:22:20,141 --> 01:22:22,683
จะเอาเรื่องไหนดี
971
01:22:28,349 --> 01:22:30,724
ขอฉันมองตัวเองได้ไหม
972
01:22:30,891 --> 01:22:32,308
อะไรนะ
973
01:22:32,474 --> 01:22:34,349
ในกระจก
974
01:22:35,141 --> 01:22:39,766
ฉันจะยอมบอกทุกอย่าง
ถ้าคุณให้ฉันส่องกระจก
975
01:22:40,558 --> 01:22:42,516
ไม่
976
01:22:43,266 --> 01:22:46,308
ฉันจะพูดทุกอย่างตามใจคุณ
977
01:22:58,599 --> 01:23:00,433
แคนดี้แมน
978
01:23:05,974 --> 01:23:08,058
แคนดี้แมน
979
01:23:08,224 --> 01:23:09,599
อะไรนะ
980
01:23:13,058 --> 01:23:15,016
แคนดี้แมน
981
01:23:15,558 --> 01:23:17,724
พูดบ้าอะไรวะ
982
01:23:18,766 --> 01:23:20,766
แคนดี้แมน
983
01:23:20,933 --> 01:23:22,724
แคนดี้แมน
984
01:23:27,308 --> 01:23:29,933
- อะไรวะเนี่ย
- ฉิบหายแล้ว
985
01:23:30,099 --> 01:23:32,099
รูนีย์ ให้ตายเถอะ อะไรกันวะ
986
01:23:32,308 --> 01:23:35,558
ช่วยด้วย เหตุฉุกเฉิน ตำรวจบาดเจ็บ
987
01:23:35,724 --> 01:23:38,724
อะไรกันวะเนี่ย หมอบลงกับพื้นเดี๋ยวนี้
988
01:23:44,183 --> 01:23:45,933
บ้าอะไรกัน
989
01:23:47,266 --> 01:23:48,266
ขอเข้าไปด้วยสิ
990
01:23:48,433 --> 01:23:50,724
- ฉันบอกว่าขอเข้าไปด้วย
- ฉันประตูเปิดไม่ออก
991
01:23:50,891 --> 01:23:53,308
- ช่วยด้วย
- อย่าๆ
992
01:23:54,016 --> 01:23:56,724
พับผ่าสิ
993
01:23:57,724 --> 01:23:59,391
อะไรกันวะ
994
01:24:09,558 --> 01:24:11,141
นายเป็นใครกันแน่
995
01:24:13,474 --> 01:24:16,766
ฉันคือตัวหนังสือบนกำแพง
996
01:24:17,974 --> 01:24:22,766
ฉันคือกลิ่นคาวเลือดอันหอมหวานบนท้องถนน
997
01:24:23,599 --> 01:24:27,058
เสียงร้องหึ่งอันกึกก้องตามตรอกซอกซอย
998
01:24:28,183 --> 01:24:30,724
คนจะบอกว่าฉันฆ่าผู้บริสุทธิ์
999
01:24:30,891 --> 01:24:31,641
แอนโธนี...
1000
01:24:31,808 --> 01:24:34,058
พวกแกมันเลวบริสุทธิ์
1001
01:24:34,308 --> 01:24:36,391
แต่คนจะบอกว่าพวกแกเป็นคนดี
1002
01:24:36,683 --> 01:24:39,224
สุดท้ายมันก็แค่นั้น
1003
01:25:58,099 --> 01:25:59,849
ไปบอก...
1004
01:26:00,766 --> 01:26:03,474
กับทุกคน
1005
01:26:09,641 --> 01:26:13,141
แคนดี้แมน
1006
01:26:44,224 --> 01:26:45,474
"เมล็ดพันธุ์"
1007
01:30:32,849 --> 01:30:34,849
บรรยายไทยโดย ฟ้าลั่น สนั่นหล้า
1008
01:30:40,724 --> 01:30:43,516
คุณสามารถหาข้อมูลองค์กร
1009
01:30:43,974 --> 01:30:46,558
ที่ให้ความช่วยเหลือเ
หยื่อการเหยียดเชื้อชาติได้ที่
1010
01:30:47,141 --> 01:30:48,474