1
00:00:17,350 --> 00:00:18,601
- เอ๊ย
- [ชาย] โห…

2
00:00:18,685 --> 00:00:20,645
- [หญิงหัวเราะ]
- คุณคัง

3
00:00:20,729 --> 00:00:24,232
- เมื่อกี้เรียกว่าตีได้สวยแล้ว
- [หญิงหัวเราะต่อเนื่อง]

4
00:00:24,315 --> 00:00:26,234
- โอ๊ะ คุณเนี่ย
- [วอนซ็อก] เอ๊ย ผมคงต้องตามคุณ

5
00:00:26,317 --> 00:00:27,902
ไปออกไดรฟ์บ้างแล้วละครับ

6
00:00:27,986 --> 00:00:29,863
- ฝีมือไม่ได้เลย [หัวเราะ]
- [หัวเราะ]

7
00:00:29,946 --> 00:00:31,656
อยากไปก็ไปได้เลย

8
00:00:31,740 --> 00:00:35,577
อ๊ะ ปิดเทอมคราวเนี้ย
จะส่งจูอึนไปเรียนภาษาด้วยไหมคะ

9
00:00:36,077 --> 00:00:37,203
ไม่รู้สิคะ

10
00:00:37,704 --> 00:00:41,791
- ลูกเรายังเล็กอยู่เลยค่ะ หึ
- อ่ะ พูดอะไรกัน

11
00:00:41,875 --> 00:00:45,086
เรียนภาษายิ่งเริ่มเร็วเท่าไหร่ก็ยิ่งเก่งเร็วนะคะ

12
00:00:45,170 --> 00:00:46,171
ใช่ไหมล่ะคะ

13
00:00:46,838 --> 00:00:48,173
ความจริงฉันก็เป็นห่วง

14
00:00:48,673 --> 00:00:51,176
กลัวว่าแกจะตามเพื่อนๆ ไม่ทันน่ะ

15
00:00:51,676 --> 00:00:52,969
ถ้าปล่อยไว้แบบนี้

16
00:00:53,720 --> 00:00:58,016
- ฉันกลัวลูกๆ จะเป็นเหมือนกับเราน่ะค่ะ
- โธ่ ทำไมพูดแบบนี้ต่อหน้ามัคนายกล่ะ

17
00:00:58,099 --> 00:00:59,642
ก็มันจริงนี่นา

18
00:00:59,726 --> 00:01:03,146
คุณมีความก้าวหน้าเหรอ
เงินเดือนตำรวจก็รู้ๆ กันอยู่อะ

19
00:01:03,229 --> 00:01:05,356
ถ้าเลื่อนตำแหน่งเร็วก็ว่าไปอย่าง

20
00:01:06,024 --> 00:01:09,110
อะ แต่ถ้าหากเราตั้งใจสวดมนต์ภาวนากันไปละก็

21
00:01:09,194 --> 00:01:11,279
อาจจะเกิด
ปาฏิหาริย์ขึ้นก็ได้นะคะ [หัวเราะเบา]

22
00:01:11,362 --> 00:01:13,031
[หัวเราะร่วน] อาเมนครับ [หัวเราะต่อ]

23
00:01:13,114 --> 00:01:16,951
- ค่ะ [หัวเราะ]
- เอ่อ ไหนๆ ก็พูดกันมาแล้ว

24
00:01:17,035 --> 00:01:21,956
คือว่าคุณพ่อน่ะ เมื่ออาทิตย์ก่อน
ก็ไม่ได้มาสวดมนต์ พอจะรู้อะไรไหม

25
00:01:23,333 --> 00:01:24,459
เอ่อ ไม่นะครับ

26
00:01:24,542 --> 00:01:26,461
เห็นคนที่ร้านทำผมคุยกัน

27
00:01:26,961 --> 00:01:30,465
บอกว่าภรรยาคุณพ่อ
ดูกระวนกระวายใจยังไงก็ไม่รู้น่ะสิ

28
00:01:31,007 --> 00:01:34,844
แถมขาดการติดต่อไปได้หลายวันแล้วด้วยนะ
เป็นห่วงเธอเหมือนกันนะคะ

29
00:01:35,512 --> 00:01:40,141
เอ่อ ถ้างั้นเดี๋ยวผมจะลองแวะไปดู
ช่วงออกตรวจแล้วกันนะครับ ไม่ต้องห่วงครับ

30
00:01:40,225 --> 00:01:42,560
- [กลั้วขำ] ดีค่ะ
- ครับ [หัวเราะ]

31
00:01:42,644 --> 00:01:45,063
- [หญิง] ว่าแต่ว่าส่งไปเรียนที่ไหนดีเหรอคะ
- [กระแอม]

32
00:01:45,146 --> 00:01:46,272
ช่วงนี้คนชอบไปแคนาดา…

33
00:02:14,134 --> 00:02:15,927
[เสียงโทรทัศน์ดังแว่วมา]

34
00:02:22,392 --> 00:02:26,646
[ชายในทีวี] หาดโคลนว่าบลูคาร์บอน
เพราะช่วยลดก๊าซเรือนกระจกได้ยังไงครับ

35
00:02:26,729 --> 00:02:28,731
- และวันนี้…
- คุณพ่อครับ

36
00:02:28,815 --> 00:02:30,567
[ชายในทีวี]
จะช่วยไขข้อข้องใจว่าประเทศเรา…

37
00:02:30,650 --> 00:02:34,529
อุ๊ย [หัวเราะเบา] อยู่นี่เองเหรอครับคุณพ่อ

38
00:02:34,612 --> 00:02:38,408
กับศาสตราจารย์
โลกศาสตร์สิ่งแวดล้อม ศ.ยุนจีฮงครับ

39
00:02:38,491 --> 00:02:40,827
ครับ สวัสดีครับผมยุนจีฮงครับ

40
00:02:40,910 --> 00:02:42,036
ศาสตราจารย์ยุนครับ

41
00:02:42,120 --> 00:02:46,040
[คุณพ่อพูดงึมงำ] ศาสตราจารย์ยุน
ยูเนสโกได้ขึ้นทะเบียน

42
00:02:46,791 --> 00:02:50,253
หาดโคลนของเกาหลี ดังที่ได้กล่าวไป…

43
00:02:50,336 --> 00:02:51,462
คุณพ่อครับ

44
00:02:51,546 --> 00:02:53,131
[ศ.ยุน] เอ่อ ก่อนอื่นเลยเนี่ย…

45
00:02:55,675 --> 00:02:57,135
โดยทั่วไปแล้ว

46
00:02:57,218 --> 00:03:01,931
คนก็พูดกันว่า
จะต้องมีเงื่อนไขทางด้านสมุทรศาสตร์

47
00:03:02,015 --> 00:03:03,808
งั้นผมขออนุญาตนะครับ

48
00:03:03,892 --> 00:03:05,977
[ศ.ยุน] มีประมาณ สามอย่างเห็นจะได้…

49
00:03:06,060 --> 00:03:08,062
[คุณพ่อพูดพึมพำ] ประมาณสามอย่างเห็นจะได้…

50
00:03:08,146 --> 00:03:10,440
[ศ.ยุน] ในกรณีของเกาหลีนั้น…

51
00:03:11,316 --> 00:03:12,483
เรามี…

52
00:03:12,567 --> 00:03:14,569
[ดนตรีสยองเบาและดังขึ้น]

53
00:03:18,156 --> 00:03:20,742
[ศ.ยุน] ซึ่งเราสามารถทำได้นะครับ…

54
00:03:22,577 --> 00:03:23,536
[เสียงหยิบปืน]

55
00:03:24,245 --> 00:03:25,538
คุณพ่อครับ โอ๊ย

56
00:03:25,622 --> 00:03:26,873
[เสียงปืนตกพื้น]

57
00:03:28,875 --> 00:03:30,251
[ปรสิตคำรามเสียงแหบ]

58
00:03:31,127 --> 00:03:32,086
[วอนซ็อกครางเจ็บ]

59
00:03:33,213 --> 00:03:37,800
[ตะโกน] อะไรวะเนี่ย [ละล่ำละลัก] ตัวอะไร

60
00:03:37,884 --> 00:03:39,886
[ร้องหวาดกลัว]

61
00:03:39,969 --> 00:03:43,056
[เสียงทื่อ] ตำ รวจ งั้นเหรอ

62
00:03:43,139 --> 00:03:45,683
[ร้องเหวอ] อะไรเนี่ย

63
00:03:48,895 --> 00:03:53,900
เผ่าพันธุ์ของเรา
ได้เกิดมาพร้อมกับคำสั่งอยู่หนึ่งอย่าง

64
00:03:54,817 --> 00:03:55,944
นั่นก็คือ

65
00:03:56,569 --> 00:03:58,238
- กินมนุษย์
- [ปรสิตขู่ฟ่อ]

66
00:03:58,321 --> 00:04:03,034
เพราะฉะนั้น ฉันก็เลย
ได้ลองศึกษาเกี่ยวกับมนุษย์และโลกมนุษย์

67
00:04:04,494 --> 00:04:07,580
ฉันพบว่ามนุษย์แตกต่างจากเผ่าพันธุ์อื่น

68
00:04:08,539 --> 00:04:11,334
- เพราะเอาชีวิตรอดได้ด้วย…
- [ปรสิตร้องเสียงแหลม]

69
00:04:11,417 --> 00:04:12,377
วิธีน่าสนุก

70
00:04:13,002 --> 00:04:14,128
[ครางหวาดกลัว]

71
00:04:14,212 --> 00:04:16,547
- ไม่จำเป็นต้องกลัวฉันหรอก
- [วอนซ็อกครางหงิง]

72
00:04:17,632 --> 00:04:22,011
- ฉันแค่ต้องการจะยื่นข้อเสนอกับนาย
- [วอนซ็อกครางหงิง]

73
00:04:22,095 --> 00:04:23,054
มันไม่ใช่

74
00:04:24,097 --> 00:04:26,391
ข้อเสนอที่แย่สำหรับนายหรอก

75
00:04:28,017 --> 00:04:29,644
ถ้านายไม่รับข้อเสนอ

76
00:04:30,812 --> 00:04:31,646
นายก็…

77
00:04:32,814 --> 00:04:33,898
จะต้องตายที่นี่

78
00:04:33,982 --> 00:04:37,360
[วอนซ็อกหายใจเสียงสั่น ครางเสียงสั่น]

79
00:04:39,195 --> 00:04:40,029
[คุณพ่อ] ฉัน…

80
00:04:42,615 --> 00:04:44,450
ไม่อยากควบคุมมนุษย์คนเดียว

81
00:04:44,951 --> 00:04:47,245
ฉันอยากเป็นผู้นำขององค์กรมนุษย์

82
00:04:48,871 --> 00:04:50,790
เมื่อได้เป็นผู้นำองค์กรมนุษย์

83
00:04:51,291 --> 00:04:52,500
ฉันก็อยากจะ

84
00:04:54,002 --> 00:04:55,837
ยึดครององค์กรนั้น

85
00:04:57,547 --> 00:05:01,342
- [ปรสิตแผดเสียง]
- [ร้องดังอย่างหวาดกลัว]

86
00:05:03,094 --> 00:05:04,512
[ถอนหายใจ กระแอม]

87
00:05:07,807 --> 00:05:08,850
[ถอนหายใจแรง]

88
00:05:10,226 --> 00:05:12,103
[เสียงทื่อ] ทำไมถึงยิ้มแปลกๆ แบบนั้น

89
00:05:12,770 --> 00:05:15,023
ตอนนี้เราควรจะทำสีหน้าจริงจังไม่ใช่เหรอ

90
00:05:15,940 --> 00:05:18,318
พี่นี่ปรับตัวได้ไวตามคาดนะ

91
00:05:18,818 --> 00:05:20,486
[สูดลมผ่านฟัน] อ๋อ แล้วก็เอ่อ

92
00:05:21,821 --> 00:05:23,781
ถ้าแผนการของเราสำเร็จล่ะก็

93
00:05:25,908 --> 00:05:30,580
อย่างน้อยๆ ผมก็ควรจะได้เป็นสมาชิกสภา
ผมถึงจะช่วยพี่ได้นะครับ

94
00:05:32,290 --> 00:05:34,417
นายเป็นได้ทุกอย่างตามที่นายต้องการ

95
00:05:36,586 --> 00:05:38,588
องค์กรมนุษย์จะตกเป็นของเรา

96
00:05:45,720 --> 00:05:48,931
[ผู้สื่อข่าวคุยกันงึมงำ]

97
00:05:59,233 --> 00:06:01,652
(สถานีตำรวจนัมอิล การแถลงข่าวพิเศษ
เกี่ยวกับปรสิตในอำเภอนัมอิล)

98
00:06:05,865 --> 00:06:06,949
[ชอลมิน] สวัสดีครับ

99
00:06:07,033 --> 00:06:10,411
ผมคิมชอลมิน หัวหน้าทีมสาม
แผนกอาชญากรรมร้ายแรงครับ

100
00:06:11,079 --> 00:06:16,084
วันนี้ผมจะมาพูดถึง
ความคืบหน้าของคดีปรสิตให้ได้ทราบกัน

101
00:06:17,710 --> 00:06:19,253
ไม่นานมานี้ตำรวจนัมอิล

102
00:06:19,754 --> 00:06:23,466
ได้ร่วมกับหน่วยพิเศษด้านปรสิต
ได้วางแผนกวาดล้างครั้งใหญ่

103
00:06:23,549 --> 00:06:26,052
ซึ่งผลก็คือ เราสามารถกวาดล้างปรสิต

104
00:06:26,135 --> 00:06:29,764
ที่อยู่ในพื้นที่อำเภอนัมอิลไปได้จนเกือบจะหมด

105
00:06:30,556 --> 00:06:32,266
เหลือเพียงแค่ไม่กี่ตัว

106
00:06:32,350 --> 00:06:35,228
ที่ยังซ่อนตัวอยู่ในพื้นที่นี้ครับ

107
00:06:35,311 --> 00:06:41,150
ด้วยเหตุนี้ แม้เราจะยังจัด
เทศกาลดนตรีเพื่อเปิดอนุสรณ์สถานตามเดิม

108
00:06:41,234 --> 00:06:44,904
แต่ก็อย่างที่บอก
จนกว่าเราจะจัดการพวกมันได้สิ้นซาก

109
00:06:44,987 --> 00:06:49,575
ขอให้ประชาชนระวังตัวเอาไว้ให้ดี
และอย่าได้ประมาทเป็นอันขาดครับ

110
00:06:53,413 --> 00:06:54,747
ในส่วนต่อไป

111
00:06:55,248 --> 00:06:58,251
ผมจะเปิดเผยข้อมูลใหม่ที่คณะกรรมการเห็นชอบ

112
00:06:58,751 --> 00:07:00,420
ให้เผยแพร่ได้ในวันนี้

113
00:07:00,503 --> 00:07:03,881
- [เสียงจับถุงพลาสติก]
- นางสาวจองซูอินอายุ 29

114
00:07:04,382 --> 00:07:07,218
และนางซอลคยองฮีอายุ 45

115
00:07:08,302 --> 00:07:11,347
ทั้งคู่พักอาศัยอยู่ในอำเภอนัมอิล

116
00:07:11,431 --> 00:07:14,142
เป็นผู้หญิงสูงประมาณ 160 ต้นๆ ครับ

117
00:07:15,143 --> 00:07:16,436
ทั้งสองคนในภาพนี้…

118
00:07:16,519 --> 00:07:19,105
- 6,800 วอนค่ะ
- มีความเป็นไปได้สูงที่จะเป็นปรสิต

119
00:07:19,188 --> 00:07:24,360
หากว่าพบเจอทั้งคู่
หรือพบใครก็ตามที่ทำตัวให้น่าสงสัย

120
00:07:24,444 --> 00:07:28,156
ขอความร่วมมือทุกคนแจ้งข้อมูลมาที่สภ.นัมอิล

121
00:07:28,739 --> 00:07:31,075
หรือว่าหน่วยพิเศษด้านปรสิตนะครับ

122
00:07:31,826 --> 00:07:34,912
ข้อมูลส่วนตัวนี้จะอยู่บนเว็บไซต์ของกรมตำรวจ

123
00:07:34,996 --> 00:07:37,331
เพื่อให้ประชาชนทุกคนได้เห็นโดยทั่วกัน

124
00:07:38,833 --> 00:07:42,920
ผมต้องขอฝากสื่อมวลชน
และประชาชนทุกคนด้วยนะครับ

125
00:07:43,004 --> 00:07:46,591
ผมจะรอฟังข่าว
และการให้ความร่วมมือจากทุกคนนะครับ

126
00:07:46,674 --> 00:07:49,719
หน้าเธอโชว์หราขนาดเนี้ย ต้องระวังแล้ว

127
00:07:49,802 --> 00:07:53,389
- [หญิง อ่านข่าว] จากการเปิดเผยข้อมูลว่า…
- ทำไมถึงได้เล่นใหญ่ขนาดนี้

128
00:07:54,182 --> 00:07:56,601
นายกเทศมนตรีนัมชอนจะไปร่วมเทศกาล

129
00:07:57,768 --> 00:08:01,022
ถ้าไฮดี้กับสัตว์ประหลาดนั่นโผล่ไป
ก็คงวุ่นวายเปล่าๆ

130
00:08:01,105 --> 00:08:04,233
- [หญิง อ่านข่าว] ข่าวต่อไปนะคะ…
- มันคิดจะเข้าไปอยู่ในร่างนายกฯ ยังไงเล่า

131
00:08:04,317 --> 00:08:05,735
[หญิง อ่านข่าว] คาดว่าเป็นปรสิต…

132
00:08:05,818 --> 00:08:07,111
[เสียงมือถือสั่น]

133
00:08:07,195 --> 00:08:09,113
(พี่คยองฮี)

134
00:08:14,702 --> 00:08:15,536
ฮัลโหล

135
00:08:16,412 --> 00:08:17,455
ฉันคือพี่นาย

136
00:08:18,414 --> 00:08:21,459
นังบ้านี่ อย่ามาพูดจาพล่อยๆ แบบนั้นนะ

137
00:08:22,126 --> 00:08:22,960
มาเจอกัน

138
00:08:23,586 --> 00:08:25,796
[แค่นขำ] เห็นฉันบ้าหรือไงถึงจะไปเจอเธอ

139
00:08:27,423 --> 00:08:29,467
ให้เผ่าพันธุ์เราที่อยู่กับนายคุย

140
00:08:29,967 --> 00:08:31,677
น่าจะคุยรู้เรื่องกว่านายเยอะ

141
00:08:31,761 --> 00:08:32,970
หุบปากซะ

142
00:08:35,681 --> 00:08:36,641
ฉันเอง

143
00:08:36,724 --> 00:08:39,810
ถ้าเห็นข่าวคงรู้ว่าเธอกับฉันอยู่ในสภาพเดียวกัน

144
00:08:40,811 --> 00:08:42,021
มาเจอกันตอนนี้เลย

145
00:08:43,189 --> 00:08:45,274
ฉันอยู่สวนพฤกษศาสตร์ชองอิล

146
00:08:46,400 --> 00:08:47,652
[เสียงตัดสาย]

147
00:08:48,569 --> 00:08:50,196
จะไปจริงๆ เหรอ

148
00:08:51,572 --> 00:08:53,741
หนอนตัวที่ฆ่าลุงและยึดร่างเขา

149
00:08:54,242 --> 00:08:57,203
คิดจะเป็นนายกเทศมนตรีเมืองที่มีคนนับแสน

150
00:08:59,872 --> 00:09:02,416
แล้วยังไง เราจะไปทำอะไรได้เล่า

151
00:09:02,500 --> 00:09:05,169
เราถึงต้องหาพรรคพวกเพิ่มยังไงเล่า

152
00:09:06,921 --> 00:09:07,880
[ถอนใจหน่าย]

153
00:09:21,269 --> 00:09:22,728
[ดนตรีเปิดเรื่อง]

154
00:09:52,174 --> 00:09:55,595
(ปรสิต: เดอะ เกรย์)

155
00:10:02,977 --> 00:10:03,811
[ชอลมิน] ขอบคุณมาก

156
00:10:04,520 --> 00:10:05,354
ครับ

157
00:10:11,819 --> 00:10:13,904
เอ่อ แถลงเมื่อกี้ฉันฟังแล้วนะคะ

158
00:10:14,614 --> 00:10:15,865
[ชอลมิน] อ๋อ ครับ

159
00:10:17,116 --> 00:10:20,286
ผมว่าทุกอย่าง
ก็เป็นไปตามที่คุยกันนะ มีอะไรเหรอครับ

160
00:10:20,369 --> 00:10:22,747
เปล่าค่ะ ฉันไม่ได้มีปัญหาอะไร

161
00:10:22,830 --> 00:10:27,084
ฉันแค่เห็นคุณพยายามปกป้องจองซูอินมาโดยตลอด

162
00:10:28,878 --> 00:10:31,547
แต่มาวันนี้คุณกลับเปลี่ยนท่าทีซะอย่างงั้น

163
00:10:33,215 --> 00:10:34,383
งั้นเหรอครับ

164
00:10:35,551 --> 00:10:38,846
ความปลอดภัยย่อมต้องมาก่อน
ความรู้สึกส่วนตัวอยู่แล้วครับ

165
00:10:39,722 --> 00:10:40,556
อย่างงั้นเหรอคะ

166
00:10:41,724 --> 00:10:43,517
ก่อนหน้านี้ตอนที่เราบุกไปที่โบสถ์

167
00:10:43,601 --> 00:10:46,312
คุณได้เจอสิ่งของ
ของเด็กคนนั้นที่นั่นด้วยใช่ไหมคะ

168
00:10:47,188 --> 00:10:49,065
ของที่คุณซ่อนเอาไว้อยู่ในกระเป๋า

169
00:10:49,690 --> 00:10:52,902
แล้วคุณก็ไปสวนสนุก
เพื่อเช็คว่าใช่ของของเธอไหม

170
00:10:53,861 --> 00:10:55,529
ของที่ว่านั่นคืออะไรคะ

171
00:11:00,368 --> 00:11:02,161
[วอนซ็อก] ตอนนี้ของนั่นสำคัญด้วยเหรอครับ

172
00:11:08,000 --> 00:11:10,419
คุณแค่พยายามจะปฏิเสธ

173
00:11:10,503 --> 00:11:13,297
หรือว่าเพราะคุณจำไม่ได้จริงๆ กันแน่

174
00:11:14,006 --> 00:11:15,758
ฉันดูไม่ออกเลย

175
00:11:16,717 --> 00:11:18,719
[วอนซ็อกหัวเราะแห้ง]

176
00:11:18,803 --> 00:11:21,430
เอ่อ พอดีเขาเป็นพวกใจอ่อนน่ะครับ

177
00:11:21,514 --> 00:11:23,349
ถ้างั้นเราขอตัวก่อนนะครับ นะ

178
00:11:24,475 --> 00:11:25,476
ไปครับ

179
00:11:30,022 --> 00:11:31,440
[ชอลมิน] เธอกำลังสงสัยฉัน

180
00:11:32,024 --> 00:11:33,526
กำจัดทิ้งซะเลยสิครับ

181
00:11:34,110 --> 00:11:36,362
- เราต้องใช้วิธีที่แนบเนียน
- ยังไงอะ

182
00:11:38,406 --> 00:11:39,824
วิธีแบบมนุษย์ไง

183
00:11:40,616 --> 00:11:42,118
เราจะต้องใช้องค์กร

184
00:11:42,868 --> 00:11:44,120
[ดนตรีอันตราย]

185
00:11:52,378 --> 00:11:55,005
[คังอู] ใช่ที่นี่แน่เหรอ นัดเจอที่นี่เนี่ยนะ

186
00:11:56,507 --> 00:11:57,425
ฉันรับรู้ได้

187
00:11:58,175 --> 00:11:59,385
เธออยู่ข้างในนั่น

188
00:12:01,554 --> 00:12:03,347
ทำไมต้องนัดมาที่แบบนี้ด้วยอะ

189
00:12:03,973 --> 00:12:05,641
[คังอูหายใจเข้าลึก]

190
00:12:06,350 --> 00:12:08,978
ถ้าปะทะกับไฮดี้ขึ้นมาคงวุ่นวายแน่ รู้ใช่มะ

191
00:12:09,562 --> 00:12:12,523
- [ไฮดี้] เธอคงรู้เรื่องนั้นดีกว่านาย
- มาทุกทีทำไมต้องตาดำวะ

192
00:12:12,606 --> 00:12:14,150
นายรออยู่ที่นี่ก็แล้วกัน

193
00:12:14,942 --> 00:12:15,776
ทำไม

194
00:12:15,860 --> 00:12:19,947
ตอนนี้สิ่งที่น่าห่วงมากที่สุด
คือนายที่มีจิตใจเคียดแค้น

195
00:12:26,036 --> 00:12:28,038
[ดนตรีระทึกบรรยากาศตึงเครียด]

196
00:12:45,264 --> 00:12:46,682
[ไฮดี้] เธอเรียกฉันมาทำไม

197
00:12:47,850 --> 00:12:50,519
เพราะฉันอยากลงโทษคนที่หักหลังเผ่าพันธุ์

198
00:12:51,312 --> 00:12:54,315
อดีตบาทหลวงควอนฮยอกจูหรือสายสืบคิมชอลมิน

199
00:12:55,357 --> 00:12:56,609
เราจะต้องฆ่าเขา

200
00:12:57,818 --> 00:13:00,780
เห็นที่ประกาศออกขนาดนั้นแล้วยังไม่รู้อีกเหรอ

201
00:13:01,572 --> 00:13:02,907
นั่นมันเป็นกับดัก

202
00:13:03,407 --> 00:13:05,910
เพื่อหวังจะลากไม่ฉันก็เธอไปจัดการ

203
00:13:06,911 --> 00:13:08,454
ถึงจะอย่างนั้นฉันก็ไม่สน

204
00:13:11,874 --> 00:13:13,542
ฉันจะฆ่าเขาให้ได้

205
00:13:14,710 --> 00:13:17,171
แต่ว่าเขาได้ยึดครององค์กรของมนุษย์ไปแล้ว

206
00:13:18,881 --> 00:13:20,800
องค์กรนี่มันช่างน่าทึ่งชะมัด

207
00:13:23,594 --> 00:13:25,596
เมื่ออยู่เพียงลำพังเราอาจจะอ่อนแอ

208
00:13:26,305 --> 00:13:30,392
แต่เมื่อรวมตัวกันเป็นองค์กรแล้ว
ก็จะทำให้แข็งแกร่งและทรงพลังขึ้นมา

209
00:13:32,436 --> 00:13:34,355
เจ้านั่นก็รู้เรื่องนั้นด้วยเหมือนกัน

210
00:13:35,356 --> 00:13:36,690
อยากให้ฉันช่วยเหรอ

211
00:13:38,150 --> 00:13:41,445
เจ้าของร่างฉันอาจจะเห็นด้วย
แต่ฉันไม่เอาด้วยหรอกนะ

212
00:13:44,990 --> 00:13:46,826
เธอก็น่าจะอยากฆ่าเขานี่

213
00:13:47,910 --> 00:13:50,955
นั่นเป็นการตัดสินใจ
อย่างไร้เหตุผลที่ขัดต่อการอยู่รอด

214
00:13:55,334 --> 00:13:56,293
อยู่รอดเหรอ

215
00:13:57,670 --> 00:13:59,964
แค่ได้มีชีวิตอยู่รอดก็พองั้นเหรอ

216
00:14:05,219 --> 00:14:06,929
[แค่นหายใจ]

217
00:14:13,644 --> 00:14:16,313
- [คังอูแค่นเสียง]
- [คยองฮี] ดูอย่างผู้ชายคนนี้สิ

218
00:14:17,106 --> 00:14:19,525
ทั้งที่รู้ว่าอาจตายได้ แต่ยังกล้าโจมตีฉัน

219
00:14:19,608 --> 00:14:21,652
นี่ไม่ใช่การตัดสินใจอย่างมีเหตุผล

220
00:14:22,361 --> 00:14:25,406
แต่ว่าตอนนี้ฉันพอจะเข้าใจ
ความรู้สึกของเขาแล้วล่ะ

221
00:14:25,489 --> 00:14:28,826
ฉันรู้หลังจากที่เขาลงมือฆ่าเผ่าพันธุ์เรา

222
00:14:28,909 --> 00:14:32,037
[เค้นเสียงพูด] แกเป็นใครถึงมาเข้าใจฉัน

223
00:14:33,038 --> 00:14:34,999
เราไม่สามารถอยู่ได้ด้วยตัวเอง

224
00:14:35,875 --> 00:14:37,918
หรือรักษาเผ่าพันธุ์ด้วยการขยายพันธุ์ได้

225
00:14:39,461 --> 00:14:42,548
สิ่งที่ทำได้มีเพียง
การอยู่ในร่างมนุษย์และกัดกินพวกเขา

226
00:14:42,631 --> 00:14:46,468
[แค่นเสียง] แล้วใครใช้ให้เป็นปรสิต

227
00:14:48,888 --> 00:14:52,808
[หายใจเฮือก ไออย่างแรง]

228
00:14:53,601 --> 00:14:54,977
- เหอะ เออะ
- เขาเป็นอะไรไปน่ะ

229
00:14:55,477 --> 00:14:56,312
[คยองฮี] ก็จริง

230
00:14:57,229 --> 00:14:58,689
นั่นไม่ใช่สิ่งที่เราจะเลือกได้

231
00:14:59,607 --> 00:15:01,442
เราเลยทำได้แค่เพียงตั้งคำถาม

232
00:15:04,111 --> 00:15:06,447
"พวกเรามีชีวิตอยู่เพื่ออะไร"

233
00:15:09,116 --> 00:15:10,910
แล้วหนึ่งในพวกเราก็พูดขึ้นมา

234
00:15:12,786 --> 00:15:14,705
ว่าเราต้องปกป้องซึ่งกันและกัน

235
00:15:16,457 --> 00:15:18,959
ต้องกลายเป็นที่พึ่งพาของกันและกัน

236
00:15:20,753 --> 00:15:23,881
เพราะฉะนั้นเราต้อง
อยู่เป็นองค์กรและรอดไปด้วยกัน

237
00:15:25,007 --> 00:15:27,843
คนที่สร้างความหมายของการมีชีวิตอยู่ให้กับเรา

238
00:15:30,512 --> 00:15:32,389
คือคนที่ฉันอยากฆ่าให้ตาย

239
00:15:33,098 --> 00:15:34,141
[คังอู] พูดอะไรโง่ๆ เนี่ย

240
00:15:35,017 --> 00:15:37,102
คนในองค์กรที่พูดอะไรแบบนั้นน่ะ

241
00:15:37,186 --> 00:15:40,105
คือพวกที่หักหลังคนแรก
เพราะว่าหวังเอาตัวรอดทั้งนั้น

242
00:15:42,483 --> 00:15:44,193
นายรู้ไหมว่าเขาต้องการอะไร

243
00:15:44,276 --> 00:15:45,569
[คังอู] อยากรู้ใช่มะ

244
00:15:45,653 --> 00:15:47,404
งานที่จะจัดพรุ่งเนี้ย

245
00:15:47,488 --> 00:15:49,406
นายกเทศมนตรีจะมา

246
00:15:49,490 --> 00:15:52,076
ใช่ มันคงอยากกินสมองนายกฯ คนนั้นละมั้ง

247
00:15:53,202 --> 00:15:55,412
ถ้าเขาได้คุมสมองนายกฯ คนนั้น

248
00:15:55,913 --> 00:15:59,166
พวกนายคงจะอยู่รอด
ในองค์กรมนุษย์ได้ยากกว่าตอนนี้แน่นอน

249
00:16:00,167 --> 00:16:02,169
และสุดท้ายก็คงต้องตายด้วยมือมนุษย์

250
00:16:03,170 --> 00:16:04,463
พวกนายจะเอายังไงล่ะ

251
00:16:05,547 --> 00:16:07,549
[คังอู] นี่ ก่อนไอ้เวรนั่นจะได้ฆ่านายกฯ

252
00:16:07,633 --> 00:16:09,635
เราจะฆ่ามันก่อนแน่

253
00:16:09,718 --> 00:16:11,095
แล้วรายต่อไป

254
00:16:11,887 --> 00:16:13,222
คือเธอ ฮะ

255
00:16:13,806 --> 00:16:16,684
ฉันจะเด็ดหัวโสโครกนั่น
ออกจากร่างพี่สาวฉันให้ได้

256
00:16:17,810 --> 00:16:20,145
ถึงอย่างหลังคงไม่เป็นอย่างที่นายหวัง

257
00:16:20,813 --> 00:16:24,358
แต่เรื่องก่อนหน้านั้น
ถือว่าเรามีเป้าหมายเดียวกัน

258
00:16:27,653 --> 00:16:29,655
[ดนตรีฮึกเหิมขึ้น]

259
00:16:38,372 --> 00:16:41,875
(พิธีเปิดอนุสรณ์สถานผู้นำวีรชนชเวยงแจ)

260
00:16:44,169 --> 00:16:46,171
[เสียงคนจอแจ]

261
00:17:00,352 --> 00:17:02,354
[เสียงโทรศัพท์แว่วมา]

262
00:17:02,438 --> 00:17:04,023
[ดนตรีระทึก]

263
00:17:10,195 --> 00:17:12,614
ที่ฉันเคยขอไป ผลออกมาหรือยังคะ

264
00:17:15,701 --> 00:17:17,244
ค่ะ ฉันจะรีบไป

265
00:17:19,747 --> 00:17:23,000
[ชาย] นี่คือภาพศพหมาล่าเนื้อเบอร์หนึ่ง
ที่เป็นปรสิตครับ

266
00:17:23,083 --> 00:17:24,334
ส่วนภาพนี้

267
00:17:24,418 --> 00:17:27,129
คืออาวุธของพวกปรสิตที่พบในหลายคดี

268
00:17:27,212 --> 00:17:29,381
โดยพวกมันจะเปลี่ยนร่างให้เป็นลักษณะนี้ครับ

269
00:17:30,049 --> 00:17:32,885
มีอะไรสร้างบาดแผลที่คล้ายกันได้หรือเปล่า

270
00:17:32,968 --> 00:17:36,472
เอ่อ พวกเราลองสร้างบาดแผลที่มีลักษณะนี้

271
00:17:36,555 --> 00:17:38,515
โดยใช้มีดทำครัวมากรีดที่คอ

272
00:17:38,599 --> 00:17:40,809
และได้เป็นแบบที่คล้ายคลึงกันครับ

273
00:17:40,893 --> 00:17:44,396
งั้นถ้ามีคนจงใจสร้างอาวุธแบบนั้นขึ้นมา

274
00:17:44,480 --> 00:17:47,691
เพื่อทำให้ดูเหมือนว่า
ปรสิตเป็นคนฆ่า แบบนั้นก็ได้ใช่ไหมคะ

275
00:17:48,942 --> 00:17:51,945
ครับ มันเป็นส่วนที่เราเผลอมองข้ามกันไป

276
00:17:52,029 --> 00:17:55,032
แต่ก็เป็นไปได้ที่มันจะเป็นแบบนั้นนะครับ

277
00:17:55,532 --> 00:17:57,493
เราสืบสวนใหม่อีกครั้งดีไหมครับ

278
00:17:57,576 --> 00:17:59,453
[ดนตรีตึงเครียดบรรเลงต่อเนื่อง]

279
00:17:59,536 --> 00:18:00,370
ไม่ละค่ะ

280
00:18:00,871 --> 00:18:04,500
ตอนนี้ยังไม่มีอะไรชัดเจน
เก็บเป็นความลับก่อนนะคะ

281
00:18:04,583 --> 00:18:05,918
- ครับ
- [เสียงมือถือสั่น]

282
00:18:09,421 --> 00:18:10,839
ใช่ อยู่สน.

283
00:18:12,341 --> 00:18:13,175
ฮะ

284
00:18:13,675 --> 00:18:14,676
[เสียงฝีเท้าเร่งรีบ]

285
00:18:15,969 --> 00:18:17,679
[หายใจแรง]

286
00:18:17,763 --> 00:18:18,889
[ซางซู] อ๋อ หัวหน้าชเว

287
00:18:19,389 --> 00:18:21,225
เราได้รับรายงานมาว่า

288
00:18:21,308 --> 00:18:25,229
เห็นสัญลักษณ์เหมือนกับที่โบสถ์แซจิน
อยู่ที่โบสถ์แห่งหนึ่งในจังหวัดคังวอน

289
00:18:26,230 --> 00:18:27,397
รายงานเหรอ

290
00:18:27,481 --> 00:18:29,108
จากทางไหนแล้วก็เมื่อไหร่คะ

291
00:18:29,608 --> 00:18:33,237
สายสืบคิมชอลมินได้รับแจ้ง
จากบุคคลนิรนาม เลยแจ้งมาที่ศูนย์ครับ

292
00:18:33,320 --> 00:18:34,446
[จุนกยอง] สายสืบคิมเหรอ

293
00:18:36,782 --> 00:18:39,409
[ซางซู] ในเมื่อปรสิตที่นัมอิล
ถูกกวาดล้างใกล้หมดแล้ว

294
00:18:39,493 --> 00:18:42,496
ผมว่าทีมสามของคุณ
ก็ควรจะย้ายไปจังหวัดคังวอนได้

295
00:18:43,122 --> 00:18:44,414
หัวหน้าชเวคิดว่ายังไงครับ

296
00:18:44,498 --> 00:18:48,418
[จึ๊ปาก] เราจะไม่ตรวจสอบกันก่อนเหรอคะ
ว่ามันมีความน่าเชื่อถือแค่ไหนอะ

297
00:18:48,502 --> 00:18:51,213
ผมถึงได้ให้ทีมเกรย์ไปตรวจสอบเองยังไงล่ะครับ

298
00:18:51,296 --> 00:18:52,756
ถ้าเป็นไปได้ตอนนี้เลย

299
00:18:54,049 --> 00:18:55,717
แล้วปรสิตที่นี่ล่ะคะ

300
00:18:55,801 --> 00:19:00,222
ตอนนี้พวกมันเหลือไม่ค่อยมากแล้ว
ผมว่าตำรวจท้องถิ่นน่าจะจัดการได้

301
00:19:01,056 --> 00:19:04,893
ผมขอให้ทีมเกรย์
รีบย้ายไปดำเนินการที่จังหวัดคังวอนได้

302
00:19:05,686 --> 00:19:06,728
[ถอนหายใจ]

303
00:19:07,771 --> 00:19:09,773
[เสียงคนพลุกพล่าน]

304
00:19:09,857 --> 00:19:11,859
[ดนตรีระทึกเร้าใจ]

305
00:19:19,491 --> 00:19:21,326
[วอนซ็อก] ทีมที่ต้องไปล่วงหน้าเตรียมพร้อม

306
00:19:21,410 --> 00:19:23,120
- พวกนายไปทางโน้นเลย
- [ชาย] ครับ

307
00:19:23,203 --> 00:19:25,122
ทำไมดูยุ่งกันจังเลย

308
00:19:25,205 --> 00:19:28,584
พวกเขาไปดูแลความปลอดภัยที่งาน
คงไปคุ้มกันท่านนายกฯ ครับ

309
00:19:28,667 --> 00:19:30,919
[คนคุยกันงึมงำ]

310
00:19:34,506 --> 00:19:36,508
[เสียงไซเรนดังแว่ว]

311
00:19:39,136 --> 00:19:40,095
[เสียงเปิดประตูรถ]

312
00:19:48,520 --> 00:19:50,522
[ดนตรีลุ้นระทึก]

313
00:19:52,482 --> 00:19:54,484
[ไซเรนดัง]

314
00:20:01,992 --> 00:20:03,202
[เสียงมือถือสั่น]

315
00:20:06,580 --> 00:20:07,915
[หัวเราะหึ]

316
00:20:13,045 --> 00:20:15,797
ค่า นี่เบอร์คุณจองซูอินค่ะ

317
00:20:16,381 --> 00:20:17,216
[ไฮดี้] ฉันเอง

318
00:20:18,425 --> 00:20:21,220
จองซูอิน หรือว่าสัตว์ประหลาดนั่นกันล่ะ

319
00:20:21,303 --> 00:20:23,722
ใช่ ฉันคือสัตว์ประหลาดที่เธออยากฆ่าไงล่ะ

320
00:20:24,806 --> 00:20:27,476
[สูดหายใจ] คุยจนจะผูกพันกันแล้ว

321
00:20:28,185 --> 00:20:29,478
มีเรื่องอะไรเหรอ

322
00:20:30,354 --> 00:20:32,105
มีเรื่องที่เราพลาดไป

323
00:20:32,689 --> 00:20:36,318
สายสืบคังวอนซ็อก
เป็นอย่างที่เธอบอก เขาไม่ใช่ปรสิต

324
00:20:37,736 --> 00:20:38,654
เขาเป็นมนุษย์

325
00:20:38,737 --> 00:20:41,740
แต่ร่วมมือกับบาทหลวงซึ่งเป็นหัวหน้าปรสิต

326
00:20:42,241 --> 00:20:45,744
เขาเป็นคนฆ่าหมาล่าเนื้อที่เธอหวงนักหนา

327
00:20:47,162 --> 00:20:50,582
แถมช่วยให้บาทหลวง
ย้ายไปอยู่ในร่างสายสืบคิมซอลมิน

328
00:20:50,666 --> 00:20:51,833
[จุนกยองหัวเราะ]

329
00:20:53,168 --> 00:20:55,337
ไหนบอกว่าพวกเขาเป็นปรสิตทั้งคู่ไง

330
00:20:56,296 --> 00:20:57,839
สรุปว่าเป็นหนอนบ่อนไส้งั้นเหรอ

331
00:20:58,757 --> 00:21:02,094
ปรสิตที่เคยอยู่ฝ่ายเดียว
กับบาทหลวงเป็นคนบอกฉันเอง

332
00:21:02,844 --> 00:21:04,972
ยังมีปัญหาที่ใหญ่กว่านั้นอีก

333
00:21:05,472 --> 00:21:06,807
เป้าหมายสุดท้ายของพวกมัน

334
00:21:07,641 --> 00:21:11,103
คือฆ่านายกเทศมนตรีในงาน
แล้วเข้าไปอยู่ในร่างของเขา

335
00:21:12,771 --> 00:21:14,940
- ไงนะ
- เชื่อที่ฉันพูดเถอะ

336
00:21:15,023 --> 00:21:16,733
เราเองก็กำลังจะไปที่นั่น

337
00:21:16,817 --> 00:21:18,443
เพื่อฆ่าเขาทิ้งซะ

338
00:21:19,236 --> 00:21:22,531
ถ้าเราพลาดก็ควรจะมีสักคนที่ทำสำเร็จแทนเรา

339
00:21:22,614 --> 00:21:26,576
เพราะฉะนั้นพวกเธอควรมา
มาช่วยเราฆ่ามันให้สิ้นซาก

340
00:21:36,837 --> 00:21:38,505
เป็นไง เธอว่าไงบ้าง

341
00:21:39,089 --> 00:21:39,923
ไม่ได้ว่าไง

342
00:21:40,549 --> 00:21:44,886
ฉันจะเก็บแรงไว้
เพื่อใช้ในงานเทศกาลที่ใกล้จะมาถึง

343
00:21:44,970 --> 00:21:47,139
[คังอู] เอาเถอะ เอาเลย หลับเลย

344
00:21:49,850 --> 00:21:51,852
[เสียงไซเรนดังลั่น]

345
00:21:55,731 --> 00:21:59,443
[ซูอิน] แล้วคังวอนซ็อกนั่น
ก็พาเขาไปหาบาทหลวงจนถูกตัดคอ

346
00:22:00,068 --> 00:22:03,613
แล้วไอ้ปรสิตนั่นก็เข้าไปอยู่ในร่างลุง
แล้วปลอมตัวเป็นลุงอยู่

347
00:22:03,697 --> 00:22:05,615
ทำไมคุณถึงไม่เชื่อฉันบ้าง!

348
00:22:08,035 --> 00:22:09,286
- กลับรถ
- ครับ

349
00:22:10,329 --> 00:22:11,997
เอ่อ หัวหน้าไม่ไปคังวอนเหรอ

350
00:22:12,497 --> 00:22:15,292
ฉันรับผิดชอบเอง กลับรถเดี๋ยวนี้เลย

351
00:22:16,043 --> 00:22:16,877
เข้าใจแล้วครับ

352
00:22:18,712 --> 00:22:20,714
[ล้อบดถนนเอี๊ยดอ๊าด]

353
00:22:28,972 --> 00:22:30,307
[ดนตรีฮิปฮอปสนุกสนาน]

354
00:22:30,390 --> 00:22:32,392
[กลุ่มคนเฮฮาเชียร์]

355
00:22:51,370 --> 00:22:52,829
[ชาย] เอ้า มองกล้องหน่อยนะคร้าบ

356
00:22:54,289 --> 00:22:56,291
[นักข่าวชุลมุน เสียงชัตเตอร์รัว]

357
00:22:57,501 --> 00:22:59,211
[คนในงานพูดคุย]

358
00:23:08,303 --> 00:23:09,930
ไม่มีความเคลื่อนไหวเป็นพิเศษ

359
00:23:10,806 --> 00:23:13,058
คงน่าจะกำลังรอจังหวะลงมืออยู่อะ

360
00:23:14,309 --> 00:23:15,268
ทางนั้นเป็นไง

361
00:23:15,352 --> 00:23:16,978
[เสียงพลุจากงานแว่วมา]

362
00:23:18,063 --> 00:23:19,147
ตรงนี้ก็เหมือนกัน

363
00:23:20,440 --> 00:23:22,150
- ให้เข้าไปเลยไหม
- อย่าเพิ่งเลย

364
00:23:22,234 --> 00:23:24,194
รอไปก่อน อย่างที่ไฮดี้บอกแหละ

365
00:23:25,153 --> 00:23:27,781
ถ้าพวกเธอเข้ามา ไอ้เวรนั่นคงรู้ตัวทันที

366
00:23:29,324 --> 00:23:30,700
รักษาระยะห่างไว้

367
00:23:31,201 --> 00:23:33,745
มีอะไรเกิดขึ้นค่อยมา เดี๋ยวฉันคอยดูให้

368
00:23:35,080 --> 00:23:37,165
- [ชาย] ลองทานโฮต็อกสักชิ้นสิครับ
- [นายกฯ] อ๋อ ได้สิ

369
00:23:37,249 --> 00:23:40,168
- นี่เป็นร้านดังที่สุดในอำเภอนัมอิลเลยครับ
- [หัวเราะเบา] อ้อ อย่างงั้นเหรอ

370
00:23:40,252 --> 00:23:41,670
[แม่ค้า] ค่า เชิญได้เลยค่า

371
00:23:42,254 --> 00:23:44,047
- โอ้ นี่น่ากินนะ
- อ๋อ

372
00:23:44,131 --> 00:23:45,424
นี่เลย ท่านนายกฯ มาทั้งที

373
00:23:45,507 --> 00:23:48,093
- ก็ต้องจัดชิ้นใหญ่ๆ เลยนะคะ
- [หัวเราะเบา]

374
00:23:48,176 --> 00:23:51,012
อะนี่ค่า ระวังนะคะมันร้อน [หัวเราะเบา]

375
00:23:51,888 --> 00:23:54,599
- [ร้องตกใจ]
- [แม่ค้า] โอ้คุณพระ ระวังค่า

376
00:23:54,683 --> 00:23:56,268
[นายกฯ หัวเราะ]

377
00:23:56,351 --> 00:23:59,229
แหม ตัวแป้งนี่เหนียวหนึบ
แถมรสชาติอร่อยมากครับ

378
00:24:00,105 --> 00:24:02,774
- นี่ทำจากแป้งสาลีที่ปลูกที่นี่ใช่ไหมครับเนี่ย
- อ๋อ

379
00:24:02,858 --> 00:24:04,943
- แป้งนำเข้าค่ะ
- เออะ

380
00:24:05,569 --> 00:24:08,864
[หัวเราะร่วน] แต่ถ้าเป็น
เรื่องฝีมือการทำอาหารนะครับ

381
00:24:08,947 --> 00:24:11,158
อำเภอของเราขึ้นชื่อที่สุดแล้วครับ

382
00:24:11,241 --> 00:24:12,409
[ทุกคนหัวเราะ]

383
00:24:12,492 --> 00:24:14,119
โด่งดังเรื่องฝีมือสินะครับเนี่ย

384
00:24:14,202 --> 00:24:16,163
- ใช่แล้วครับ
- ค่ะ ดังเรื่องฝีมือค่ะ

385
00:24:16,246 --> 00:24:17,664
[สามคนหัวเราะ]

386
00:24:20,709 --> 00:24:22,335
นี่พวกนาย ไปเช็คเส้นทาง

387
00:24:22,419 --> 00:24:25,797
- แล้วก็รอประจำที่จุดต่อไปได้เลย ไปซะ
- ครับ เข้าใจแล้วครับ

388
00:24:30,635 --> 00:24:31,803
มันจำเป็นด้วยเหรอ

389
00:24:33,263 --> 00:24:35,098
ถึงมีตำรวจมนุษย์อยู่ก็เถอะ

390
00:24:35,182 --> 00:24:39,102
แต่ถ้าฉันลุยพร้อมไฮดี้ ก็น่าจะจัดการพวกมันได้นี่

391
00:24:42,814 --> 00:24:45,358
มันไม่ได้เป็นเพราะว่าไฮดี้กลัวหรอกนะ

392
00:24:47,736 --> 00:24:48,904
แต่เป็นเพราะฉัน

393
00:24:49,404 --> 00:24:50,864
เธอกลัวฉันมีอันตราย

394
00:24:53,325 --> 00:24:54,826
เธอโชคร้ายที่ดันมา…

395
00:24:56,161 --> 00:24:59,456
เข้าร่างคนใกล้ตายอย่างฉัน
ทั้งที่มีคนอยู่มากมาย

396
00:25:01,416 --> 00:25:03,335
เลยคุมสมองฉันไม่ได้เต็มร้อย

397
00:25:05,086 --> 00:25:08,006
เพราะฉันต้องรอดก่อน เธอถึงจะมีชีวิตอยู่ได้

398
00:25:09,925 --> 00:25:11,968
สุดท้ายเธอก็เลยมีความบกพร่อง

399
00:25:13,553 --> 00:25:16,431
ใช้พลังได้นานสุดไม่เกิน 10-15 นาที

400
00:25:19,142 --> 00:25:22,562
ไม่สามารถย้ายร่าง
เหมือนเจ้านั่นหรือเหมือนคุณได้

401
00:25:24,981 --> 00:25:25,815
มิน่าล่ะ

402
00:25:27,150 --> 00:25:28,610
เธอถึงได้แข็งแกร่ง

403
00:25:29,653 --> 00:25:30,487
ฮะ

404
00:25:30,987 --> 00:25:35,534
ปกติเผ่าพันธุ์เรา เมื่อได้ครอบครอง
ร่างกายของมนุษย์เป็นครั้งแรก

405
00:25:35,617 --> 00:25:37,953
ก็จะไม่คิดว่าร่างนั้นเป็นส่วนหนึ่งของตัวเอง

406
00:25:38,912 --> 00:25:41,957
มันก็คงคล้ายกับเวลาที่มนุษย์ขับรถน่ะแหละ

407
00:25:42,874 --> 00:25:45,210
ถ้าพังหรือไม่สะดวกสบายก็ทิ้งได้

408
00:25:47,128 --> 00:25:49,172
แต่ไฮดี้กลับทำแบบนั้นไม่ได้

409
00:25:50,090 --> 00:25:52,008
เพราะต้องปกป้องส่วนหนึ่งของตัวเอง

410
00:25:53,134 --> 00:25:55,136
ไฮดี้จึงต้องแข็งแกร่งเข้าไว้

411
00:25:55,637 --> 00:25:57,722
และต้องต่อสู้อย่างเอาเป็นเอาตาย

412
00:25:58,557 --> 00:25:59,975
เพื่อที่จะปกป้องเธอ

413
00:26:06,731 --> 00:26:08,775
[เสียงวี้ดดังยาว]

414
00:26:08,858 --> 00:26:09,859
เคลื่อนไหวกันแล้ว

415
00:26:10,527 --> 00:26:11,361
ไหน ที่ไหน

416
00:26:14,114 --> 00:26:15,865
[ดนตรีระทึกเร้าใจ]

417
00:26:28,336 --> 00:26:29,504
[คนโวยวาย]

418
00:26:33,633 --> 00:26:34,843
[ชาย] ท่านครับ หนีเร็วเข้า

419
00:26:42,392 --> 00:26:44,394
[ไซเรนดัง]

420
00:26:48,648 --> 00:26:50,442
[เสียงรถวุ่นวาย เสียงไซเรน]

421
00:26:51,276 --> 00:26:52,777
[ชาย 1] เข้าไปในงานเดี๋ยวนี้เลย

422
00:26:52,861 --> 00:26:54,362
[ชาย 2] ไปเลย เข้าไป เร็วเข้า

423
00:26:55,822 --> 00:26:57,824
[ดนตรีระทึกใจ]

424
00:27:07,125 --> 00:27:09,127
[หายใจแรง]

425
00:27:11,421 --> 00:27:12,881
พวกนายไปหาท่านนายกฯ

426
00:27:12,964 --> 00:27:13,965
เข้าใจแล้วครับ

427
00:27:16,259 --> 00:27:18,762
[ชายร้องเจ็บปวด]

428
00:27:19,763 --> 00:27:21,931
[นายกฯ ครางหวาดกลัว]

429
00:27:23,892 --> 00:27:26,144
- [นายกร้องตกใจ]
- [เสียงคนกรี๊ดกร๊าด]

430
00:27:26,227 --> 00:27:28,146
[วอนซ็อกตะโกนดัง]

431
00:27:37,364 --> 00:27:39,032
[เสียงปืน]

432
00:27:39,741 --> 00:27:41,368
มันบ้าไปแล้วเหรอวะ

433
00:27:43,370 --> 00:27:44,204
[ร้องเจ็บ]

434
00:27:45,705 --> 00:27:47,415
ทำไมยังไม่รีบหนีอีก

435
00:27:47,499 --> 00:27:48,500
เร็วเข้า ลุกครับ

436
00:27:51,169 --> 00:27:53,296
เร็วเข้า มันพานายกฯ เข้าไปในตึกแล้ว

437
00:27:53,380 --> 00:27:55,048
[กระหืดกระหอบ] นี่ พวกเธอมาเดี๋ยวนี้เลย

438
00:27:55,715 --> 00:27:57,008
[หายใจหอบ]

439
00:27:58,968 --> 00:28:00,345
- [เสียงปืน]
- [ซูอินกรี๊ด]

440
00:28:01,888 --> 00:28:04,015
จองซูอิน ยอมแพ้สักทีเถอะ

441
00:28:05,100 --> 00:28:05,934
ออกมา

442
00:28:06,935 --> 00:28:09,354
[ไฮดี้] ฉันรับมือผู้หญิงคนนั้นเอง เธอไปเลย

443
00:28:10,980 --> 00:28:13,566
ดีมาก ทำตามที่เราสั่งแต่โดยดีเถอะ

444
00:28:15,610 --> 00:28:17,070
แม่งเอ๊ย [หอบแฮก]

445
00:28:20,907 --> 00:28:22,909
[ดนตรีลุ้นระทึก]

446
00:28:31,209 --> 00:28:32,669
[เสียงขึ้นปืน ยิงปืน]

447
00:28:40,719 --> 00:28:43,054
[จุนกยองร้องเจ็บ]

448
00:28:43,138 --> 00:28:44,556
[หายใจหอบ]

449
00:28:44,639 --> 00:28:46,307
[ไฮดี้] ต้องฆ่าฉันให้ได้เลยเหรอ

450
00:28:49,310 --> 00:28:51,187
เป้าหมายของเราก็คือการมีชีวิตอยู่

451
00:28:52,647 --> 00:28:56,401
ฉันไม่อยากทำร้ายเธอหรือว่าใครทั้งนั้น

452
00:28:57,694 --> 00:28:58,903
เธอเลือกเองก็แล้วกัน

453
00:29:09,372 --> 00:29:10,206
ทางนี้ค่ะ

454
00:29:24,304 --> 00:29:25,138
อะไรเนี่ย

455
00:29:26,264 --> 00:29:27,265
ไม่มีหัวเหรอ

456
00:29:33,354 --> 00:29:34,189
ทางไหนนะ

457
00:29:34,773 --> 00:29:36,566
ด้านหลังเหรอ เข้าใจแล้ว

458
00:29:37,400 --> 00:29:39,110
รถรออยู่ลานจอดประตูหลังครับ

459
00:29:39,944 --> 00:29:41,154
[หายใจหอบ]

460
00:29:41,237 --> 00:29:43,031
[นายกฯ] ลานจอดประตูหลัง ลานจอดประตูหลัง

461
00:29:43,698 --> 00:29:44,783
[ชาย] ผมว่าเรารีบไปดีกว่า

462
00:29:46,868 --> 00:29:47,911
[ร้องตกใจ]

463
00:29:48,536 --> 00:29:49,913
[ร้องขัดขืน]

464
00:29:56,252 --> 00:29:59,506
[นายกร้องตกใจ หายใจหอบ]

465
00:30:03,927 --> 00:30:05,428
แม่งเอ๊ย

466
00:30:06,554 --> 00:30:07,430
เฮ้ย!

467
00:30:11,559 --> 00:30:13,770
- [นายกตกใจ]
- [คังอู] พวกเดียวกันครับ พวกเดียวกัน

468
00:30:25,240 --> 00:30:27,200
[เสียงแทง เสียงแตกดังโป๊ะ]

469
00:30:30,495 --> 00:30:32,497
[ดนตรีตึงเครียด]

470
00:30:38,753 --> 00:30:40,755
[เสียงก๊องแก๊ง]

471
00:30:45,677 --> 00:30:47,637
[หายใจแรง]

472
00:30:49,806 --> 00:30:50,974
[หายใจหอบ]

473
00:30:54,519 --> 00:30:56,980
มันไม่มีร่าง อีกไม่นานก็ตาย พานายก…

474
00:30:57,063 --> 00:30:58,606
- [เสียงปัง]
- [คยองฮีร้องเจ็บ]

475
00:31:00,650 --> 00:31:04,279
[วอนซ็อกร้องตกใจ เจ็บปวด]

476
00:31:08,533 --> 00:31:11,077
[คังอู] นี่ [พูดละล่ำละลัก] เธอเป็นไงบ้างอะ

477
00:31:20,420 --> 00:31:22,297
[คังอูหายใจแรง]

478
00:31:25,091 --> 00:31:26,175
[คังอูร้องตกใจ]

479
00:31:36,769 --> 00:31:37,770
ฉันขอโทษ…

480
00:31:39,272 --> 00:31:40,106
นายด้วยนะ

481
00:31:49,616 --> 00:31:50,992
[คยองฮีร้องเจ็บ]

482
00:31:56,247 --> 00:31:57,123
[สะอื้น]

483
00:32:13,890 --> 00:32:15,892
[คังอูสะอื้น]

484
00:32:20,688 --> 00:32:22,690
[หายใจเสียงสั่น]

485
00:32:30,782 --> 00:32:32,075
[วอนซ็อกฮึดฮัด]

486
00:32:35,370 --> 00:32:36,871
[พูดอึกอัก] ทนได้นานแค่ไหนครับ

487
00:32:37,622 --> 00:32:38,790
[หายใจหอบ]

488
00:32:41,334 --> 00:32:43,336
โธ่ ทำยังไงดีล่ะเนี่ย

489
00:32:44,087 --> 00:32:45,797
ไม่มีร่างไหนให้คุณอยู่แล้วครับ

490
00:32:47,048 --> 00:32:49,050
ว่าไง…

491
00:32:52,804 --> 00:32:54,847
[เสียงหลอมรวมร่าง]

492
00:33:00,645 --> 00:33:02,647
[ดนตรีเหิมเกริม]

493
00:33:29,590 --> 00:33:31,092
[คังอู] ไหนครับ ต้องไปทางไหน

494
00:33:31,801 --> 00:33:34,053
- [หายใจแรง]
- ด้านหลัง ลานจอดประตูหลัง

495
00:33:34,137 --> 00:33:36,139
- ต้องไปทางนั้น
- ด้านหลังเหรอ [ลุกลี้ลุกลน]

496
00:33:37,098 --> 00:33:38,641
- [เสียงดังเอี๊ยด]
- [ดนตรีลุ้นระทึก]

497
00:33:39,392 --> 00:33:40,435
[นายกฯ ร้องกลัว]

498
00:34:04,500 --> 00:34:06,377
[ดนตรีลุ้นระทึก]

499
00:34:21,517 --> 00:34:22,643
[ตะโกนลั่น]

500
00:34:25,271 --> 00:34:26,147
รีบๆ ไปสิ

501
00:34:31,903 --> 00:34:32,737
[คังอู] ทางขวาๆ

502
00:34:33,321 --> 00:34:35,239
[นายกฯ ร้องตกใจ]

503
00:34:36,032 --> 00:34:37,200
[ร้องโวยวาย]

504
00:34:40,745 --> 00:34:42,163
[นายกฯ ร้องกลัว]

505
00:34:52,298 --> 00:34:53,883
นายรีบพาเขาหนีไปเร็วเข้า

506
00:34:53,966 --> 00:34:58,763
[หายใจแรง] ไฮดี้ เอ่อ นี่ซูอิน
เดี๋ยวฉันกลับมารับเธอนะ

507
00:35:04,977 --> 00:35:07,146
[ดนตรีเร้าใจบรรเลงต่อเนื่อง]

508
00:35:55,027 --> 00:35:57,029
- [คังอู] นี่ ไปเร็วเข้า
- [ชาย] ท่านนายกฯ

509
00:35:57,113 --> 00:35:58,948
- ปลอดภัยดีไหมครับ
- [คังอู] ไปให้ไกลที่สุดเลย

510
00:36:01,200 --> 00:36:02,660
- แม่งเอ๊ย
- [ปิดประตูรถยนต์]

511
00:36:11,127 --> 00:36:13,129
[ดนตรีตึงเครียด]

512
00:36:25,516 --> 00:36:26,350
[วอนซ็อก] กลายพันธุ์

513
00:36:28,019 --> 00:36:30,730
ทำไมตอนนั้น ตอนเธอมาที่โบสถ์

514
00:36:30,813 --> 00:36:33,649
ถึงได้เลือกยืนอยู่ฝ่ายมนุษย์แทนที่จะเป็นเรา

515
00:36:34,609 --> 00:36:38,154
เพราะฉันไม่คิดว่าพวกนาย
จะยอมรับพวกกลายพันธุ์แบบฉัน

516
00:36:38,821 --> 00:36:40,531
[วอนซ็อก] ทำไมถึงได้คิดแบบนั้น

517
00:36:43,034 --> 00:36:45,161
เพราะว่านายคล้ายกับมนุษย์มากเกินไป

518
00:36:46,120 --> 00:36:50,208
[วอนซ็อก] ฉันคล้ายกับมนุษย์
อย่างนั้นเหรอ [หัวเราะร่า]

519
00:36:50,291 --> 00:36:52,543
ใช่ เธอพูดถูกต้อง

520
00:36:53,878 --> 00:36:57,798
ทั้งฉันและมนุษย์ต่างก็ไม่ยอมรับ
พวกที่กลายพันธุ์แบบเธอ

521
00:36:58,549 --> 00:37:02,136
แต่นั่นแหละ คือสิ่งที่ทำให้องค์กรมนุษย์แข็งแกร่ง

522
00:37:02,720 --> 00:37:07,350
เรียกพวกส่วนมากว่าปกติ
และเรียกแทนพวกกลายพันธุ์ส่วนน้อยว่าไม่ปกติ

523
00:37:07,433 --> 00:37:11,187
รับการสนับสนุนจากส่วนใหญ่
และทำให้องค์กรเข้มแข็งขึ้น

524
00:37:11,687 --> 00:37:13,147
และสิ่งมีชีวิตที่ยิ่งใหญ่

525
00:37:13,231 --> 00:37:16,275
ที่เรียกว่าองค์กรมนุษย์ก็ได้ถือกำเนิดขึ้น

526
00:37:16,984 --> 00:37:21,697
สิ่งมีชีวิตที่เปราะบางอย่างพวกเรา
ไม่มีวันเทียบกับพลังของมันได้

527
00:37:22,782 --> 00:37:27,745
องค์กรของมนุษย์จะยอมเสียสละ
มนุษย์ที่เป็นพวกส่วนใหญ่เพื่อเป้าหมายเดียว

528
00:37:29,997 --> 00:37:33,542
และจากนั้น
หลังจากที่เป้าหมายนั้นบรรลุผลสำเร็จ

529
00:37:35,002 --> 00:37:38,547
ผู้ที่ได้รับการสรรเสริญ
จะมีเพียงคนที่เป็นผู้นำเท่านั้น

530
00:37:39,048 --> 00:37:40,258
[ดนตรีฮึกเหิมขึ้น]

531
00:37:40,841 --> 00:37:42,802
เหมือนอนุสรณ์สถานแห่งนี้ยังไง

532
00:38:04,949 --> 00:38:05,783
จองซูอิน

533
00:38:06,659 --> 00:38:08,035
[หายใจแรง]

534
00:38:11,122 --> 00:38:11,956
ไฮดี้

535
00:38:12,748 --> 00:38:15,167
ซูอินน่ะ ฮะ ซูอิน

536
00:38:16,502 --> 00:38:17,753
[สะอื้น] โธ่เว้ย

537
00:38:23,175 --> 00:38:26,846
[วอนซ็อก] เธอยังจำคำสั่ง
ที่เราได้รับหลังจากที่เกิดมาได้ไหม

538
00:38:27,805 --> 00:38:29,515
จงควบคุมสมองของมนุษย์

539
00:38:30,599 --> 00:38:31,809
ความหมายของคำสั่งนั้น

540
00:38:32,476 --> 00:38:35,396
อาจไม่ใช่การควบคุมสมองแบบตรงตัวก็ได้

541
00:38:36,605 --> 00:38:39,191
แต่เป็นการควบคุมสมองของผู้นำองค์กร

542
00:38:39,275 --> 00:38:41,110
ของสิ่งมีชีวิตที่ยิ่งใหญ่อย่างมนุษย์

543
00:38:54,373 --> 00:38:56,250
เธอมาร่วมมือกับฉันเถอะ

544
00:38:58,085 --> 00:38:59,086
ถ้าร่วมมือกัน

545
00:39:00,338 --> 00:39:04,050
เราก็จะสามารถคุมสมององค์กรของมนุษย์ได้

546
00:39:07,178 --> 00:39:09,305
- [จุนกยอง] อยู่เฉยๆ อย่าขยับ
- [เสียงเดินในส้นสูง]

547
00:39:18,439 --> 00:39:19,482
[วอนซ็อก] ยิงเลยครับ

548
00:39:23,986 --> 00:39:26,364
[ตะโกน] มัวทำอะไรอยู่ครับหัวหน้า ยิงเธอเลย

549
00:39:29,533 --> 00:39:32,620
ถ้าคุณไม่อยากถูกฟันหัวขาด ก็ยิงเธอซะ!

550
00:39:33,162 --> 00:39:34,288
เร็วเข้า!

551
00:39:52,556 --> 00:39:54,558
- [ตะโกนไร้เสียง]
- [ดนตรีตึงเครียดทวีขึ้น]

552
00:40:00,272 --> 00:40:01,190
[ปรสิตร้องเสียงหลง]

553
00:40:19,333 --> 00:40:21,335
[ดนตรีลุ้นระทึกแล้วตัดจบ]

554
00:40:24,505 --> 00:40:25,756
[เสียงแห้งกรอบ]

555
00:40:30,177 --> 00:40:31,679
[หายใจหอบ]

556
00:40:32,638 --> 00:40:34,890
นี่เธอรู้เหรอว่าฉันจะยิงเจ้านี่น่ะ

557
00:40:36,684 --> 00:40:39,937
ไม่เลย ฉันไม่มีความสามารถในการคาดเดา

558
00:40:41,814 --> 00:40:44,442
แล้วทำไมถึงโจมตีเจ้านั่นแทนที่จะเป็นฉัน

559
00:40:45,776 --> 00:40:47,236
[ไฮดี้] เพราะว่าฉันเชื่อคุณ

560
00:40:47,319 --> 00:40:48,946
[ดนตรีซึ้ง]

561
00:40:50,990 --> 00:40:53,075
จองซูอินเป็นเด็กที่แปลกมาก

562
00:40:53,993 --> 00:40:56,495
แม้ใครจะทำให้เธอเจ็บปวดแค่ไหนก็ตาม

563
00:40:56,996 --> 00:40:59,707
แต่เธอก็ยังไม่ล้มเลิกที่จะเชื่อใจเขา

564
00:41:00,958 --> 00:41:03,002
เธอจะเป็นฝ่ายยื่นมือเข้าไปก่อนเสมอ

565
00:41:04,211 --> 00:41:05,588
เธอเป็นคนแบบนั้นล่ะ

566
00:41:08,424 --> 00:41:09,717
ฉันก็เลยอยากทำตาม

567
00:41:10,718 --> 00:41:12,344
ความเชื่อของเธอ

568
00:41:16,098 --> 00:41:19,894
ก้นบึ้งภายในจิตใจของจองซูอินนั้น
ยังคงเอาแต่คิดถึงผู้คน

569
00:41:21,270 --> 00:41:23,689
เธออยากมีชีวิตอยู่ท่ามกลางผู้คน

570
00:41:25,858 --> 00:41:28,694
[คังอู] ซูอินๆ [กระหืดกระหอบ]

571
00:41:29,487 --> 00:41:31,947
จองซูอิน เธอปลอดภัยไหม

572
00:41:33,491 --> 00:41:35,034
ขอฝากซูอินด้วยนะ

573
00:41:36,368 --> 00:41:38,245
- [ล้มตึง]
- [คังอูฟูมฟาย]

574
00:41:38,329 --> 00:41:40,831
ไม่นะ [ร้องไห้] ซูอิน ไม่นะ

575
00:41:40,915 --> 00:41:44,293
นี่ จองซูอิน [ร้องไห้] นี่ เกิดอะไรขึ้นเนี่ย

576
00:41:44,376 --> 00:41:45,920
นี่ ลืมตาขึ้นมาสิ

577
00:41:46,003 --> 00:41:47,338
[ร้องไห้] ซูอิน

578
00:41:47,421 --> 00:41:48,964
ซูอินๆ [ร้องไห้]

579
00:41:51,550 --> 00:41:52,384
หัวหน้าครับ

580
00:41:53,969 --> 00:41:55,596
รีบพาเด็กนั่นไปโรงพยาบาล

581
00:41:56,263 --> 00:41:59,058
- [คังอูฟูมฟาย]
- เธอเป็นปรสิตไม่ใช่เหรอครับ

582
00:42:02,269 --> 00:42:03,938
- ทั้งคู่เป็นคนปกติ
- [คังอูฟูมฟายต่อเนื่อง]

583
00:42:21,830 --> 00:42:23,040
[ดนตรีหยุด]

584
00:42:56,282 --> 00:42:57,783
[แมวร้อง]

585
00:43:13,424 --> 00:43:14,883
[เสียงฝีเท้าก้าวเข้ามา]

586
00:43:19,680 --> 00:43:21,890
- [คังอู] ทำอะไรอยู่
- อ้อ

587
00:43:25,185 --> 00:43:26,020
ทำงาน

588
00:43:27,271 --> 00:43:28,397
จะเลิกเมื่อไหร่

589
00:43:30,024 --> 00:43:30,983
อีกสองชั่วโมง

590
00:43:35,279 --> 00:43:38,115
[คังอู] เธอตั้งใจทำงานเกินไปไหม
ไม่เหนื่อยเหรอ

591
00:43:40,326 --> 00:43:42,077
[ซูอิน] คุณล่ะ เป็นยังไงบ้าง

592
00:43:42,995 --> 00:43:44,163
ฉันเหรอ [สูดลมผ่านฟัน]

593
00:43:44,663 --> 00:43:46,332
ฉันก็ไปอยู่แก๊งใหม่แล้วละ

594
00:43:47,625 --> 00:43:50,044
โดนขนาดนั้นก็ยังจะไปอยู่ในแก๊งอีกเหรอ

595
00:43:50,794 --> 00:43:52,838
[กลั้วหัวเราะ] ก็ฉันตั้งแก๊งเองไม่ได้นี่

596
00:43:54,131 --> 00:43:56,508
จะให้ฉายเดี่ยวตลอดก็คงไม่ได้อะ

597
00:43:56,592 --> 00:43:58,802
ก็โลกนี้ไม่ได้ใจดีขนาดนั้น

598
00:44:07,686 --> 00:44:08,520
อือ

599
00:44:11,523 --> 00:44:14,485
เจ๋งป่ะล่ะ ทีมเดอะเกรย์ ซอลคังอู

600
00:44:15,569 --> 00:44:18,155
เสื้อผ้านี่ก็ได้มาจากหัวหน้าชเวจุนกยอง

601
00:44:18,656 --> 00:44:19,740
มีประกันสังคมด้วยนะ

602
00:44:21,158 --> 00:44:22,117
อิจฉามะ

603
00:44:23,160 --> 00:44:24,703
ฉันน่ะลังเลอยู่นานเลย

604
00:44:24,787 --> 00:44:27,706
แต่จะทำไงได้อะ คงต้องลองดูสักตั้ง

605
00:44:28,749 --> 00:44:29,583
[ถอนหายใจ]

606
00:44:31,126 --> 00:44:31,960
งั้นเหรอ

607
00:44:33,087 --> 00:44:34,088
ดีแล้วล่ะ

608
00:44:42,221 --> 00:44:43,055
ทำไม

609
00:44:44,306 --> 00:44:45,724
มีอะไรจะพูดงั้นเหรอ

610
00:44:45,808 --> 00:44:48,852
[สูดจมูก] เมื่อวานฉันได้จดหมายมาฉบับนึง

611
00:44:49,770 --> 00:44:50,688
ประเด็นคือ

612
00:44:52,606 --> 00:44:55,025
- ไฮดี้เป็นคนส่งมา
- [เสียงคลี่กระดาษ]

613
00:44:56,735 --> 00:44:58,612
ฉันเอามาให้โดยตรงก็ได้

614
00:44:58,696 --> 00:45:02,116
แต่เธอขอให้ฉันช่วยอ่านด้วยเสียงของคนน่ะ

615
00:45:03,575 --> 00:45:04,952
[กระแอม] เอาละนะ

616
00:45:06,453 --> 00:45:07,788
[เก๊กเสียงหล่อ] "หวัดดีจองซูอิน"

617
00:45:08,288 --> 00:45:11,458
[หัวเราะคิกคัก]
คิดว่าพากย์หนัง ไม่เล่นละ เอ่อ

618
00:45:12,960 --> 00:45:15,587
"ฉันเพิ่งจะเคยเขียนจดหมายเลยดูเกร็งๆ

619
00:45:15,671 --> 00:45:17,047
ช่วยเข้าใจกันด้วยนะ"

620
00:45:18,132 --> 00:45:19,508
"ฉันได้ลองคิดถึงความหมาย

621
00:45:19,591 --> 00:45:23,095
ของการมีชีวิตอยู่
ที่เผ่าพันธุ์เราเคยพูดก่อนหน้านั้น"

622
00:45:24,263 --> 00:45:26,348
"ถึงฉันจะยังไม่ได้คำตอบที่ชัดเจน

623
00:45:27,182 --> 00:45:29,685
แต่ฉันรู้สึกดีใจที่ได้ใช้ร่างเธอ

624
00:45:30,352 --> 00:45:34,732
และรู้สึกโล่งใจที่ไม่สามารถ
ควบคุมสมองของเธอได้แบบเต็มร้อย"

625
00:45:39,611 --> 00:45:41,196
นี่ [กลั้วหัวเราะ] ประโยคเนี้ย

626
00:45:41,697 --> 00:45:44,408
เธออ่านเองเถอะ ฉันอ่านไม่ไหวน้ำตาจะไหล

627
00:45:44,491 --> 00:45:46,034
นี่ อะ

628
00:45:48,912 --> 00:45:50,330
[เสียงฝีเท้าก้าวออกไป]

629
00:46:02,384 --> 00:46:03,385
[คังอู] นี่ซูอิน

630
00:46:04,720 --> 00:46:07,973
หัวหน้าชเวจุนกยองอะ
บอกว่ามีตำแหน่งว่างให้เธอทำ

631
00:46:08,640 --> 00:46:11,935
อย่าเอาแต่อยู่คนเดียว
ถ้าอยากร่วมด้วยก็โทรมาได้เลยนะ

632
00:46:12,728 --> 00:46:13,562
ไปแล้ว

633
00:46:16,315 --> 00:46:17,232
[ถอนใจเบา]

634
00:46:20,194 --> 00:46:23,572
(ไม่ว่าเธอจะชอบหรือไม่ชอบ
เธอก็ไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว)

635
00:46:23,655 --> 00:46:25,657
[ดนตรีสงบเนิบนาบ]

636
00:46:45,260 --> 00:46:46,428
[ลิฟต์ดัง]

637
00:46:51,475 --> 00:46:52,893
สรุปว่าเป็นใครนะ

638
00:46:53,894 --> 00:46:55,729
น่าจะนักข่าวสายสืบสวน

639
00:46:56,230 --> 00:46:59,233
เขาบอกว่าตัวเขา
เป็นสุดยอดผู้เชี่ยวชาญเรื่องปรสิตค่ะ

640
00:46:59,983 --> 00:47:02,945
เขาติดต่อมา
เพราะมีข้อมูลสำคัญที่จะต้องให้เราค่ะ

641
00:47:03,529 --> 00:47:05,781
ฮะ อะไรกัน คนบ้าหรือเปล่าเนี่ย

642
00:47:20,504 --> 00:47:21,839
ขอบคุณที่รอนะคะ

643
00:47:22,464 --> 00:47:25,425
ทางนี้คือหัวหน้าชเว ชเวจุนกยองจากทีมเกรย์ค่ะ

644
00:47:25,509 --> 00:47:27,177
- [ดนตรีลึกลับ]
- คุณคือใครคะ

645
00:47:28,846 --> 00:47:31,557
สวัสดีครับ ผมอิซึมิ ชินอิจิครับ

646
00:47:35,310 --> 00:47:37,646
[ดนตรีเคลือบแคลงสงสัย]

647
00:47:46,738 --> 00:47:48,740
[ดนตรีลึกลับดังขึ้นแล้วตัดจบ]