1
00:00:44,377 --> 00:00:45,377
แม่

2
00:00:45,962 --> 00:00:47,964
(โรงพยาบาลฮายัน)

3
00:00:49,132 --> 00:00:50,133
ทำไมฉันถึง…

4
00:01:16,284 --> 00:01:19,079
ตามปรัชญาฮงอิกอินกัน
ที่มุ่งประโยชน์ต่อมนุษยชาติอย่างกว้างขวาง

5
00:01:19,162 --> 00:01:21,331
เราต้องเคารพและเชื่อใจซึ่งกันและกัน

6
00:01:21,998 --> 00:01:24,209
ข้าแต่พระบิดา เมื่อโอรสแห่งฮวันอินเสด็จลงมา

7
00:01:39,974 --> 00:01:40,975
คนไข้จองดาอึน

8
00:01:42,185 --> 00:01:44,729
คนไข้จองดาอึน อ้าว เลือดออกนี่คะ

9
00:01:45,522 --> 00:01:48,024
พยาบาลจอง ห้ามเลือดค่ะ
ขอแอลกอฮอล์กับสำลีด้วย

10
00:01:49,859 --> 00:01:50,944
เดี๋ยวใส่สายให้ใหม่นะคะ

11
00:01:51,736 --> 00:01:52,736
ไม่เป็นไรนะคะ

12
00:01:53,196 --> 00:01:54,030
ไปกันไหมคะ

13
00:01:54,114 --> 00:01:55,240
(จองดาอึน หญิง 27 ปี)

14
00:01:59,077 --> 00:02:01,913
คุณจองดาอึน รู้สึกยังไงบ้างคะ

15
00:02:02,705 --> 00:02:05,041
นี่วอร์ดคุ้มกันของแผนกจิตเวชใช่ไหมคะ

16
00:02:05,125 --> 00:02:06,584
ค่ะ ใช่ค่ะ

17
00:02:09,087 --> 00:02:12,215
น่าจะมีเรื่องเข้าใจผิดกันอยู่นะคะ
ทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี่ได้คะ

18
00:02:12,298 --> 00:02:15,510
ญาติของคนไข้ต้องการให้แอดมิตแบบคุ้มกันค่ะ

19
00:02:17,637 --> 00:02:19,013
การแอดมิตแบบคุ้มกัน

20
00:02:19,722 --> 00:02:22,267
แปลว่าฉันไม่สามารถออกจากที่นี่ได้ด้วยตัวเอง

21
00:02:22,767 --> 00:02:24,769
ฉันจะออกจากรพ.ค่ะ ทำเรื่องให้ด้วยนะคะ

22
00:02:24,853 --> 00:02:27,397
ถ้าคุณหมอประเมินว่าจำเป็นต้องรับการรักษา

23
00:02:27,480 --> 00:02:29,107
และต้องมีการคุ้มครองความปลอดภัย

24
00:02:29,190 --> 00:02:31,484
การออกจากโรงพยาบาลก็จะยากนิดนึงค่ะ

25
00:02:35,572 --> 00:02:39,242
คุณจองดาอึน ได้เวลาไปตรวจแล้วค่ะ

26
00:02:41,077 --> 00:02:43,705
ก่อนอื่นเราจะตรวจคลื่นไฟฟ้าสมอง

27
00:02:43,788 --> 00:02:47,458
เพื่อสังเกตการตอบสนองของสมอง
เมื่อถูกกระตุ้นทางสายตา

28
00:02:47,542 --> 00:02:50,587
และตรวจความเปลี่ยนแปลงทางชีวภาพของสมอง
ด้วยเครื่องเอ็มอาร์ไอ

29
00:02:51,754 --> 00:02:53,715
แล้วก็จะมีการทดสอบทางจิตวิทยาด้วยค่ะ

30
00:02:58,595 --> 00:03:01,848
ฉันแค่คิดว่าอยากจะออกไปจากที่นี่เร็วๆ

31
00:03:03,600 --> 00:03:04,893
วิธีการที่จะได้ออกไป

32
00:03:04,976 --> 00:03:07,520
ตอนนั้นความสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมชั้นเป็นยังไงคะ

33
00:03:07,604 --> 00:03:09,397
ฉันรู้เรื่องนั้นดีกว่าใครๆ

34
00:03:11,191 --> 00:03:13,234
คุณพ่อคุณแม่เป็นคนยังไงคะ

35
00:03:14,277 --> 00:03:16,821
พ่อของฉันเสียชีวิตไปตั้งแต่ฉันยังเด็กค่ะ

36
00:03:16,905 --> 00:03:18,406
การตอบคำถามอย่างรวดเร็ว

37
00:03:18,489 --> 00:03:21,075
ตั้งแต่นั้นมาแม่ก็เลี้ยงฉันมาคนเดียวค่ะ

38
00:03:22,160 --> 00:03:24,954
เพราะแม่ต้องไปทำงาน
ฉันเลยต้องไปอยู่กับยายบ่อยๆ ค่ะ

39
00:03:25,622 --> 00:03:26,915
ช่วยไม่ได้นี่คะ

40
00:03:27,624 --> 00:03:29,834
แม่ต้องแบกภาระในฐานะหัวหน้าครอบครัว

41
00:03:30,460 --> 00:03:31,461
ของพวกนี้

42
00:03:33,004 --> 00:03:34,797
เอาไปด้วยได้ไหมนะ

43
00:03:39,344 --> 00:03:40,929
เมื่อไหร่แม่ฉันจะมาคะ

44
00:03:41,012 --> 00:03:42,222
คุณแม่จะมาเยี่ยมพรุ่งนี้ค่ะ

45
00:03:43,348 --> 00:03:44,390
จริงเหรอคะ

46
00:03:45,350 --> 00:03:46,350
จริงค่ะ

47
00:03:47,018 --> 00:03:48,603
เพราะงั้นไม่ต้องกังวลนะคะ

48
00:03:49,687 --> 00:03:51,231
ฉันไม่หิวค่ะ

49
00:03:51,731 --> 00:03:53,983
ไม่ทานไม่ได้นะคะ เดี๋ยวต้องทานยาอีก

50
00:03:55,068 --> 00:03:56,861
นี่เป็นประโยคที่ฉันเคยพูดอยู่ตลอดแท้ๆ

51
00:03:56,945 --> 00:03:59,239
ถ้างั้นทานยาก่อนนะคะ

52
00:03:59,906 --> 00:04:00,906
แต่ถึงอย่างนั้น

53
00:04:01,824 --> 00:04:02,824
กลับรู้สึกไม่คุ้นเลย

54
00:04:03,952 --> 00:04:06,329
ฉันต้องเช็กก่อนว่าคุณทานยาแล้วถึงจะไปได้ค่ะ

55
00:04:06,996 --> 00:04:10,333
ฉันรู้ นี่เป็นงานของพยาบาล

56
00:04:12,502 --> 00:04:15,546
ขอโทษนะคะ
แต่ขอเช็กว่าทานยาเรียบร้อยหรือยังนะคะ

57
00:04:17,548 --> 00:04:18,758
ขอดูหน่อยค่ะว่าทานหรือยัง

58
00:04:21,177 --> 00:04:22,177
เรียบร้อยค่ะ

59
00:04:25,848 --> 00:04:27,016
ถ้ายอมกินยา

60
00:04:28,184 --> 00:04:31,229
เท่ากับฉันยอมรับว่า
ตัวเองเป็นคนไข้ที่มีโรคทางจิตเวช

61
00:04:34,607 --> 00:04:36,484
(โรงพยาบาลฮายัน ห้อง 302)

62
00:04:36,567 --> 00:04:38,528
คุณจองดาอึนได้ย้ายมาอยู่ห้องพักรวมสี่คนนะคะ

63
00:04:38,611 --> 00:04:40,989
ตอนแปดโมงจะตรวจข้าวของส่วนตัวด้วยนะคะ

64
00:04:41,072 --> 00:04:43,074
ขอความร่วมมือด้วยนะคะ รอสักครู่นะคะ

65
00:04:46,202 --> 00:04:48,121
สวัสดีค่ะ สวัสดี

66
00:04:49,539 --> 00:04:51,249
ดูฟุ้งซ่าน แสดงออกทางสีหน้ามากผิดปกติ

67
00:04:54,877 --> 00:04:57,171
น่าจะเป็นอาการทั่วไปของภาวะแมเนีย

68
00:04:57,255 --> 00:05:01,134
ว่าแต่ทำไมพี่ถึงเข้ามาอยู่ที่นี่ล่ะ
เป็นอะไรเหรอ ให้ฉันทายไหม

69
00:05:02,927 --> 00:05:03,928
ภาวะแมเนียจริงด้วย

70
00:05:05,471 --> 00:05:06,514
อย่าไปยุ่งด้วยเลยดีกว่า

71
00:05:08,516 --> 00:05:09,600
พี่เป็นโรคซึมเศร้าใช่ไหม

72
00:05:09,684 --> 00:05:10,727
กรีดข้อมือเหรอ

73
00:05:10,810 --> 00:05:12,145
แฟนนอกใจเหรอ

74
00:05:12,729 --> 00:05:15,565
พี่กินยาตัวไหน
โซลอฟท์ อัลปราโซแลม หรือเล็กซาโปร

75
00:05:32,665 --> 00:05:35,877
ฉันต้องอยู่ที่นี่ไปอีกนานแค่ไหนนะ

76
00:06:03,446 --> 00:06:06,908
(รับแดดอุ่น กรุ่นไอรัก)

77
00:06:09,994 --> 00:06:13,414
(โรงพยาบาลมหาวิทยาลัยมยองชิน)

78
00:06:32,475 --> 00:06:33,643
มีอะไรเหรอครับ

79
00:06:34,143 --> 00:06:35,520
คนไข้คนนั้นดูท่าจะไม่ยอมนอนค่ะ

80
00:06:42,151 --> 00:06:44,821
ฉันอยู่ร่วมห้องกับผู้หญิงคนนั้นไม่ไหวแล้วค่ะ!

81
00:06:44,904 --> 00:06:48,324
เล่นยืนเป็นเสาเจ้าที่
ไม่ยอมหลับไม่ยอมนอนทั้งคืนเลย

82
00:06:48,866 --> 00:06:52,036
ฉันนี่กลัวจนไม่กล้าหันไปมองด้วยซ้ำค่ะ

83
00:06:52,120 --> 00:06:54,080
คุณซงแอชินไม่ได้ระรานใครเลย

84
00:06:54,163 --> 00:06:55,248
คุณก็ทราบนี่คะ

85
00:06:56,791 --> 00:06:58,459
แล้วเรื่องกลิ่นเหม็นจากตัวเขาล่ะคะ

86
00:06:58,543 --> 00:07:01,003
ให้ตายเถอะ สระผมครั้งสุดท้ายตอนชาติไหน

87
00:07:02,130 --> 00:07:04,632
อย่างน้อยพวกคุณพยาบาล
ควรจะถอดหมวกเขาออกนะคะ

88
00:07:04,715 --> 00:07:07,301
เอาเป็นว่าเปลี่ยนห้องให้ฉันด้วยค่ะ!

89
00:07:07,385 --> 00:07:10,471
คงไม่ได้หรอกค่ะ
มันเป็นนโยบายของโรงพยาบาลน่ะค่ะ

90
00:07:10,555 --> 00:07:11,639
ถ้าเราเปลี่ยนห้องให้คุณ

91
00:07:11,722 --> 00:07:13,599
คนไข้คนอื่นๆ ก็จะขอเปลี่ยนด้วยค่ะ

92
00:07:13,683 --> 00:07:15,726
ถ้าทำอย่างงั้นแล้ววอร์ดจะวุ่นวายแค่ไหนคะ

93
00:07:15,810 --> 00:07:17,311
ได้โปรดเข้าใจด้วยนะคะ

94
00:07:17,395 --> 00:07:18,938
เฮ้อ ไม่อยากจะเชื่อเลย

95
00:07:20,690 --> 00:07:21,899
ถ้าได้ออกไปจากที่นี่เมื่อไหร่

96
00:07:21,983 --> 00:07:23,276
ขอโทษด้วยนะคะ

97
00:07:23,359 --> 00:07:25,027
ฉันจะไม่มาเหยียบโรงพยาบาลนี้อีกเลย

98
00:07:29,866 --> 00:07:30,866
เกิดอะไรขึ้นครับ

99
00:07:32,118 --> 00:07:34,120
คุณซงแอชินที่เป็นคนไข้โรคจิตเภทน่ะค่ะ

100
00:07:34,203 --> 00:07:35,371
ครับ ทำไมเหรอครับ

101
00:07:35,455 --> 00:07:38,124
เขาไม่ได้เพิ่งมา
โรงพยาบาลเราเป็นครั้งแรกซะหน่อย

102
00:07:38,207 --> 00:07:39,750
ครั้งล่าสุดอาการก็ไม่ได้แย่ขนาดนี้

103
00:07:40,251 --> 00:07:42,086
น่าจะเพราะยาอะมิซัลไพรด์

104
00:07:42,170 --> 00:07:44,714
เม็ดใหญ่เกินไปจนกลืนลำบากมั้งครับ

105
00:07:44,797 --> 00:07:47,383
พอเช็กในกระเป๋าที่เขาสะพายมา
ก็เจอยาอยู่เป็นกำเลยครับ

106
00:07:47,467 --> 00:07:50,553
เพราะงั้นอาการเลยแย่ลงสินะคะ เฮ้อ

107
00:07:50,636 --> 00:07:52,346
ญาติคนไข้ก็คงลำบากมาเหมือนกันนะคะ

108
00:07:53,055 --> 00:07:54,474
งานการก็ต้องทำ

109
00:07:54,557 --> 00:07:57,268
แล้วยังต้องดูแลป้อนยาให้คนไข้จิตเภทอีก
ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนี่คะ

110
00:07:57,894 --> 00:07:59,854
ถ้าทานยาครบ คอยรักษาอาการสม่ำเสมอ

111
00:07:59,937 --> 00:08:01,481
ก็น่าจะดีขึ้นมากเลย

112
00:08:01,564 --> 00:08:04,734
ที่จริงต้องมีคนคอยดูแลเอาใส่ใจอย่างสม่ำเสมอ

113
00:08:05,443 --> 00:08:07,945
แต่นั่นเป็นเรื่องยากที่สุด
สำหรับครอบครัวของผู้ป่วยเลยครับ

114
00:08:08,029 --> 00:08:11,032
เพราะถ้ากลายเป็นโรคเรื้อรัง
ก็จะยิ่งรักษาได้ยากมากกว่าเดิม

115
00:08:13,451 --> 00:08:16,913
แม่ทำหัวไชเท้าแห้งปรุงรสของโปรดแกมาด้วย

116
00:08:16,996 --> 00:08:19,457
ครั้งนี้ผงพริกแดงดีมาก เลยออกมาอร่อย

117
00:08:19,540 --> 00:08:21,125
แม่ทำไข่ต้มดองซีอิ๊วมาด้วย

118
00:08:21,918 --> 00:08:23,419
แม่จะฝากไว้กับคุณพยาบาล

119
00:08:23,503 --> 00:08:25,338
พอจะกินข้าวก็ไปขอเครื่องเคียงจากเขานะ

120
00:08:25,421 --> 00:08:26,421
แม่

121
00:08:28,257 --> 00:08:30,718
ทำไมถึงให้หนูแอดมิตเข้าวอร์ดคุ้มกันล่ะ

122
00:08:31,469 --> 00:08:32,553
อะไรนะ

123
00:08:34,013 --> 00:08:37,475
ที่นี่ปฏิบัติกับหนูเหมือนกับคนไข้คนอื่นๆ

124
00:08:37,558 --> 00:08:41,020
ตอนกินข้าวหรือกินยาก็ต้องถูกเช็กละเอียดยิบ

125
00:08:41,103 --> 00:08:42,772
ทำไมหนูต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ด้วย

126
00:08:43,356 --> 00:08:45,149
หนูไม่ได้ป่วยขนาดนั้นซะหน่อย

127
00:08:45,816 --> 00:08:46,816
ดาอึน

128
00:08:49,111 --> 00:08:51,280
ลูกป่วยอยู่นะ

129
00:08:53,449 --> 00:08:54,449
แม่น่ะ

130
00:08:56,661 --> 00:08:57,995
กลัวว่า

131
00:08:59,205 --> 00:09:00,205
ลูกจะตาย

132
00:09:00,748 --> 00:09:01,748
ตายเหรอ

133
00:09:04,961 --> 00:09:06,587
ใครจะตาย

134
00:09:07,505 --> 00:09:10,466
หนูแค่ไม่อยากอาหาร แค่ไม่ค่อยมีแรง

135
00:09:10,550 --> 00:09:14,512
พอนอนอยู่บนเตียงเฉยๆ
ก็เลยซึมๆ ไปนิดหน่อยเอง

136
00:09:14,595 --> 00:09:18,516
ใช่ๆ
งั้นก็รักษาอาการนั้นก่อนแล้วค่อยกลับบ้านไง

137
00:09:20,101 --> 00:09:21,101
แล้วโรงพยาบาลล่ะ

138
00:09:21,978 --> 00:09:24,397
วันที่ขอลาป่วยไว้กำลังจะหมดแล้ว

139
00:09:25,064 --> 00:09:28,609
แม่โทรหาหัวหน้าพยาบาลขอลาป่วยต่อให้แล้ว

140
00:09:28,693 --> 00:09:29,527
หัวหน้าลูกก็บอกว่า

141
00:09:29,610 --> 00:09:31,862
ไม่ต้องกังวล
รักษาตัวให้ดีขึ้นก่อนแล้วค่อยกลับไป

142
00:09:33,197 --> 00:09:34,991
เอ๊ะ แม่

143
00:09:36,534 --> 00:09:38,452
แม่บอกเรื่องที่หนูแอดมิต

144
00:09:38,536 --> 00:09:40,246
เข้าวอร์ดจิตเวชไปแล้วเหรอ

145
00:09:40,746 --> 00:09:43,416
แม่บอกทำไม เดี๋ยวหนูก็ออกไปแล้ว!

146
00:09:43,499 --> 00:09:45,793
แม่ทำเกินกว่าเหตุนะ รู้ไหม

147
00:09:47,211 --> 00:09:48,211
ดาอึน

148
00:09:49,297 --> 00:09:51,215
นี่มันก็ไม่ง่ายสำหรับแม่เหมือนกันนะ

149
00:09:51,882 --> 00:09:56,679
แม่ หนูอยู่บ้านก็อาการดีขึ้นได้นะ นะ

150
00:09:58,472 --> 00:10:01,267
ดาอึน อดทนหน่อยนะลูก ทำตามที่แม่บอกนะ

151
00:10:02,018 --> 00:10:03,018
ก็แค่

152
00:10:04,228 --> 00:10:08,107
ให้หนูออกไปจากที่นี่เถอะ หนูขอร้อง!

153
00:10:09,275 --> 00:10:10,401
ญาติของคนไข้จองดาอึนคะ

154
00:10:12,653 --> 00:10:15,865
แม่ต้องไปคุยกับคุณพยาบาลแป๊บนึง

155
00:10:15,948 --> 00:10:18,117
- อยู่ตรงนี้นะ
- แม่

156
00:10:19,076 --> 00:10:20,286
แม่

157
00:10:22,121 --> 00:10:24,081
- ฉันช่วยประคองนะคะ
- ขอบคุณค่ะ

158
00:10:44,685 --> 00:10:46,354
ถ้างั้นผมควรทำอะไรยังไงดีครับ

159
00:10:47,063 --> 00:10:48,397
ตอนนี้อย่าเพิ่งพยายามทำอะไร

160
00:10:49,440 --> 00:10:51,567
คำแนะนำปลอบใจพื้นๆ ก็อย่าพูด

161
00:10:52,151 --> 00:10:53,903
ถ้าสั่งคนที่ไม่มีแรงถือช้อนให้ถือช้อนขึ้นมา

162
00:10:53,986 --> 00:10:56,572
ก็ถือว่าเป็นการใช้ความรุนแรงบังคับใช่ไหมล่ะ

163
00:11:02,745 --> 00:11:03,871
ว่าไง

164
00:11:03,954 --> 00:11:07,249
เฮ้อ ฉันอยู่ที่บ้านลูกสาวฉัน ใช่

165
00:11:08,334 --> 00:11:11,045
เฮ้อ แน่นอนอยู่แล้ว ต้องไปสิ

166
00:11:11,962 --> 00:11:13,381
เออๆ โอเค

167
00:11:20,971 --> 00:11:23,641
นังเด็กนี่ทำงานที่โรงพยาบาลมหาลัยประสาอะไร

168
00:11:24,183 --> 00:11:26,477
ในบ้านถึงไม่มีแบงค์หมื่นวอนสักใบเลย

169
00:11:31,190 --> 00:11:34,235
(บัตรกำนัลฮันจิน 50,000 วอน)

170
00:11:39,990 --> 00:11:42,118
(ครอบครัวศ.ฮวังแดอิล
แผนกศัลยศาสตร์ทรวงอก)

171
00:11:42,201 --> 00:11:43,744
(และศ.อีซอนจอง แผนกต่อมไร้ท่อ)

172
00:11:43,828 --> 00:11:45,246
แม่เจ้าโว้ย

173
00:11:46,038 --> 00:11:47,623
ไม่ใช่หมอธรรมดาซะด้วย

174
00:11:49,542 --> 00:11:52,712
นังลูกคนนี้ ค่อยได้เรื่องได้ราวกับเขาหน่อย

175
00:12:01,470 --> 00:12:02,470
สวัสดีค่ะ

176
00:12:03,472 --> 00:12:06,767
ฉันเป็นแม่ของพยาบาลมินดึลเรค่ะ

177
00:12:06,851 --> 00:12:08,769
งั้นให้เรียกพยาบาลมินดึลเรมาไหมครับ

178
00:12:08,853 --> 00:12:10,187
ไม่ต้องค่ะ

179
00:12:11,480 --> 00:12:14,984
ที่นี่มีคุณหมอชื่อคุณหมอฮวังยอฮวันใช่ไหมคะ

180
00:12:18,904 --> 00:12:20,156
- สวัสดีครับ
- อ้าว

181
00:12:21,907 --> 00:12:23,200
ผมฮวังยอฮวันครับ

182
00:12:23,784 --> 00:12:25,703
ฉันเป็นแม่ของดึลเรค่ะ

183
00:12:25,786 --> 00:12:28,831
คราวที่แล้วไม่ได้ทักทายให้เป็นเรื่องเป็นราวเลย
ขอโทษจริงๆ นะครับ

184
00:12:30,458 --> 00:12:32,585
ดึลเรของฉันเป็นเด็กขี้อายน่ะค่ะ

185
00:12:32,668 --> 00:12:33,711
เอ่อ ครับ

186
00:12:33,794 --> 00:12:35,045
เจอพยาบาลดึลเรหรือยังครับ

187
00:12:36,130 --> 00:12:37,131
"พยาบาลดึลเร" เหรอ

188
00:12:37,214 --> 00:12:39,175
ครับ ผมเรียกเขาอย่างนั้นครับ

189
00:12:39,925 --> 00:12:42,887
เรียกแฟนตัวเองว่าพยาบาลอย่างงั้นอย่างงี้
มันออกจะแปลกๆ นะ

190
00:12:46,932 --> 00:12:48,392
ลูกฉันเป็นแฟนคุณใช่ไหมคะ

191
00:12:49,643 --> 00:12:50,643
ครับ ใช่ครับ

192
00:12:51,604 --> 00:12:52,646
เฮ้อ

193
00:12:53,147 --> 00:12:57,610
ดึลเรเหมือนฉันแหละค่ะ
ทั้งอ่อนต่อโลกทั้งไม่ค่อยได้เรื่อง

194
00:12:57,693 --> 00:12:59,320
ก็คิดอยู่ว่าจะมีความรักกับเขาบ้างไหม

195
00:13:00,070 --> 00:13:02,615
ไม่รู้เลยค่ะว่าแกมีแฟนเป็นหมอที่เก่งขนาดนี้

196
00:13:03,574 --> 00:13:05,201
ไม่เจียมตัวเอาซะเลย

197
00:13:06,076 --> 00:13:07,076
อะไรนะครับ

198
00:13:07,578 --> 00:13:09,789
อ๋อ เคยไปบ้านของเราใช่ไหมคะ

199
00:13:10,372 --> 00:13:11,248
ครับ

200
00:13:11,332 --> 00:13:13,250
ถ้างั้นคงได้เห็นแล้วสินะว่าลูกฉันใช้ชีวิตยังไง

201
00:13:14,210 --> 00:13:16,504
เฮ้อ ฉันก็ไม่ได้มาหาลูกตั้งนาน

202
00:13:16,587 --> 00:13:18,756
เพิ่งเห็นว่าดึลเรลูกฉัน
ใช้ชีวิตน่าเวทนามากเลยค่ะ

203
00:13:20,591 --> 00:13:21,675
คิดว่ายังไงคะ

204
00:13:21,759 --> 00:13:24,470
แน่นอนว่าผมรู้สึกปวดใจมากครับ

205
00:13:24,553 --> 00:13:25,888
งั้นหลังสัมมนา…

206
00:13:25,971 --> 00:13:30,810
ถ้าแฟนคุณหมอมีเงินสักสิบล้านวอน
ก็น่าจะได้ย้ายไปอยู่ที่ดีๆ กว่านี้

207
00:13:32,311 --> 00:13:34,897
คุณหมอควรจะช่วยให้แฟนตัวเอง
ได้ใช้ชีวิตดีๆ หน่อยไหม

208
00:13:35,606 --> 00:13:37,566
เป็นหมอน่าจะรายได้ดีไม่ใช่เหรอคะ

209
00:13:37,650 --> 00:13:38,484
- เพราะงั้น…
- แม่

210
00:13:38,567 --> 00:13:40,402
อ้าว พยาบาลดึลเร

211
00:13:40,486 --> 00:13:42,154
- มานี่
- อะไรของแก

212
00:13:42,238 --> 00:13:43,656
- มานี่เดี๋ยวนี้
- ทำไมเนี่ย

213
00:13:44,490 --> 00:13:45,324
พยาบาลดึลเร

214
00:13:45,407 --> 00:13:47,117
- ลูกคนนี้นี่
- ไว้ค่อยคุยกันค่ะ

215
00:13:47,201 --> 00:13:48,410
- ไว้เจอกันอีกนะคะ
- ครับ

216
00:13:49,036 --> 00:13:50,246
โอ๊ย!

217
00:13:50,329 --> 00:13:51,497
มันเจ็บนะ นังลูกคนนี้!

218
00:13:54,333 --> 00:13:55,876
ทำไมแม่ถึงไปเจอหมอยอฮวัน

219
00:13:55,960 --> 00:13:57,837
แฟนแกเป็นหมอแท้ๆ ทำไมยังใช้ชีวิตแบบนี้

220
00:13:59,213 --> 00:14:01,549
โชคลาภมันต้องไขว่คว้ามาเอง
ไม่ใช่รอใครมายื่นให้

221
00:14:02,675 --> 00:14:03,843
เมื่อกี้พูดเรื่องอะไรกัน

222
00:14:03,926 --> 00:14:05,344
ฉันสงสารชีวิตความเป็นอยู่ของแก

223
00:14:06,011 --> 00:14:07,011
ฉันก็เลยขอให้เขา

224
00:14:07,596 --> 00:14:08,973
ช่วยแกนิดหน่อยสักสิบล้านวอน

225
00:14:09,056 --> 00:14:10,056
แม่!

226
00:14:10,516 --> 00:14:11,516
ทำไมล่ะ

227
00:14:11,976 --> 00:14:12,976
แม่คิดจะ

228
00:14:14,770 --> 00:14:16,438
ทำให้ชีวิตหนูน่าสังเวชไปอีกแค่ไหน

229
00:14:17,815 --> 00:14:20,442
เพราะฉันทั้งนั้นแกถึงได้เป็นพยาบาล

230
00:14:20,526 --> 00:14:22,111
เลยได้คบกับหมอแบบนั้น

231
00:14:23,153 --> 00:14:24,905
เพราะงั้นแม่มีสิทธิ์ที่จะทำอย่างนี้ไง

232
00:14:25,781 --> 00:14:26,781
"แม่" งั้นเหรอ

233
00:14:31,203 --> 00:14:33,622
แม่ไม่สมควรถูกเรียกว่าแม่ด้วยซ้ำ

234
00:14:36,709 --> 00:14:38,669
รู้ไหมว่าแม่เลี้ยงหนูให้โตมาเป็นคนแบบไหน

235
00:14:39,670 --> 00:14:42,256
พอมีใครมาชอบ หนูก็วุ่นวายใจก่อนเป็นอย่างแรก

236
00:14:43,382 --> 00:14:45,551
หนูจะสงสัยก่อนเลย
ว่าทำไมเขาถึงชอบคนอย่างหนู

237
00:14:48,053 --> 00:14:50,639
หนูจะกังวลก่อนเลย
ว่าตัวเองสมควรได้รับความรักนั้นไหม

238
00:14:52,725 --> 00:14:53,725
รู้ไหมว่าทำไม

239
00:14:55,311 --> 00:14:56,854
เพราะหนูไม่เคยได้รับความรักไง

240
00:14:57,938 --> 00:15:00,024
เพราะไม่เคยได้รับเลยไม่รู้ว่าจะให้คนอื่นยังไง

241
00:15:00,524 --> 00:15:02,610
หนูอยากได้รับความรักแต่ก็ไม่รู้จะร้องขอยังไง

242
00:15:02,693 --> 00:15:03,693
นี่

243
00:15:04,653 --> 00:15:07,239
มันเป็นความผิดฉันเหรอ
มันเป็นเพราะแกไม่ดีเองต่างหาก

244
00:15:10,409 --> 00:15:11,452
แค่เอ็นดู

245
00:15:14,288 --> 00:15:16,081
ให้ความรักกับหนูมันยากขนาดนั้นเลยเหรอ

246
00:15:18,959 --> 00:15:19,959
ทำไมล่ะ

247
00:15:20,836 --> 00:15:22,796
นี่ลูกสาวแม่นะ นี่ลูกแม่ทั้งคน

248
00:15:23,547 --> 00:15:25,507
แต่แม่มองหาข้อด้อยของหนูก่อนข้อดี

249
00:15:26,759 --> 00:15:28,761
มองหาสิ่งที่หนูทำไม่ได้ก่อนสิ่งที่หนูทำได้ดี

250
00:15:30,471 --> 00:15:31,722
ต่อให้หนูไม่สวยหรือไม่เก่ง

251
00:15:32,806 --> 00:15:35,643
แต่แม่จะเลี้ยงหนูด้วยการคอยชม
ว่า "คนสวย" "คนเก่ง" ก็ได้นี่

252
00:15:39,104 --> 00:15:40,522
งั้นก็เอาเงินมาสิ

253
00:15:41,482 --> 00:15:42,608
ถ้าให้เงินมา

254
00:15:42,691 --> 00:15:45,361
แกไม่ต้องมาบอก ฉันก็จะชมแกว่าสวยว่าเก่งเอง

255
00:15:54,995 --> 00:15:56,538
อย่าไปหาหมอยอฮวันอีก

256
00:15:59,375 --> 00:16:00,626
เพราะหนูกำลังจะเลิกกับเขา

257
00:16:03,671 --> 00:16:05,214
ให้ตายสิ นังลูกไม่รักดี

258
00:16:37,538 --> 00:16:38,538
น่าเบื่อ

259
00:16:42,209 --> 00:16:44,461
ที่นี่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย

260
00:16:46,547 --> 00:16:47,589
สิ่งที่ฉันทำได้

261
00:16:48,716 --> 00:16:50,134
ก็มีแค่การคิดเท่านั้น

262
00:17:01,979 --> 00:17:03,355
(ห้องตรวจ)

263
00:17:03,439 --> 00:17:06,358
- เข้ามาสิ
- ไม่เจอกันนานเลยนะ

264
00:17:08,277 --> 00:17:10,654
- เอานี่
- ขอบใจนะ

265
00:17:13,115 --> 00:17:14,575
นี่ คราวนี้มือเหรอ ฮะ

266
00:17:15,367 --> 00:17:17,828
เมื่อก่อนนายเคยติดดึงแขนเสื้อนี่นา

267
00:17:17,911 --> 00:17:20,748
แขนเสื้อนายเลยยืดย้วยตลอดเลย

268
00:17:21,415 --> 00:17:23,375
มันหยุดไปช่วงนึงแล้วแต่ก็กลับมาเป็นอีกน่ะ

269
00:17:23,959 --> 00:17:24,960
ฮวังยอฮวันว่าไง

270
00:17:25,836 --> 00:17:27,921
- โรคย้ำคิดย้ำทำเหรอ
- อือ

271
00:17:28,005 --> 00:17:29,214
สาเหตุมาจากอะไรเหรอ

272
00:17:30,090 --> 00:17:31,759
นั่นสิ ไม่รู้เหมือนกัน

273
00:17:33,802 --> 00:17:35,054
เพราะคนไข้คนนั้นหรือเปล่า

274
00:17:35,637 --> 00:17:36,637
อะไรนะ

275
00:17:37,431 --> 00:17:39,016
คนไข้จองดาอึนน่ะ

276
00:17:40,434 --> 00:17:41,477
ไม่นะ ก็…

277
00:17:43,562 --> 00:17:44,562
เขาสบายดีไหม

278
00:17:45,189 --> 00:17:47,608
เราก็พาเขาไปตรวจแล้วก็ทำการรักษา

279
00:17:49,026 --> 00:17:50,944
ตอนนี้ดูเหมือนเขากำลังลำบากอยู่หน่อยๆ นะ

280
00:17:52,029 --> 00:17:53,029
ฝากเขาด้วยนะ

281
00:17:54,031 --> 00:17:55,157
เขาเป็นอะไรกับนายเหรอ

282
00:17:55,240 --> 00:17:56,742
อย่าถามเรื่องนั้นเลยน่า

283
00:17:57,993 --> 00:18:00,287
ก็พอจะเดาได้อยู่แต่แค่อยากคอนเฟิร์มเฉยๆ

284
00:18:01,872 --> 00:18:03,415
งั้นฉันคิดเองเออเองเลยนะ

285
00:18:03,499 --> 00:18:06,043
คิดเองเออเองอะไรล่ะ ไม่ใช่อย่างนั้นซะหน่อย

286
00:18:07,002 --> 00:18:09,505
ฉันมาเพราะมีเรื่องที่อยากรู้
เกี่ยวกับโรงพยาบาลนี้ต่างหาก

287
00:18:14,009 --> 00:18:17,429
ถ้าฉันไปเยี่ยม
มันจะช่วยอะไรเขาได้บ้างไหมนะ

288
00:18:17,513 --> 00:18:19,932
โรงพยาบาลส่วนใหญ่ก็มีนโยบายให้เยี่ยมแหละ

289
00:18:20,015 --> 00:18:23,102
แต่แผนกจิตเวชน่ะ ถ้าไม่ใช่คนในครอบครัว

290
00:18:23,185 --> 00:18:25,062
มันมีเหตุผลที่ไม่ให้คนอื่นมาเยี่ยมอยู่น่ะ

291
00:18:25,604 --> 00:18:26,897
แปลว่าไม่ได้สินะ

292
00:18:26,980 --> 00:18:29,274
ถ้าฉันเป็นคนไข้ ฉันก็คงไม่ชอบเหมือนกัน

293
00:18:29,358 --> 00:18:30,943
สภาพฉันในตอนป่วยทนทุกข์ทรมาน

294
00:18:31,527 --> 00:18:33,904
ถ้าไม่ได้สนิทกันมากจริงๆ
ก็ไม่อยากให้มาเห็นหรอก

295
00:18:35,405 --> 00:18:36,740
แล้วผู้คนที่อยู่ที่นี่

296
00:18:37,241 --> 00:18:39,493
แม้แต่เรื่องเล็กๆ
ก็ส่งผลกระทบรุนแรงกับพวกเขาได้

297
00:18:40,494 --> 00:18:41,494
จริงด้วย

298
00:18:44,373 --> 00:18:45,373
นั่นสินะ

299
00:18:45,833 --> 00:18:47,459
ฉันไม่ควรมาที่นี่สินะ

300
00:18:47,543 --> 00:18:49,128
- ขอบคุณสำหรับชานะ
- อ้าว

301
00:18:49,920 --> 00:18:51,380
น้อยใจนะเนี่ย

302
00:18:52,131 --> 00:18:55,134
นี่ นายไม่ได้คิดถึงฉันเลยสินะ

303
00:18:55,217 --> 00:18:56,260
ไม่เลยสักนิดใช่ไหม

304
00:18:56,343 --> 00:18:58,971
- เดี๋ยวเลี้ยงโซจู
- กับแกล้มด้วย

305
00:18:59,054 --> 00:19:01,098
เออๆ กับแกล้มด้วยก็ได้

306
00:19:06,145 --> 00:19:07,604
ทำไมๆ อะไรอีก

307
00:19:09,231 --> 00:19:10,231
จีอัน

308
00:19:11,441 --> 00:19:13,527
- ฝากดูแลเขาด้วยนะ
- รู้แล้วน่า

309
00:19:13,610 --> 00:19:16,947
นายเป็นห่วงเขาขนาดนี้ก็ต้องดูแลอย่างดีสิ

310
00:19:20,534 --> 00:19:21,534
หมอฮอ ขอบคุณนะ

311
00:19:58,238 --> 00:19:59,990
คุณจองดาอึน เกิดอะไรขึ้นคะ

312
00:20:00,490 --> 00:20:02,326
ขอฉันเจอคุณหมอหน่อยค่ะ

313
00:20:03,160 --> 00:20:05,495
ได้ยินว่าคุณจองดาอึนขอเจอฉันเองเหรอคะ

314
00:20:06,079 --> 00:20:07,664
มีเรื่องอะไรที่อยากคุยกับฉันเหรอคะ

315
00:20:09,833 --> 00:20:11,877
มีบางเรื่องที่ฉันยังไม่ได้บอกค่ะ

316
00:20:11,960 --> 00:20:13,503
เรื่องอะไรเหรอคะ

317
00:20:17,090 --> 00:20:18,133
ฉันเป็นพยาบาลค่ะ

318
00:20:19,009 --> 00:20:21,595
ฉันเป็นพยาบาลที่ภาควิชาจิตเวช
ของโรงพยาบาลม.มยองชิน

319
00:20:21,678 --> 00:20:25,098
เพราะฉะนั้นฉันรู้อาการ
และวิธีการรักษาตัวเองดีกว่าใครๆ ค่ะ

320
00:20:25,599 --> 00:20:27,809
ไม่จำเป็นต้องแอดมิตแบบคุ้มกันหรอกค่ะ

321
00:20:27,893 --> 00:20:31,688
รบกวนช่วยแจ้งแม่ของฉัน
แล้วอนุญาตให้ฉันออกจากรพ.ด้วยนะคะ

322
00:20:32,397 --> 00:20:34,858
เราทราบดีค่ะว่าคุณจองดาอึนเป็นพยาบาล

323
00:20:37,027 --> 00:20:39,029
บางครั้งคนอื่นๆ ก็มีช่วงเวลาแบบนี้เหมือนกัน

324
00:20:40,197 --> 00:20:42,282
โดยเฉพาะในบรรดาบุคลากรทางการแพทย์

325
00:20:42,866 --> 00:20:45,369
มีคนที่ไม่สามารถสังเกตตัวเอง
ด้วยมุมมองของคนนอกได้ค่ะ

326
00:20:46,203 --> 00:20:49,289
ทั้งที่รู้ว่าฉันเป็นพยาบาล
แต่พวกเขาก็ปฏิบัติกับฉันเหมือนคนไข้คนอื่นๆ

327
00:20:51,667 --> 00:20:55,212
พวกเขามองว่าฉันไม่ต่างอะไรกับคนไข้คนอื่นๆ

328
00:20:55,295 --> 00:20:56,797
อันนี้ไม่ได้ค่ะ ขอเก็บนะคะ

329
00:20:58,590 --> 00:21:00,008
คุณผู้ดูแลดูเตียงนี้แล้วใช่ไหมคะ

330
00:21:00,634 --> 00:21:02,469
ยังครับ ต้องตรวจเตียงนั้นด้วยครับ

331
00:21:02,552 --> 00:21:03,804
งั้นฉันตรวจเองค่ะ

332
00:21:04,388 --> 00:21:05,639
คุณจองดาอึน

333
00:21:23,198 --> 00:21:24,198
นี่อะไรคะ

334
00:21:28,662 --> 00:21:32,374
ไม่ทานยาแล้วเอามาซ่อนไว้อย่างนี้ได้ยังไงคะ

335
00:21:32,457 --> 00:21:33,583
คุณยุนจีซอน

336
00:21:33,667 --> 00:21:35,335
ก็ยามันไม่เข้ากับฉันเลยนี่คะ

337
00:21:36,545 --> 00:21:38,130
งั้นก็แจ้งแพทย์เจ้าของไข้

338
00:21:38,213 --> 00:21:39,423
แล้วขอเปลี่ยนยาสิคะ

339
00:21:39,506 --> 00:21:41,633
บอกแล้วไงคะว่าฉันไม่จำเป็นต้องกินยาพวกนี้

340
00:21:41,717 --> 00:21:44,594
ทำไมถึงมาบังคับให้คนที่ไม่จำเป็นต้องกินยา
ต้องกินด้วยคะ

341
00:21:46,430 --> 00:21:47,723
อันนี้ดีเลยค่ะ

342
00:21:47,806 --> 00:21:49,850
ลองใช้สีโทนสว่างกว่านี้ดูไหมคะ

343
00:21:50,475 --> 00:21:51,727
- สีโทนสว่างเหรอคะ
- ค่ะ

344
00:21:54,604 --> 00:21:56,064
ทำไมพี่ไม่วาดรูปล่ะ

345
00:21:56,148 --> 00:21:58,358
ถ้าทำได้ดีในการบำบัดจะได้ออกไปจากที่นี่เร็วนะ

346
00:21:59,067 --> 00:22:00,569
แต่ฉันว่าพี่นี่ไม่มีหวังเลยนะ

347
00:22:00,652 --> 00:22:02,321
ข้าวก็ไม่กิน วันๆ เอาแต่นอน

348
00:22:02,404 --> 00:22:03,530
ให้ทำอะไรก็ไม่ทำ

349
00:22:04,197 --> 00:22:05,824
อาจจะต้องติดอยู่ที่นี่ไปตลอดเลยก็ได้

350
00:22:09,077 --> 00:22:10,077
เห็นผู้หญิงคนนั้นใช่ไหม

351
00:22:10,662 --> 00:22:13,290
เขาเป็นทนายความ
เข้ามาอยู่ที่นี่เพราะโรคซึมเศร้าเหมือนพี่

352
00:22:15,125 --> 00:22:16,335
ได้ข่าวว่าพี่เป็นพยาบาล

353
00:22:18,837 --> 00:22:21,214
ตอนอยู่ข้างนอก
จะยิ่งใหญ่ขนาดไหนก็ไม่มีประโยชน์

354
00:22:21,757 --> 00:22:23,300
มาอยู่ในนี้ก็เป็นคนไข้เหมือนกันหมด

355
00:22:26,762 --> 00:22:27,763
ว่าแต่อยากรู้จัง

356
00:22:28,472 --> 00:22:29,723
พี่เป็นพยาบาลแผนกไหนเหรอ

357
00:22:38,940 --> 00:22:41,276
- สงบสติอารมณ์ก่อนนะคะ ใจเย็นๆ ค่ะ
- ปล่อยค่ะ

358
00:22:41,860 --> 00:22:44,321
- เดี๋ยวจะช่วยให้…
- บอกให้ปล่อยไงคะ!

359
00:22:44,404 --> 00:22:45,906
คุณจองดาอึน ไปห้องแยกนะคะ

360
00:22:45,989 --> 00:22:47,699
ปล่อยค่ะ ปล่อยฉัน!

361
00:22:47,783 --> 00:22:50,702
- คุณพยาบาลคะ ช่วยจับหน่อยค่ะ
- ปล่อยค่ะ ปล่อย!

362
00:22:51,411 --> 00:22:53,705
เดี๋ยวจะบาดเจ็บนะคะ คุณจองดาอึน

363
00:23:44,923 --> 00:23:45,923
วันนั้น

364
00:23:46,800 --> 00:23:47,800
ขอบคุณนะคะ

365
00:23:48,593 --> 00:23:51,012
ถ้าไม่ได้คุณหมอช่วยไว้ฉันคงทำอะไรไม่ถูกเลยค่ะ

366
00:23:52,013 --> 00:23:53,013
ไม่เป็นไรเลยครับ

367
00:23:54,724 --> 00:23:55,724
ดาอึนของฉัน

368
00:23:57,060 --> 00:23:58,645
คุณชอบลูกสาวฉันมากใช่ไหมคะ

369
00:24:01,565 --> 00:24:02,565
ครับ

370
00:24:03,066 --> 00:24:04,109
ผมชอบเขามากครับ

371
00:24:06,236 --> 00:24:08,196
ขอบคุณนะคะที่ชอบลูกสาวฉัน

372
00:24:09,614 --> 00:24:11,533
ไม่เลยครับ ผมต่างหากที่ต้องเป็นฝ่ายขอบคุณ

373
00:24:18,248 --> 00:24:20,834
ถ้าอยากไปเยี่ยมก็บอกนะคะ

374
00:24:21,418 --> 00:24:22,586
ไม่ครับ ไม่เป็นไรครับ

375
00:24:23,170 --> 00:24:24,880
ทำไมล่ะคะ

376
00:24:24,963 --> 00:24:27,632
เพราะว่าการเจอผม
คงไม่ค่อยช่วยในการรักษาเท่าไหร่ครับ

377
00:24:28,300 --> 00:24:31,803
ผมอยากรอจนกว่าพยาบาลดาอึนจะหายป่วยครับ

378
00:24:34,431 --> 00:24:37,517
ดาอึนของฉันคงใช้ชีวิตมาอย่างดีเลยสินะคะ

379
00:24:38,643 --> 00:24:41,480
รอบตัวแกถึงได้มีแต่คนดีๆ เต็มไปหมดค่ะ

380
00:24:42,063 --> 00:24:43,773
เพราะพยาบาลดาอึนเป็นคนดีอยู่แล้วครับ

381
00:24:45,400 --> 00:24:46,400
ใช่ค่ะ

382
00:24:46,902 --> 00:24:49,863
ดาอึนลูกฉันเป็นเด็กดีจริงๆ ค่ะ

383
00:24:50,947 --> 00:24:53,909
เป็นคนชอบช่วยเหลือคนอื่นมาตั้งแต่เด็กเลยค่ะ

384
00:24:54,826 --> 00:24:56,912
เป็นคนอบอุ่นและนุ่มนวล

385
00:24:57,621 --> 00:24:59,456
เป็นคนอ่อนโยนและไม่มีความโลภเลยค่ะ

386
00:25:01,625 --> 00:25:06,129
หลังจากที่พ่อของแกเสียไป
โดยที่ทิ้งบ้านเอาไว้หลังนึง

387
00:25:07,380 --> 00:25:11,801
ฉันได้แต่กอดดาอึนที่ยังเล็กเอาไว้
ไม่รู้ว่าจะใช้ชีวิตต่อไปยังไงดี

388
00:25:13,720 --> 00:25:16,848
แต่ดาอึนเป็นลูกสาวที่แสนดี
ไม่เคยทำให้ฉันต้องลำบากเลยค่ะ

389
00:25:18,016 --> 00:25:19,559
จนถึงตอนนี้

390
00:25:20,519 --> 00:25:22,604
แกก็โตมาโดยไม่เคยมีปัญหาอะไรเลย

391
00:25:26,942 --> 00:25:27,942
ทั้งที่เป็นอย่างนั้น

392
00:25:30,529 --> 00:25:34,241
ไม่รู้ว่าจิตใจอันละเอียดอ่อนของแก
มีแผลเหวอะหวะมาจากไหน

393
00:25:37,827 --> 00:25:38,870
ลูกสาวของฉัน

394
00:25:43,166 --> 00:25:44,960
ทำไมลูกฉันถึงได้เป็นโรคนี้

395
00:25:59,391 --> 00:26:00,391
เพราะเขา

396
00:26:01,226 --> 00:26:02,852
เป็นพยาบาลที่ดีมากต่างหากครับ

397
00:26:04,896 --> 00:26:05,897
ลูกสาวฉันน่ะเหรอคะ

398
00:26:08,316 --> 00:26:10,652
ทุ่มเทเพื่อคนอื่นมากกว่าตัวเอง

399
00:26:11,861 --> 00:26:14,906
เจ็บปวดกับบาดแผลของคนอื่น
มากกว่าความเจ็บปวดของตัวเองอีกครับ

400
00:26:16,908 --> 00:26:18,076
ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

401
00:26:18,743 --> 00:26:22,080
ก็มีแต่ความสดใสสวยงามให้เห็นเสมอ
ในขณะที่เก็บความยากลำบากไว้ข้างใน

402
00:26:23,748 --> 00:26:26,251
เมื่อมีเรื่องที่เกินกว่าจะเข้าใจเกิดขึ้น

403
00:26:27,294 --> 00:26:29,004
เขาก็โทษว่าเป็นความผิดของตัวเอง

404
00:26:30,255 --> 00:26:32,299
เพื่อหาคำตอบให้กับเรื่องนั้นครับ

405
00:26:43,310 --> 00:26:44,310
ต่อจากนี้

406
00:26:45,395 --> 00:26:47,522
ฉันไม่รู้เลยว่าจะทำยังไงให้ลูกฉันอาการดีขึ้น

407
00:26:49,316 --> 00:26:51,693
ไม่ต้องคิดมากว่าต้องทำอะไรสักอย่างนะครับ

408
00:26:52,819 --> 00:26:54,904
แค่พูดจาโต้ตอบเวลาที่เขาพูดอะไรก็พอครับ

409
00:26:55,447 --> 00:26:57,324
มีคำที่พยาบาลดาอึนชอบพูดอยู่บ่อยๆ นี่ครับ

410
00:26:59,409 --> 00:27:00,409
"โห"

411
00:27:01,911 --> 00:27:04,247
"สุดยอด" "จริงเหรอ" อะไรแบบนั้นน่ะครับ

412
00:27:04,331 --> 00:27:05,915
แค่คำพูดพวกนั้นก็เพียงพอแล้วครับ

413
00:27:07,208 --> 00:27:08,918
- "โห" "สุดยอด"
- ครับ

414
00:27:10,545 --> 00:27:12,422
เพื่อนหมอของผมบอกว่า

415
00:27:12,922 --> 00:27:15,216
กำลังใจจากครอบครัวเป็นสิ่งสำคัญที่สุดเลยครับ

416
00:27:15,717 --> 00:27:17,552
ไม่ต้องวิพากษ์วิจารณ์อะไร

417
00:27:17,636 --> 00:27:21,097
เชื่อมั่นว่าจะหายป่วย
คอยให้กำลังใจและเฝ้ารออยู่เคียงข้างครับ

418
00:27:22,140 --> 00:27:23,475
แน่นอนอยู่แล้วค่ะ

419
00:27:24,059 --> 00:27:26,102
แม่ที่ไหนจะยอมทิ้งลูกสาวตัวเองได้คะ

420
00:27:28,938 --> 00:27:31,650
ได้ยินว่าคุณระเบิดอารมณ์ออกมา
ตอนชั่วโมงบำบัดนี่คะ

421
00:27:35,445 --> 00:27:37,030
มันเป็นความผิดพลาดค่ะ

422
00:27:37,113 --> 00:27:39,282
ทำไมคุณถึงทำแบบนั้นเหรอคะ

423
00:27:39,991 --> 00:27:41,993
เพราะฉันรู้สึกว่าทุกอย่างมันขัดหูขัดตาไปหมด

424
00:27:42,994 --> 00:27:45,246
แล้วก็รำคาญที่คนอื่นชวนฉันคุยค่ะ

425
00:27:46,581 --> 00:27:48,375
ทำไมถึงรู้สึกแบบนั้นคะ

426
00:27:48,458 --> 00:27:51,711
เพราะฉันแตกต่างจากคนอื่นๆ ที่อยู่ที่นี่ไงคะ

427
00:27:52,379 --> 00:27:53,672
ทำไมถึงคิดอย่างนั้นคะ

428
00:27:55,924 --> 00:27:57,801
ฉันเป็นพยาบาลแผนกจิตเวชค่ะ

429
00:27:59,094 --> 00:28:00,720
ถึงจะมีความรู้สึกซึมเศร้าบ้าง

430
00:28:01,805 --> 00:28:03,765
แต่ฉันคิดว่ามันไม่ถึงขั้นต้องแอดมิตค่ะ

431
00:28:07,018 --> 00:28:11,606
แต่การแยกตัวเอง
ออกมาจากโลกภายนอกสักพักหนึ่ง

432
00:28:12,107 --> 00:28:13,733
ก็เป็นประโยชน์ต่อการรักษามากนะคะ

433
00:28:15,026 --> 00:28:18,446
เท่าที่ฉันเห็นคุณในตอนนี้
สีหน้าคุณดูไม่ดีเลยค่ะ

434
00:28:19,030 --> 00:28:23,034
ก่อนจะมาที่นี่คุณคงรู้สึกอ่อนล้ามากเลยสินะคะ

435
00:28:23,118 --> 00:28:26,287
ฉันยอมรับค่ะว่าเคยรู้สึกอย่างนั้นจริง

436
00:28:27,664 --> 00:28:31,292
แต่ไม่ว่ายังไง
ฉันก็คิดว่าทุกคนกำลังเข้าใจฉันผิดค่ะ

437
00:28:31,376 --> 00:28:33,753
- ทุกคนเข้าใจคุณผิดเหรอคะ
- ค่ะ

438
00:28:34,504 --> 00:28:35,672
ฉันไม่ได้เป็นอะไรขนาดนั้น

439
00:28:36,840 --> 00:28:39,259
แต่ทุกคนคิดว่า
ฉันเป็นอะไรร้ายแรงกว่าที่ฉันเป็นจริงๆ ค่ะ

440
00:28:40,218 --> 00:28:41,886
"อะไรร้ายแรง" ที่ว่าคืออะไรเหรอคะ

441
00:28:42,470 --> 00:28:44,806
ทุกคนคิดว่าฉันอาจจะตายก็ได้ค่ะ

442
00:28:45,390 --> 00:28:47,767
ทำไมถึงคิดว่าทุกคนคิดอย่างนั้นคะ

443
00:28:49,477 --> 00:28:51,938
เพราะว่าวันที่ฉันมาที่นี่มีอุบัติเหตุเกิดขึ้นค่ะ

444
00:28:54,274 --> 00:28:55,525
จำเหตุการณ์ตอนนั้นได้ไหมคะ

445
00:28:58,236 --> 00:28:59,236
แน่นอนสิคะ

446
00:29:00,405 --> 00:29:01,865
วันนั้นบนทางม้าลาย

447
00:29:06,202 --> 00:29:07,202
ดาอึน!

448
00:29:12,500 --> 00:29:14,794
เพราะว่าฉันไม่หลบรถที่กำลังวิ่งมา

449
00:29:16,546 --> 00:29:18,047
แม่คงตกใจมากน่ะค่ะ

450
00:29:19,174 --> 00:29:22,594
แต่ก็เป็นแค่ชั่ววูบเดียวจริงๆ ค่ะ

451
00:29:22,677 --> 00:29:25,096
ฉันไม่เคยพยายามจะฆ่าตัวตายเลยนะคะ

452
00:29:25,680 --> 00:29:28,641
คุณจองดาอึนคิดว่าอย่างนั้นสินะคะ

453
00:29:28,725 --> 00:29:30,477
(พุ่งเข้าใส่รถที่กำลังวิ่ง)

454
00:29:30,560 --> 00:29:32,395
ค่อนข้างต่างจากเรื่องที่ฉันได้ฟังมาอยู่นะคะ

455
00:29:34,063 --> 00:29:35,732
หมายความว่ายังไงคะ

456
00:29:35,815 --> 00:29:38,234
คุณแม่ของคุณจองดาอึนที่มาด้วยกันวันนั้น

457
00:29:38,318 --> 00:29:39,986
ท่านไม่ได้บอกอย่างนี้นะคะ

458
00:29:40,069 --> 00:29:42,739
แม่คงเล่าเกินจริงแหละค่ะ

459
00:29:42,822 --> 00:29:44,991
คุณคงจำไม่ได้จริงๆ สินะคะ

460
00:29:46,117 --> 00:29:47,619
ลองนึกดูดีๆ อีกครั้งนะคะ

461
00:29:48,703 --> 00:29:51,206
ว่าวันนั้นคุณจองดาอึนมาที่นี่ได้ยังไง

462
00:29:52,791 --> 00:29:55,001
มาที่นี่ได้ยังไงอะไรกันคะ ฉันแค่…

463
00:29:55,752 --> 00:29:56,752
ดาอึน

464
00:29:58,463 --> 00:30:00,173
ดาอึน ตั้งสติหน่อยสิ

465
00:30:02,300 --> 00:30:06,054
ดาอึน ทำไมถึงทำแบบนี้ โธ่เอ๊ย ดาอึน!

466
00:30:06,137 --> 00:30:09,933
ดาอึน!

467
00:30:10,433 --> 00:30:11,476
ดาอึน!

468
00:30:12,727 --> 00:30:13,727
ดาอึน!

469
00:30:15,647 --> 00:30:19,150
ดาอึน!

470
00:30:19,734 --> 00:30:20,985
ดาอึน!

471
00:30:21,069 --> 00:30:22,069
ดาอึน

472
00:30:23,321 --> 00:30:25,698
ดาอึน!

473
00:30:38,795 --> 00:30:40,338
อยากตายหรือไงวะ เวรเอ๊ย

474
00:30:40,421 --> 00:30:42,131
ขอโทษนะครับ ขอโทษครับ

475
00:30:42,215 --> 00:30:43,633
ปล่อยค่ะ ปล่อยสิคะ

476
00:30:45,927 --> 00:30:47,971
- ปล่อยค่ะ
- พยาบาลดาอึน

477
00:30:48,054 --> 00:30:50,557
ปล่อยค่ะ! บอกให้ปล่อย!

478
00:30:50,640 --> 00:30:51,640
พยาบาลดาอึน

479
00:30:51,975 --> 00:30:53,351
- ปล่อย!
- ตั้งสติหน่อย!

480
00:30:53,434 --> 00:30:54,434
ปล่อย!

481
00:30:55,854 --> 00:30:56,854
ปล่อย!

482
00:30:58,439 --> 00:30:59,439
ปล่อย!

483
00:31:01,401 --> 00:31:02,401
ปล่อย!

484
00:31:05,947 --> 00:31:06,947
ปล่อย!

485
00:31:15,039 --> 00:31:16,039
คุณจองดาอึน

486
00:31:16,791 --> 00:31:19,711
ถูกส่งตัวโดยรถพยาบาลมาที่ห้องฉุกเฉินที่นี่ค่ะ

487
00:31:22,046 --> 00:31:23,631
คุณได้รับยาระงับประสาทในทันที

488
00:31:24,465 --> 00:31:27,552
ได้รับความยินยอมจากญาติให้แอดมิตแบบคุ้มกันค่ะ

489
00:31:29,012 --> 00:31:30,012
ดาอึน

490
00:31:32,348 --> 00:31:34,517
ลูกป่วยอยู่นะ

491
00:31:36,561 --> 00:31:37,561
แม่น่ะ

492
00:31:39,939 --> 00:31:40,940
กลัวว่า

493
00:31:42,400 --> 00:31:43,400
ลูกจะตาย

494
00:31:47,447 --> 00:31:48,656
ตอนนี้นึกออกหรือยังคะ

495
00:31:54,537 --> 00:31:56,706
คุณเป็นพยาบาลในแผนกจิตเวช

496
00:31:57,415 --> 00:31:59,292
คงทราบดีว่า

497
00:31:59,375 --> 00:32:02,211
ความคิดหรือการพยายามฆ่าตัวตาย
จัดว่ามีอาการร้ายแรงขนาดไหน

498
00:32:04,422 --> 00:32:05,757
ตอนนี้คุณรู้สึกยังไงคะ

499
00:32:10,094 --> 00:32:11,094
ฉันไม่รู้เลยค่ะ

500
00:32:12,472 --> 00:32:14,015
ฉันสับสนไปหมดแล้วค่ะ

501
00:32:19,562 --> 00:32:21,689
ในบรรดาผู้ที่เป็นโรคซึมเศร้า

502
00:32:22,273 --> 00:32:24,901
ที่แรงกระตุ้นในการฆ่าตัวตายรุนแรงขึ้นกะทันหัน

503
00:32:25,818 --> 00:32:27,820
บางครั้งอาจจะมีความทรงจำที่บิดเบือน

504
00:32:28,363 --> 00:32:30,490
หรืออาจจะจำอะไรไม่ค่อยได้ค่ะ

505
00:32:32,033 --> 00:32:34,953
การที่คุณจำทุกอย่างได้เป็นสัญญาณที่ดีเลยค่ะ

506
00:32:36,245 --> 00:32:38,706
ถือว่าเป็นความก้าวหน้าของการรักษาเลยค่ะ

507
00:32:41,834 --> 00:32:42,919
นี่ค่ะ

508
00:32:43,002 --> 00:32:44,420
ขอบคุณค่ะ คุณพยาบาล

509
00:32:44,504 --> 00:32:45,421
สวัสดีครับ

510
00:32:45,505 --> 00:32:48,341
อะไรกันคะเนี่ย พัฒนาขึ้นมากเลยนะคะ

511
00:32:54,639 --> 00:32:57,517
ฉันเป็นผู้ป่วยโรคซึมเศร้าที่เคยพยายามฆ่าตัวตาย

512
00:33:00,186 --> 00:33:01,186
เพราะฉะนั้น

513
00:33:03,398 --> 00:33:04,816
ฉันถึงมาอยู่ในแผนกจิตเวชที่นี่

514
00:33:07,694 --> 00:33:08,694
เหมือนกับ

515
00:33:09,696 --> 00:33:11,072
คนไข้หลายคนที่ฉันเคยเจอ

516
00:33:11,739 --> 00:33:13,533
(คำพูดที่ช่วยชีวิตฉัน)

517
00:33:14,951 --> 00:33:16,577
ตอนนี้พยาบาลดาอึนไม่สบายอยู่นะครับ

518
00:33:17,912 --> 00:33:22,500
น้ำเสียง สีหน้า แววตาของพยาบาลดาอึน
เปลี่ยนไปหมดเลยครับ รู้ตัวไหมครับ

519
00:33:23,835 --> 00:33:24,919
เพราะงั้น

520
00:33:30,091 --> 00:33:31,300
ไปหาหมอกันนะครับ

521
00:33:32,385 --> 00:33:34,804
พักเรื่องดูแลคนอื่น
แล้วหันมาดูแลตัวเองก่อนนะครับ

522
00:33:39,308 --> 00:33:40,308
ฉัน

523
00:33:41,519 --> 00:33:42,519
ป่วย

524
00:33:44,731 --> 00:33:46,482
ฉันเคยคิดว่าฉันแตกต่างจากพวกเขา

525
00:33:48,192 --> 00:33:49,694
ถึงจะสวมเสื้อผ้าแบบเดียวกัน

526
00:33:51,070 --> 00:33:52,363
ถึงจะนอนในห้องเดียวกัน

527
00:33:54,866 --> 00:33:56,200
ถึงจะกินอาหารแบบเดียวกัน

528
00:33:57,869 --> 00:33:58,869
แต่ฉัน

529
00:34:00,413 --> 00:34:03,958
กลับเชื่อว่าตัวเองเป็นคนเดียวที่นี่ที่ไม่ป่วย

530
00:34:06,711 --> 00:34:08,963
ตอนอยู่ข้างนอก
จะยิ่งใหญ่ขนาดไหนก็ไม่มีประโยชน์

531
00:34:09,047 --> 00:34:11,549
มาอยู่ในนี้ก็เป็นคนไข้เหมือนกันหมด

532
00:34:21,476 --> 00:34:22,476
มีอะไรคะ

533
00:34:23,519 --> 00:34:25,188
ฉันอยากจะขอโทษน่ะค่ะ

534
00:34:26,898 --> 00:34:29,192
คราวก่อนฉันทำให้ตกใจมากใช่ไหมคะ

535
00:34:30,193 --> 00:34:31,193
ขอโทษนะคะ

536
00:34:32,320 --> 00:34:34,197
เกิดอะไรขึ้นเนี่ย มาชวนคุยก่อนซะด้วย

537
00:34:35,573 --> 00:34:37,700
พี่ดีเลิศเกินกว่าจะลดตัวมาคุยกับฉันไม่ใช่เหรอคะ

538
00:34:41,579 --> 00:34:42,789
ทำหน้าแบบนี้ตลอดเลย

539
00:34:43,539 --> 00:34:44,874
อยากเอากระจกมาให้ส่องเลย

540
00:34:47,293 --> 00:34:48,336
เอากระจกมาทำไมคะ

541
00:34:48,419 --> 00:34:51,214
ในบรรดาพวกเราทั้งหมด
สีหน้าของพี่หดหู่ที่สุดแล้วค่ะ

542
00:34:52,090 --> 00:34:53,090
ใช่ค่ะ

543
00:34:53,716 --> 00:34:55,134
สีหน้าฉันดูแย่ที่สุดเลย

544
00:34:59,597 --> 00:35:00,681
เรื่องที่น่าแปลกก็คือ

545
00:35:01,432 --> 00:35:04,352
คนเรามองเห็นจุดบกพร่องของคนอื่น
ชัดเจนกว่าของตนเอง

546
00:35:05,144 --> 00:35:06,979
เราเลยมองไม่เห็นจุดบกพร่องของตัวเอง

547
00:35:07,063 --> 00:35:10,858
เพราะมองไม่เห็นจุดบกพร่องของตัวเอง
เลยต้องมีหมอมีพยาบาลไงคะ

548
00:35:10,942 --> 00:35:13,820
ถ้าหมออายุรกรรมบอกว่าป่วย
ก็แปลว่าข้างในป่วยอยู่

549
00:35:14,570 --> 00:35:17,865
ถ้าหมอหูคอจมูกบอกว่าป่วย
ก็แปลว่าหูคอจมูกป่วยอยู่

550
00:35:18,741 --> 00:35:21,077
ถ้าจิตแพทย์บอกว่าป่วย ก็แปลว่าจิตใจป่วยอยู่

551
00:35:23,871 --> 00:35:24,871
นั่นสินะคะ

552
00:35:26,082 --> 00:35:27,602
เรื่องง่ายแค่นี้แต่ฉันกลับไม่รู้เลยค่ะ

553
00:35:34,507 --> 00:35:38,386
(โรงพยาบาลมหาวิทยาลัยมยองชิน)

554
00:35:47,937 --> 00:35:48,771
ครับ ฮัลโหล

555
00:35:48,855 --> 00:35:50,064
นี่แม่ของดึลเรนะคะ

556
00:35:50,148 --> 00:35:51,983
อ้อ ครับ สวัสดีครับ

557
00:35:52,608 --> 00:35:55,987
ตอนนี้ฉันอยู่ที่โรงพยาบาล
มาเจอฉันสักหน่อยได้ไหมคะ

558
00:35:56,070 --> 00:35:57,321
- ตอนนี้เหรอครับ
- ใช่

559
00:35:57,989 --> 00:35:59,365
อย่าบอกดึลเรนะคะ

560
00:36:00,199 --> 00:36:01,033
ครับ ได้ครับ

561
00:36:01,117 --> 00:36:03,744
ดูจากประวัติแล้ว
คิดว่าต้องคอยระวังสักสองสามวันแหละ

562
00:36:03,828 --> 00:36:05,288
ได้ค่ะ

563
00:36:17,049 --> 00:36:18,049
อ้าว

564
00:36:23,472 --> 00:36:24,974
ดึลเรของฉันไม่รู้ใช่ไหมคะ

565
00:36:25,057 --> 00:36:26,057
ผมไม่ได้บอกครับ

566
00:36:26,434 --> 00:36:27,602
ว่าแต่มีเรื่องอะไร…

567
00:36:30,229 --> 00:36:34,358
เรื่องเงินที่ฉันพูดถึงคราวก่อนว่ายังไงคะ

568
00:36:35,067 --> 00:36:37,820
เรื่องนั้นผมจะทำเป็นไม่เคยได้ยินแล้วกันครับ

569
00:36:39,405 --> 00:36:41,908
ก็ได้ยินแล้ว
แต่ทำไมถึงทำเป็นไม่เคยได้ยินล่ะคะ

570
00:36:41,991 --> 00:36:43,701
แปลว่าให้ไม่ได้ชัดๆ เลยนี่นา

571
00:36:44,619 --> 00:36:46,621
ครับ ใช่ครับ

572
00:36:50,666 --> 00:36:51,666
คุณรู้อะไรไหมคะ

573
00:36:52,793 --> 00:36:53,920
ดึลเรของฉันน่ะ

574
00:36:54,629 --> 00:36:57,340
กลัวฉันมากมาตั้งแต่ตอนเด็กๆ แล้ว

575
00:36:57,924 --> 00:36:59,675
เชื่อฟังในสิ่งที่ฉันพูดอย่างดีมาตลอด

576
00:37:00,259 --> 00:37:01,802
อะไรที่ฉันห้ามก็จะไม่ทำเด็ดขาด

577
00:37:02,511 --> 00:37:04,889
ถ้าบอกว่าไม่ให้คบใครก็จะไม่คบ

578
00:37:06,432 --> 00:37:07,558
ให้ฉันบอกแกเรื่องนี้ไหมคะ

579
00:37:08,768 --> 00:37:10,645
ขอโทษครับ แต่ผมขอพูดอะไรหน่อยนะครับ

580
00:37:11,354 --> 00:37:13,064
อะไรเหรอคะ

581
00:37:13,898 --> 00:37:14,898
ผมน่ะ

582
00:37:15,900 --> 00:37:16,943
อยากรู้มาตลอดเลยครับ

583
00:37:19,654 --> 00:37:20,654
ครั้งแรก

584
00:37:21,864 --> 00:37:24,075
ที่พยาบาลดึลเรปฏิเสธผม

585
00:37:26,118 --> 00:37:27,119
เขาบอกว่าถ้าคบกับเขา

586
00:37:27,870 --> 00:37:29,205
ก็เหมือนเหยียบขี้ครับ

587
00:37:32,917 --> 00:37:34,043
คนที่เปล่งประกายขนาดนั้น

588
00:37:35,878 --> 00:37:37,213
ทำไมถึงพูดแบบนั้นออกมา

589
00:37:38,422 --> 00:37:39,548
ผมไม่เคยเข้าใจเลย

590
00:37:42,134 --> 00:37:45,179
แต่พอได้เจอกับคุณแม่แล้วก็พอจะเข้าใจครับ

591
00:37:46,597 --> 00:37:47,597
พูดอะไรของคุณคะ

592
00:37:48,182 --> 00:37:49,182
กลับดีๆ นะครับ

593
00:37:49,517 --> 00:37:50,726
ผมคงไปส่งไม่ได้ครับ

594
00:38:08,536 --> 00:38:11,163
ขอโทษนะคะที่ทำให้ต้องเจอสถานการณ์แย่ๆ
เพราะคนแบบนั้น

595
00:38:13,040 --> 00:38:14,040
ฉัน

596
00:38:15,710 --> 00:38:17,044
ไม่กล้าสู้หน้าคุณหมอแล้วค่ะ

597
00:38:17,670 --> 00:38:18,796
- พยาบาลดึลเร
- คุณหมอ

598
00:38:22,300 --> 00:38:23,342
เราเลิกกันเถอะค่ะ

599
00:38:28,222 --> 00:38:29,222
พูดใหม่สิครับ

600
00:38:29,807 --> 00:38:30,891
เราจบกันแค่นี้ดีกว่าค่ะ

601
00:38:34,270 --> 00:38:36,355
ยังไงฉันก็ไม่ได้ชอบคุณหมอขนาดนั้นอยู่แล้วค่ะ

602
00:38:37,064 --> 00:38:38,441
ไม่ได้หวังจะคบกันยืนยาวด้วยค่ะ

603
00:38:40,651 --> 00:38:42,320
ตอนนี้ฉันเริ่มเบื่อๆ แล้วละค่ะ

604
00:38:45,281 --> 00:38:48,034
คิดซะว่าแค่กิ๊กกันสนุกๆ ชั่วคราวก็พอค่ะ

605
00:38:50,119 --> 00:38:51,454
แล้วทำไมถึงไม่มองผมเลยครับ

606
00:38:53,456 --> 00:38:56,250
ทำไมถึงหลบตาผมครับ

607
00:38:57,793 --> 00:38:59,462
ทำไมถึงเอาแต่พูดในสิ่งที่ไม่ได้รู้สึกครับ

608
00:39:04,050 --> 00:39:05,676
แล้วจะให้ฉันทำยังไงคะ

609
00:39:07,511 --> 00:39:10,765
แม่ฉันไม่ใช่คนที่จะยอมจบง่ายๆ แค่นี้แน่ค่ะ

610
00:39:11,891 --> 00:39:15,019
ถ้าคุณหมอคบกับฉัน
ก็ยังต้องเจอกับแม่ฉันอีกเรื่อยๆ ค่ะ

611
00:39:16,062 --> 00:39:17,062
ฉันไม่อยาก

612
00:39:19,690 --> 00:39:21,734
ให้คุณหมอต้องมาส่งเสียดูแลแม่ด้วยกันกับฉันค่ะ

613
00:39:21,817 --> 00:39:22,817
ผมน่ะ

614
00:39:23,944 --> 00:39:26,530
ไม่คิดจะส่งเสียดูแลคุณแม่
ด้วยกันกับพยาบาลดึลเรครับ

615
00:39:27,281 --> 00:39:28,281
ผมน่ะ

616
00:39:28,866 --> 00:39:30,910
ไม่มีความคิดที่จะเลิกกับพยาบาลดึลเรด้วยครับ

617
00:39:33,496 --> 00:39:34,705
เพราะคุณหมอ

618
00:39:38,250 --> 00:39:39,960
ทำให้ฉันรู้ว่าความฝันมันเป็นยังไงค่ะ

619
00:39:43,506 --> 00:39:45,257
แต่ฉันอยากตื่นจากความฝันนั้นแล้วค่ะ

620
00:39:46,175 --> 00:39:47,593
ยังไงคนอย่างฉัน

621
00:39:49,762 --> 00:39:51,764
ก็ไม่เหมาะจะมีความฝันอยู่แล้วค่ะ

622
00:39:52,807 --> 00:39:53,807
เพราะงั้น

623
00:39:54,809 --> 00:39:56,310
อย่าให้มันแย่กว่านี้ เลิกกันเถอะค่ะ

624
00:39:56,394 --> 00:39:57,394
ไม่ครับ!

625
00:39:57,770 --> 00:40:00,106
โรคของพยาบาลดึลเรคือ "แม่" ครับ

626
00:40:00,689 --> 00:40:03,818
เป็นพ่อแม่ประสาอะไรถึงทำกับลูกแบบนั้น

627
00:40:04,360 --> 00:40:05,611
เขาเป็นแม่ของฉันไง

628
00:40:08,447 --> 00:40:09,532
เพราะงั้นเลิกกันเถอะค่ะ

629
00:40:10,074 --> 00:40:11,074
พยาบาลดึลเร

630
00:40:13,869 --> 00:40:14,870
ตัดขาดจากแม่เถอะครับ

631
00:40:16,956 --> 00:40:17,956
พยาบาลดึลเร

632
00:40:19,500 --> 00:40:22,336
สมควรได้รับการปฏิบัติที่ดีกว่านี้

633
00:40:23,712 --> 00:40:24,712
ผม

634
00:40:25,840 --> 00:40:27,007
จะทำให้คุณได้รับรู้เองครับ

635
00:40:29,802 --> 00:40:31,262
ผมจะคอยอยู่เคียงข้างคุณ

636
00:40:32,430 --> 00:40:36,600
ทำให้คุณรู้ว่าคุณมีค่าแค่ไหน

637
00:40:38,853 --> 00:40:39,937
เป็นครั้งแรก

638
00:40:41,689 --> 00:40:43,566
ที่มีคนบอกให้ฉันตัดขาดจากแม่

639
00:40:44,650 --> 00:40:45,650
ทำให้คุณรู้

640
00:40:47,111 --> 00:40:48,362
ว่าคุณเป็นคนที่วิเศษขนาดไหน

641
00:40:49,989 --> 00:40:50,989
ผมจะทำให้คุณรู้ครับ

642
00:41:13,637 --> 00:41:14,722
เริ่มกินได้แล้วสินะ

643
00:41:16,432 --> 00:41:18,267
ดาอึน ลองกินเห็ดหอมดูสิ

644
00:41:19,268 --> 00:41:21,312
อันนี้เห็ดที่ขึ้นเอง กลิ่นเลยหอมสุดๆ เลย

645
00:41:21,812 --> 00:41:23,939
หากินยากมากเลยนะ
แต่แม่เจอตอนไปซูเปอร์พอดี

646
00:41:24,440 --> 00:41:26,192
กินของตามฤดูกาลดีต่อสุขภาพมากนะ

647
00:41:29,195 --> 00:41:30,529
แม่ คือว่าหนู

648
00:41:30,613 --> 00:41:33,240
อือ ทำไม เอาอะไรเหรอ

649
00:41:34,617 --> 00:41:35,617
ขอโทษนะ

650
00:41:37,953 --> 00:41:39,330
ขอโทษที่หนูพยายามฆ่าตัวตาย

651
00:41:42,166 --> 00:41:45,085
หนูไม่รู้เลยว่าตัวเองป่วยหนักขนาดนั้น

652
00:41:51,050 --> 00:41:52,050
ไม่เป็นไร

653
00:41:52,885 --> 00:41:54,094
ลูกยังมีชีวิตอยู่ก็ดีแล้ว

654
00:41:58,182 --> 00:42:01,435
ต่อจากนี้ไปขอแค่มีชีวิตอยู่ก็พอแล้ว

655
00:42:08,275 --> 00:42:09,693
หนูจะรีบหายป่วยนะ

656
00:42:12,196 --> 00:42:13,196
โอเค

657
00:42:19,578 --> 00:42:22,581
ละครเรตติ้งอันดับหนึ่งของสัปดาห์นี้
คือเรื่อง "สามีสองคน"

658
00:42:22,665 --> 00:42:25,793
เด็กในเรื่องลืมตาตื่นขึ้นมา
แล้วร้องเรียกพ่อแท้ๆ ของตัวเองใหญ่เลย

659
00:42:25,876 --> 00:42:27,211
ฉันนี่น้ำตาไหลพรากๆ

660
00:42:28,003 --> 00:42:29,505
แต่ช้าก่อน มันมีจุดหักมุม

661
00:42:30,339 --> 00:42:34,385
ไขกระดูกของเด็กไม่ตรงกับพ่อแท้ๆ
แต่ดันตรงกับพ่อเลี้ยงนี่สิ

662
00:42:35,636 --> 00:42:36,637
อึ้งไปเลยใช่ไหมล่ะ

663
00:42:36,720 --> 00:42:38,389
ออกจากโรงพยาบาลแล้วมาดูด้วยกันนะ

664
00:42:40,057 --> 00:42:41,057
อะไร

665
00:42:43,310 --> 00:42:44,395
ขอบคุณนะ

666
00:42:44,979 --> 00:42:45,979
เรื่องอะไร

667
00:42:46,480 --> 00:42:50,651
ฉันรู้ว่าทำไมนายถึงเล่าเรื่องละคร
ที่นายไม่ได้ชอบดูเลยให้ฉันฟัง

668
00:42:58,784 --> 00:43:00,035
เรื่องนี้สนุกเหรอ

669
00:43:00,661 --> 00:43:01,912
เห็นดูเรื่องนี้ตลอดเลย

670
00:43:02,913 --> 00:43:03,913
อันนี้

671
00:43:04,999 --> 00:43:06,667
ผมดูเพราะอยากไปเล่าให้ดาอึนฟังครับ

672
00:43:07,543 --> 00:43:08,543
เล่าให้ดาอึนฟังเหรอ

673
00:43:09,962 --> 00:43:12,131
ความอยากรู้ตอนต่อไปของละคร

674
00:43:13,299 --> 00:43:14,842
อาจทำให้อยากมีชีวิตอยู่ต่อก็ได้นี่ครับ

675
00:43:17,511 --> 00:43:20,306
ผมเห็นสัมภาษณ์คนเขียนบทละครคนนึงครับ

676
00:43:21,765 --> 00:43:23,309
เขาบอกว่าอยากเขียนบทละคร

677
00:43:23,892 --> 00:43:25,811
ที่ทำให้คนที่จะกระโดดจากสะพานแม่น้ำฮัน

678
00:43:26,812 --> 00:43:29,440
คิดขึ้นมาว่า "ละครเรื่องนั้นเป็นยังไงต่อนะ"

679
00:43:29,523 --> 00:43:31,900
แล้วกลับบ้านไปดูแทนครับ

680
00:43:32,526 --> 00:43:35,237
พอผมฟังแล้วก็พอจะ
นึกออกเลยครับว่ามันเป็นยังไง

681
00:43:36,280 --> 00:43:40,451
ไม่ว่าจะเป็น "ตากชุดชั้นในหรือยังนะ"

682
00:43:41,035 --> 00:43:44,204
หรือว่า "ซ่อนไดอารี่ไว้ก่อนออกมาหรือยังนะ"

683
00:43:44,288 --> 00:43:46,457
เหตุผลเล็กๆ น้อยๆ เหล่านั้น

684
00:43:47,291 --> 00:43:49,084
อาจทำให้คนเราไม่อยากตายแล้วก็ได้ครับ

685
00:43:50,419 --> 00:43:52,838
ผมก็อยากให้ดาอึนคิดแบบนั้นครับ

686
00:43:54,089 --> 00:43:57,092
ถึงจะเป็นเพราะอยากรู้ตอนต่อไปของละคร

687
00:43:58,010 --> 00:43:59,010
แต่ผมก็อยากให้เขา

688
00:44:00,387 --> 00:44:01,427
มีชีวิตอยู่ต่อไปอีกวันครับ

689
00:44:03,223 --> 00:44:06,602
ต้องมาทนดูละครที่ไม่ชอบดูคงลำบากแย่เลย

690
00:44:10,439 --> 00:44:11,815
ดูๆ ไปก็สนุกดีนั่นแหละ

691
00:44:12,900 --> 00:44:14,360
ขอบคุณมากนะ

692
00:44:15,361 --> 00:44:16,737
ทำไมเอาแต่พูดว่าขอบคุณล่ะ

693
00:44:18,030 --> 00:44:19,281
ฉันรู้สึกผิดนะ

694
00:44:21,659 --> 00:44:22,659
นี่ ดาอึน

695
00:44:24,370 --> 00:44:25,370
ฉันขอโทษจริงๆ นะ

696
00:44:26,288 --> 00:44:27,581
ตอนนั้นฉันไม่รู้อะไรเลย

697
00:44:29,792 --> 00:44:31,585
ตอนที่เธอกำลังลำบากฉันก็ทำตัวงี่เง่า

698
00:44:32,711 --> 00:44:34,963
บอกให้คนที่ไม่มีแรงใส่รองเท้าด้วยซ้ำ
ออกไปข้างนอก

699
00:44:35,631 --> 00:44:38,842
พูดกับคนที่อยากตายว่า
จะเป็นจะตายยังไงก็ไม่ยุ่งด้วยแล้ว

700
00:44:41,303 --> 00:44:43,013
ขอบคุณนะที่พูดแบบนั้น

701
00:44:44,890 --> 00:44:47,685
ขอบคุณที่พยายามพาฉันออกไปข้างนอกด้วย

702
00:44:48,560 --> 00:44:54,441
ขอบคุณจริงๆ
ที่อยู่เคียงข้างฉันเสมอนะ ซงยูชาน

703
00:44:57,861 --> 00:44:59,947
ฉันจะอยู่เคียงข้างเธอตลอดไป

704
00:45:00,030 --> 00:45:01,615
จนกว่าเธอจะเบื่อเลย

705
00:45:03,200 --> 00:45:04,284
แล้วเป็นไงต่อ

706
00:45:05,369 --> 00:45:06,369
อะไร

707
00:45:06,704 --> 00:45:08,372
ที่ว่าไขกระดูกตรงกับพ่อเลี้ยงน่ะ

708
00:45:10,874 --> 00:45:12,584
เออใช่ เรื่องนั้น

709
00:45:12,668 --> 00:45:15,629
เพราะพ่อเลี้ยงปลอมผลตรวจน่ะ

710
00:45:15,713 --> 00:45:17,131
- โอ้โฮ อะไรกันเนี่ย
- อึ้งล่ะสิ

711
00:45:20,175 --> 00:45:21,885
- คุณจองดาอึน
- ค่ะ

712
00:45:25,514 --> 00:45:28,892
คุณพยาบาลคะ อันนี้ยาที่ฉันกินประจำใช่ไหมคะ

713
00:45:28,976 --> 00:45:29,810
ใช่ค่ะ

714
00:45:29,893 --> 00:45:32,146
ที่จริงฉันมีอาการวิตกกังวลด้วย

715
00:45:32,229 --> 00:45:35,274
ช่วยเพิ่มยาซาแน็กซ์ให้ด้วยได้ไหมคะ

716
00:45:36,066 --> 00:45:37,860
เดี๋ยวฉันแจ้งคุณหมอเจ้าของไข้

717
00:45:37,943 --> 00:45:39,820
- แล้วจะเอายามาให้นะคะ
- ค่ะ

718
00:45:45,492 --> 00:45:46,492
ดีค่ะ

719
00:45:47,870 --> 00:45:49,288
มีอีกอย่างค่ะ

720
00:45:49,997 --> 00:45:50,997
เชิญพูดเลยค่ะ

721
00:45:52,875 --> 00:45:53,875
ฉัน

722
00:45:54,251 --> 00:45:55,252
เรื่องอะไรเหรอคะ

723
00:45:58,380 --> 00:45:59,923
ฉันท้องผูกน่ะค่ะ

724
00:46:00,466 --> 00:46:03,469
ช่วยใช้นิ้วสวนทวารหนักให้หน่อยได้ไหมคะ

725
00:46:04,845 --> 00:46:08,348
ฉันคงท้องผูกจากยาต้านเศร้าน่ะค่ะ

726
00:46:09,266 --> 00:46:10,559
อ๋อ ท้องผูก

727
00:46:11,059 --> 00:46:12,059
ได้ค่ะ

728
00:46:13,061 --> 00:46:14,229
ขอบคุณค่ะ

729
00:46:15,856 --> 00:46:17,274
มาทางนี้กันนะครับ

730
00:46:17,983 --> 00:46:21,361
ค่อยๆ ไม่เป็นไรนะครับ คุณซงแอชิน

731
00:46:23,822 --> 00:46:24,823
คุณแอชินคะ

732
00:46:25,574 --> 00:46:27,242
เมื่อกี้ตอนทานมื้อเที่ยงเสร็จ

733
00:46:27,326 --> 00:46:29,787
ที่ฉันแจ้งว่าจะต้องตรวจคลื่นไฟฟ้าสมอง
จำได้ใช่ไหมคะ

734
00:46:31,121 --> 00:46:33,081
เราเลื่อนการตรวจนี้ไม่ได้อีกแล้วน่ะค่ะ

735
00:46:33,749 --> 00:46:37,336
แต่ว่าจะต้องถอดหมวกออกเพื่อตรวจนะคะ

736
00:46:37,920 --> 00:46:39,755
ตรวจแป๊บเดียวก็เสร็จค่ะ

737
00:46:40,380 --> 00:46:43,050
เราจะช่วยถอดหมวกออกแป๊บนึงนะคะ

738
00:46:43,842 --> 00:46:44,927
คุณซงแอชินครับ

739
00:46:46,261 --> 00:46:47,471
ขออนุญาตจับไว้สักครู่นะครับ

740
00:46:48,263 --> 00:46:49,097
ไม่เป็นไรนะครับ

741
00:46:49,181 --> 00:46:51,600
แป๊บเดียวเสร็จค่ะ อดทนนิดนึงนะคะ

742
00:46:51,683 --> 00:46:54,478
อย่านะ! ไม่!

743
00:46:54,561 --> 00:46:55,979
- เจ็บตรงไหนคะ
- ใจเย็นครับ

744
00:46:56,063 --> 00:46:56,980
อย่านะ!

745
00:46:57,064 --> 00:46:58,816
มีอะไร เกิดอะไรขึ้น

746
00:46:58,899 --> 00:47:01,026
ฉันจะถอดหมวกเพราะต้องตรวจคลื่นไฟฟ้าสมอง

747
00:47:01,652 --> 00:47:04,488
- คุณแอชิน ตกใจเหรอคะ ไม่เป็นไรนะคะ
- ยาระงับประสาท

748
00:47:04,571 --> 00:47:05,656
พอได้แล้ว!

749
00:47:06,156 --> 00:47:07,156
แอชิน

750
00:50:17,472 --> 00:50:20,976
(ตัวละคร สถานที่ องค์กร
และเหตุการณ์ในละครเรื่องนี้)

751
00:50:21,059 --> 00:50:24,062
(ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับความเป็นจริง)

752
00:50:24,146 --> 00:50:26,148
คำบรรยายโดย อภิชญา บุญรินทร์